Συστατικό που περιέχουν οδοντόπαστες στη μάχη κατά της ελονοσίας

Βρετανοί ερευνητές με τη βοήθεια συστήματος τεχνητής νοημοσύνης ανακάλυψαν ότι ένα συστατικό στοιχείο που περιέχουν οι οδοντόπαστες έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει στελέχη της ελονοσίας που έχουν αναπτύξει αντοχή στα υπάρχοντα φάρμακα.

Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Scientific Reports, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, με επικεφαλής την Δρ Ελίζαμπεθ Μπίλσλαντ χρησιμοποίησαν σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για να εφαρμόσουν τη διαδικασία της ανίχνευσης δραστικών μορίων μεγάλης απόδοσης και παρατήρησαν ότι η δραστική ουσία triclosan έχει τη δυνατότητα να διακόπτει την λοίμωξη από ελονοσία σε δύο κύριες φάσεις, στο ήπαρ και το αίμα.

Η ελονοσία γίνεται αιτία θανάτου μισού εκατομμύριου ανθρώπων ετησίως, στην πλειονότητα τους παιδιά στην Αφρική.

Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν διαθέσιμα φάρμακα για την ελονοσία, τα στελέχη της λοίμωξης έχουν αναπτύξει ανοχή σε πολλά εξ αυτών.

Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη ότι η triclosan μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη των παρασίτων της ελονοσίας στο στάδιο της εγκατάστασής τους στο αίμα περιορίζοντας τη δράση του ενζύμου ENR, το οποίο συμμετέχει στην παραγωγή λιπαρών οξέων.

Δείτε ακόμη:

Πρεσβυωπία τέλος! Όραση χωρίς γυαλιά, σε ποσοστό που φτάνει το 95%

Γιατροί Αττικόν Νοσοκομείο: Έγινε «αποθήκη» ασθενών

Η triclosan στις οδοντόπαστες χρησιμοποιείται διότι βοηθά στην πρόληψη της δημιουργίας βακτηρίων που προκαλούν την πλάκα.

Οι βρετανοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι μπορεί να περιορίζει επίσης και ένα τελείως διαφορετικό ένζυμο του παρασίτου της ελονοσίας, το DHFR. Το τελευταίο είναι ο στόχος της πυριμεθαμίνης, ενός φαρμάκου για την ελονοσία, προς το οποίο τα παράσιτα της νόσου εμφανίζουν όλο και μεγαλύτερη αντοχή, κυρίως στην Αφρική.

Η triclosan είναι ικανή να στοχεύσει και να δράσει επί του ενζύμου αυτού ακόμη και στην περίπτωση των ανθεκτικών στην πυριμεθαμίνη παρασίτων.

«Η ανακάλυψη ότι το συστατικό triclosan είναι αποτελεσματικό απέναντι στην ελονοσία δίνει την ελπίδα ότι είναι πιθανόν να μπορέσουμε να το χρησιμοποιήσουμε για να αναπτύξουμε ένα νέο φάρμακο», σχολιάζει η Δρ Μπίλσλαντ και συμπληρώνει ότι «γνωρίζουμε ότι είναι ένα ασφαλές συστατικό και η ικανότητά του να πλήττει δύο σημεία του κύκλου ζωής των παρασίτων της ελονοσίας σημαίνει ότι το παράσιτο θα δυσκολευτεί να αναπτύξει αντοχή».