Στ. Θεοδωράκης στο Βόλο: “Δεν θα αλλάξουν τα πράγματα αν δεν γίνει μεγάλη δύναμη το Ποτάμι”

Στην παραλία κοντά στο πάρκο του Αγίου Κωνσταντίνου υποδέχτηκαν εκατοντάδες πολίτες του Βόλου τον Σταύρο Θεοδωράκη ο οποίος επισκέφθηκε νωρίς το μεσημέρι της Κυριακής την πόλη προκειμένου να συνομιλήσει με φίλους και εθελοντές του Ποταμιού. Μαζί του ήταν και οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές, Κώστας Αργυρός, Δημήτρης Κουρέτας και Γιώργος Μπάλλας. Ο Σταύρος Θεοδωράκης δέχτηκε ερωτήματα, άκουσε προβληματισμούς και συζήτησε για περισσότερο από μια ώρα με τους 400 και πλέον παρευρισκομένους, η συγκέντρωση όμως διακόπηκε με μια ξαφνική μπόρα που έγινε δεκτή από τους συγκεντρωμένους με την εκτίμηση ότι «το Ποτάμι ενισχύεται από παντού».

Ερωτώμενος για το θέμα του debate είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί τον Σαμαρά για debate επειδή είναι σίγουρος ότι ο πρωθυπουργός θα αρνηθεί. Ο Σαμαράς όπως έχει δείξει και η κοινοβουλευτική του συμπεριφορά, δεν θέλει τον διάλογο. Ο διάλογος όμως πρέπει να γίνει και κάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και όποιον άλλον θέλει τη δημόσια πολιτική αντιπαράθεση να κανονίσει να γίνουν debate και το Ποτάμι θα είναι εκεί.

Στο ερώτημα αν το Ποτάμι θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα που λυμαίνονται την χώρα, ο Σταύρος Θεοδωράκης απάντησε λέγοντας ανάμεσα σε άλλα: Η χώρα είναι δέσμια ενός μικρού αλλά κι ενός μεγάλου παρασιτισμού. Από τη μία έχουμε τη δεξιά η οποία διατείνεται ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι μόνο οι συντεχνίες και ο μικροπαρασιτισμός και από την άλλη έχουμε την αριστερά που λέει ότι το πρόβλημα της χώρας είναι τα μεγάλα συμφέροντα, τα οποία θα πρέπει να πολεμηθούν και να αντικατασταθούν με κάποια άλλα μεγάλα συμφέροντα. Υπάρχουν όντως άνθρωποι των ΜΜΕ, εργολάβοι, επιχειρηματίες που θεωρούν την χώρα τσιφλίκι τους και θεωρούν τους πολιτικούς υπαλλήλους τους. Εμείς λέμε ξεκάθαρα. Όχι στον μικρό παρασιτισμό, όχι στις συντεχνίες που φωνάζουν στο αφτί του ηγέτη αλλά όχι και στα μεγάλα συμφέροντα.

Διαβάστε ολόκληρη της συζήτηση:

Σταύρος Θεοδωράκης: Λοιπόν όπως θα το ξέρετε το Ποτάμι εξαρχής προσπάθησε να τα κάνει λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Δεν του αρέσουν οι μονόλογοι. Θέλει να συζητάει με τον κόσμο γιατί σε κάθε περιοχή υπάρχει ένας διαφορετικός προβληματισμός. Είμαι λοιπόν στη διάθεση σας για οποιοδήποτε ερώτημα θέλετε εσείς να υποβάλετε και μέσα στα ερωτήματα φαντάζομαι θα μου δοθεί η ευκαιρία να πω κάποια πράγματα για τη στιγμή που ζούμε, για τις επιλογές που έχουμε και τι πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε στις εκλογές της 25 Μαΐου. Παρακαλώ…

Ερώτηση: Τι πιστεύετε ότι μπορείτε να κάνετε για να πιστέψουμε κιεμείς;

Απάντηση: Να σας απαντήσω λοιπόν. Πιστεύω πρώτον η χώρα δεν έχει σωθεί. Πιστεύω δηλαδή ότι η χώρα ζει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα και δεν το λέω μόνο με την έννοια του μικρού αδιεξόδου που νιώθει ο καθένας από εμάς , λόγω των αποφάσεων της κυβέρνησης και λόγω των αποφάσεων που έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτό είναι εύκολο να το πούμε . Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η Ελλάδα θα δυσκολευτεί πάρα πολύ να μπει σε ένα δρόμο ανάπτυξης .

