Θαρρώ πως θα τα μπλέξουν…

Θαρρώ πως θα τα μπλέξουν…

Θαρρώ πως θα τα μπλέξουν…

Μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω

απ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω

την Κική την αγαπώ,

μα μ’ αρέσει και η Κοκό

Αδράχνοντας την ευκαιρία της εκλογής νέας ηγεσίας στο «Κίνημα» -μην ρωτάτε ποιο είναι αυτό, ο τίτλος είναι κατοχυρωμένος δίκην ΠΟΠ ονομασίας- οι «δημιουργοί της εικονικής πραγματικότητας» και «επικαρπωτές» της πραγματικότητας έχουν αποδυθεί στον αγώνα της αναστήλωσης. Ο «νέος ηγέτης», όντας άγνωστος στο ευρύ καταναλωτικό κοινό της εικονικής πραγματικότητας, προσφέρεται για να προβληθεί το αναπαλαιωμένο και ανακυκλούμενο «αερόπλοιο» ως νέο ευάερο και ευήλιο σκάφος απαλλαγμένο από τα βαρίδια και τα εφιαλτικά φαντάσματα του παρελθόντος του. Το δίλημμα που θα αντιμετωπίσουν οι «δημιουργοί – επικαρπωτές», αν η προσπάθεια αποδειχθεί επιτυχής, είναι αυτό που περιγράφει το τραγουδάκι: «Απ’ την Κική και την Κοκό, ποίον θα διαλέξουν…»;

Από την άλλη, βεβαίως, ίσως αυτό να είναι το επιδιωκόμενο. Η δυνατότητα δηλαδή της επιλογής «νυμφίου» αφού αυτό εξυπηρετεί τους απώτερους στόχους των «δημιουργών της εικονικής πραγματικότητας», οι οποίοι σύμφωνα με τον ο Α. Παπαχελά: «είναι εξαιρετικά ευέλικτοι και καλοί στο να διαβάζουν προς τα πού πάει ο πολιτικός αέρας. Σήμερα είναι φίλοι και κολλητοί, αύριο το γυρίζουν στον βωμό νέων φιλιών και σχέσεων. Είναι επίσης αχόρταγοι». Το φαινόμενο της δημιουργίας του πλέγματος οικονομικών – πολιτικών συμφερόντων που είναι διεθνές και έχει αναλυθεί από τον Ν. Τσόμσκι στο βιβλίο του «Κατασκευάζοντας την συναίνεση: Η πολιτική αυτονομία των μέσων ενημέρωσης» στην Ελλάδα έχει μονολεκτικά ονομαστεί «διαπλοκή». Πρώτος τον όρο χρησιμοποίησε ο Κ. Μητσοτάκης. Σύμφωνα με καταγγελία του στην ΕΣΗΕΑ, «είχε δει με τα μάτια του “μια μαύρη νάιλον σακούλα, σαν αυτές που βάζουν τα σκουπίδια, γεμάτη πεντοχίλιαρα, απ’ όπου έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν”» (Π. Μπουκάλας).

Το φαινόμενο, της «διαπλοκής», βρήκε εύφορο έδαφος το επόμενο διάστημα και διογκώθηκε αποκτώντας και τον «αρχιερέα» του. Όπως καταγγέλλει ο Παπαχελάς «Στην Ελλάδα είχε αναπτυχθεί εδώ και μερικές δεκαετίες η ενημέρωση της “προστασίας” ή και του εκβιασμού. Ξεκίνησε δειλά – δειλά από ορισμένα λαθρόβια έντυπα μετά τη μεταπολίτευση και εξαπλώθηκε ραγδαία, και με το αζημίωτο. Οι εκβιασμοί έδιναν κι έπαιρναν»!!! Για ευνόητους λόγους, η συντριπτική πλειοψηφία των δημιουργών της «εικονικής πραγματικότητας» ήταν πιστή και αφοσιωμένη στο «Κίνημα». Αποτελούσε την «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» που ξέπλενε κάθε ανόμημα. Σκάνδαλα, εθνικές ολιγωρίες, μίζες, χρηματιστήριο, οικονομική αποσάθρωση, κοινωνική αποχαλίνωση δεν άφηναν σκιές στον πολιτικό Dorian Grey. Προφανώς, αν βασιστούμε στα καταγγελλόμενα από τον Α.Π., μόνο μια εξήγηση μπορεί να δοθεί: η άλλη πλευρά δεν ήταν διατεθειμένη να προχωρήσει σε «ανάρμοστους εναγκαλισμούς», σε «φιλίες και σχέσεις» με τους «κουμανταδόρους» του συστήματος. Έτσι ο Γ. Παπανδρέου, παρά την εγνωσμένη ανεπάρκεια του, πήρε το χρίσμα και τα σκήπτρα οδηγώντας την χώρα στα βράχια.