Εάν μιλάμε για το κύριο ζήτημα που αυτή τη στιγμή θα “πρεπε να μας απασχολεί, είναι το ότι η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει λόγω της ανικανότητας των κυβερνώντων να πάρει μπροστά, να ξαναξεκινήσει η οικονομία. Αυτό είναι το ένα πρόβλημα, και το δεύτερο πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι εξαντλείται η υπομονή της Ευρώπης απέναντί μας. Κι όταν λέω της Ευρώπης, δεν εννοώ δύο τριών κακών ηγετών, που τέλος πάντων αυτούς μπορείς να τους καναλιζάρεις, το θέμα είναι της κοινωνίας της Ευρώπης. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, προσπαθεί να πείσει την κοινωνία της Ευρώπης να την εμπιστευτεί. Τα στοιχεία που δίνουμε δεν είναι τέτοια που δίνουμε δεν είναι τέτοια που να επιτρέπουν να μας εμπιστευτούν. Είδατε ότι η Πορτογαλία κατάφερε κάποια πράγματα πολύ πιο συγκεκριμένα. Αυτό τι σημαίνει. Σημαίνει ότι οι μικρές και μεγάλες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η Ευρώπη απέναντι στην Ελλάδα, θα γίνονται με πάρα πολύ αργούς ρυθμούς γιατί οι κοινωνίες στην Ευρώπης συνεχίζουν να είναι επιφυλακτικές απέναντι στη χώρα. Άρα από τη μια είναι ότι η Ελλάδα που δεν παράγει όσο θα έπρεπε να παράγει, από την άλλη είναι ένα κλίμα επιφύλαξης που υπάρχει στην Ευρώπη. Αυτό μπορεί να γίνει ένα εκρηκτικό μείγμα για το μέλλον της χώρας. Με αυτήν την έννοια λέω λοιπόν ότι η χώρα δεν έχει σωθεί.

Ερώτηση: Πως θα σωθεί η χώρα;

Απάντηση: Πιστεύω ότι τη χώρα θα μπορέσει να τη σώσε ο κόσμος της, ο λαός δεν σώζεται – ο λαός σώζει μόνο. Σ” αυτές τις εκλογές να δώσει ένα διαφορετικό στίγμα, να στηρίξει ανθρώπους που μέχρι τώρα δεν είχαν εμπλοκή με υπουργεία και κορυφαίες αποφάσεις. Που δεν είχαν εμπλοκή σε γραφεία αρχηγών. Που δεν είχαν εμπλοκή σε διοικήσεις οργανισμών. Εάν στηρίξει λοιπόν ο κόσμος το Ποτάμι, που κατά κανόνα είναι ένα κόμμα που προέρχεται από την κοινωνία κι όχι από το παλαιό κομματικό δυναμικό, αυτό θα δώσει τη δυνατότητα και σ” άλλους πολίτες να πιστέψουν ότι η εμπλοκή τους με την πολιτική μπορεί να έχει ένα αποτέλεσμα. Η χώρα δεν θα σωθεί, εάν δεν πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους άνθρωποι πέρα από το παλιό πολιτικό σύστημα. Αυτό πιστεύω. Δηλαδή, χρειαζόμαστε τη δημιουργική ορμή, που μπορούν να δημιουργήσουν μόνο οι άνθρωποι που έχουν δουλέψει στην κοινωνία, έχουν παράγει στην κοινωνία,ξέρουν τι σημαίνει παραγωγή, είναι ρεαλιστές, αλλά ταυτόχρονα έχουν και μια επαναστατική ορμή. Γιατί η Ελλάδα αυτή τη στιγμή χρειάζεται δύο πράγματα. Χρειάζεται μεν ρεαλισμό, δεν χρειαζόμαστε κανένα βήμα στο κενό, αλλά από την άλλη χρειαζόμαστε και μια επαναστατική ορμή. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τη δεύτερη πολιτική παρουσία για να γίνει κάτι στη χώρα, πρέπει να το κάνουμε τώρα! Αυτά, δηλαδή ο ρεαλισμός κι η επαναστατικότητα, υπάρχει μόνο μέσα στους ανθρώπους που δεν έχουν φθαρεί μέσα στα κομματικά συστήματα. Θα βγούμε μετά τις Ευρωεκλογές λοιπόν, μετά από ένα μήνα, τόσο χρειαζόμαστε, και είπα θα δώσουμε μία κάρτα με τα 20 σημεία της πολιτικής που θα πρέπει να ασκήσει μια κυβέρνηση. 20 συγκεκριμένα σημεία – όχι γενικώς κι αορίστως Δημοκρατία, όχι ανθρωπισμός, ανάπτυξη, συγκεκριμένες αποφάσεις. Τις 20 πρώτες κινητήριες αποφάσεις. Θα δώσουμε στη δημοσιότητα λοιπόν, αυτές τις 20 αποφάσεις και θα καλέσουμε τ” άλλα κόμματα – δημοσίως κι όχι παρασκηνιακά από τις πόρτες, να συζητήσουν μαζί μας γι” αυτά τα 20 πράγματα, έτσι; Κι εκεί είμαστε διατεθειμένοι ν” ακούσουμε βέβαια σοβαρές παρατηρήσεις, γιατί μπορεί να “ρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και να μας πει »σ” αυτό κάνετε λάθος εμείς έχουμε μια καλύτερη πρόταση». Να το συζητήσουμε. Ή να έρθει κάποιος από τη φιλελεύθερη παράταξη και να μας πει »αυτό θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, το “χουμε δοκιμάσει». Αυτός ο διάλογος πρέπει να γίνει, πρέπει να γίνει μέσα στην κοινωνία και πρέπει να γίνει και με τα κόμματα. Προφανώς, υπάρχουν και στα άλλα κόμματα και στις κοινωνίες τις τοπικές άνθρωποι που ψηφίζουν τα άλλα κόμματα ή που στηρίζουν άλλα κόμματα ή που αγωνίζονται στα άλλα κόμματα κι είναι σύμμαχοι σε μια πατριωτική προσπάθεια και μπορούν να γίνουν σύμμαχοι σε μια πατριωτική προσπάθεια. Αρκεί όμως να πάρουν κι αυτοί αέρα, να ξεπεράσουν τις αγκυλώσεις τους, να ξεπεράσουν τη μονολιθική φύση του κόμματος τους, να πάψουν να λένε αερολογίες. Άρα πιστεύω και θα σας το πω, πιστεύω σε μια συνωμοσία του καλού. Δηλαδή πιστεύω ότι αν σήμερα το Ποτάμι, νικήσει στις Ευρωεκλογές και δώσει ένα μήνυμα στα κόμματα ότι παιδιά το παραμύθι τελείωσε – είμαστε κι εμείς εδώ, πιθανόν να απελευθερωθούν δυνάμεις και μέσα στα άλλα κόμματα. Συμμαχικές δυνάμεις, άνθρωποι που δεν έχουν δέσει τα χέρια τους, που έχουν αγνά αισθήματα, που θέλουν να προσπαθήσουν και να γίνει στη χώρα μια συνωμοσία του καλού. Εάν δεν υπάρξει αυτή η συνωμοσία του καλού, δεν θα υπάρξει μέλλον για τα παιδιά μας. Αυτή είναι η άποψη μου.