Μετά την χρεωκοπία, οι δημιουργοί της εικονικής πραγματικότητας -που είναι συνυπεύθυνοι, ενώ οι κυριότεροι βγήκαν αλώβητοι αν όχι κερδισμένοι από αυτήν- μη έχοντας εναλλακτική λύση, μονοσήμαντα αφιέρωσαν την «αγάπη» τους σε αυτούς που πριν «λιθοβολούσαν». Αφοσιώθηκαν στην συγκυβέρνηση και εν συνεχεία στην σημερινή κυβέρνηση. Παράλληλα, βεβαίως, όχι μόνον άφηναν στο απυρόβλητο το «Κίνημα», αλλά φρόντιζαν να το αποκαθάρουν από τις αμαρτίες του παρελθόντος και να προβάλλουν τα επιμέρους στελέχη του ως το «άλας της γης». Η προσπάθεια να διαγραφεί η προ του 2015 ιστορία του από την συλλογική μνήμη ήταν και είναι διαρκής και εναγώνια. Ωστόσο τα μέχρι τούδε αποτελέσματα είναι απογοητευτικά και η προσπάθεια νέων «αποικισμών» από τα στελέχη του «Κινήματος» συνεχίζεται.

Η μονομέρεια των ΜΜΕ -η οποία μετά το 2012 άλλαξε «εκκλησία»- εντείνεται εμπλουτισμένη με την προσπάθεια αναστήλωσης του «Κινήματος». Φυσικά, θα μπορούσε η ουσία και η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ να δικαιολογεί αυτήν την μονομέρεια αν δεν υπήρχε αφ’ ενός η προϊστορία και αφ’ ετέρου η προσπάθεια να αθωώσουν το «Κίνημα» απαλλάσσοντάς το από τις τεράστιες ευθύνες του. Η άρνηση, όμως, ακόμα και τώρα, να αποδώσουν στο ΠΑΣΟΚ τις τεράστιες ευθύνες που έχει και να αποδεχθούν και τις δικές τους, δημιουργεί δικαιολογημένους προβληματισμούς για τις στοχεύσεις και τα κίνητρά τους. Άλλωστε για τα οικονομικά συμφέροντα που διαφεντεύουν και τα ΜΜΕ το κίνητρο είναι πάντα και παντού το ίδιον όφελος.

Η προσπάθεια, λοιπόν, που καταβάλλουν σήμερα οι δημιουργοί της «εικονικής πραγματικότητας» προβάλλοντας το «ανακυκλωμένο» ΠΑΣΟΚ σαν νέο δεν πείθει για την ανιδιοτέλειά της. Η εργώδης δράση τους, όλα τα τελευταία χρόνια, ασφαλώς έχει αποτελέσματα σε άλλα πεδία αλλά μέχρι τώρα δεν έχει αποδειχθεί επαρκής για την «αναστήλωση» της «Αλλαγής». Κανονικά, ούτε η νέα προσπάθεια θα φέρει καρπούς αφού πρόκειται για μια επαλήθευση του γνωστού, «άλλαξε ο Μανωλιός…». Όμως στην χώρα που, εκτός από την «φαιδρά πορτοκαλέα», ανθεί και ο σοσιαλιστικός ιδεασμός όλα μπορεί να συμβούν. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θα μπλέξουν οι «επικυρίαρχοι» ανάμεσα στην «Κική» και την «Κοκό», η επιλογή είναι δεδομένη. Θα επιστρέψουν στην παλιά αγάπη. Όχι από συναισθηματισμό αλλά γιατί με την «Κεντροαριστερά» έχουν «δεσμούς» και οι «μπίζνες» γίνονται ευκολότερα. Η «κεντροαριστερή γάτα» ταΐζει με παχουλά ποντίκια τους επικαρπωτές της χώρας.

Αντώνης Αντωνάκος

19-12-2021

[email protected] http://www.antonakos.edu.gr