Ερώτηση: Θα ήθελα να ρωτήσω πότε θα γίνει τι θα γίνει με το debate. Αν θα πάρεις εσύ μέρος και αν θα δεχτεί ο Τσίπρας να λάβει μέρος.

Απάντηση: Είναι μια αστεία υπόθεση αυτή με το debate. Τι γίνεται. Ο Τσίπρας κατηγορεί τον Σαμαρά ότι δεν θέλει debate στην Ελλάδα κι ότι κρύβεται κι ο Σαμαράς κατηγορεί τον Τσίπρα ότι δεν θέλει debate στην Ευρώπη και κρύβεται. Και οι δύο λένε την αλήθεια. Απλώς λένε τη μισή αλήθεια ο καθένας, έτσι; Είναι σαφές ότι ο Σαμαράς δεν του αρέσουν αυτά, οι δημόσιες αντιπαραθέσεις και φαίνεται και από τη συμπεριφορά του στη Βουλή – πόσο σπάνια πηγαίνει, φαίνεται από τα λίγα Υπουργικά Συμβούλια που κάνει και έχει την πεποίθηση που εμείς δεν την έχουμε, εννοώ ο κόσμος, ότι έχει φτιάξει τέτοιο καλό επιτελείο που δεν είναι ανάγκη να συζητάει με κανέναν. Τώρα το πόσο καλό ήταν το επιτελείο το είδαμε και από τα πολύ πρόσφατα πράγματα, ποιον είχε εμπιστευτεί σε μια κορυφαία θέση όπως είναι η θέση του του Γενικού Γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου. Και το είπα από την πρώτη στιγμή όταν έγινε αυτό. Ότι το πρώτο που πρέπει να κάνει ο Πρωθυπουργός είναι να βγει και να πει ταπεινά συγγνώμη στην Ελληνική κοινωνία. Γιατί ο άνθρωπος αυτός – ξέρετε τώρα, δεν είναι ανάγκη να λέμε το όνομα του, ο Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου – δεν ήταν κάποιος Βουλευτής, που να πει «Τι να κάνω; Ο Βόλος το εξέλεξε.» Δεν ήταν ένας τύπος που επελέγη από μια διαδικασία μαζική. Ήταν μια προσωπική επιλογή. Μου λέει κάποιος: «Δεν θυμώσατε που βγήκε αυτός ο ακροδεξιός;» και του είπα: «Θα μου επιτρέψεις να πω ότι πιο πολύ ανατρίχιασα με την ιδέα ότι αυτός ο άνθρωπος, το δεξί ή το ακροδεξιό χέρι του Σαμαρά – όπως θέλεις πες το – χειρίστηκε υποθέσεις για την χώρα. Μέσα από την ιστορία αυτή, φάνηκε η απόσταση του από την πραγματικότητα. Φάνηκε – επιτρέψτε μου την λέξη – η ανοησία που τον διακατείχε. Είναι πολύ άσχημο για τον Έλληνα να πιστέψει ότι αυτός ο άνθρωπος λοιπόν χειριστεί και σημαντικές υποθέσεις τα τελευταία χρόνια.

Ζήτησα λοιπόν από τον Πρωθυπουργό – πράγμα που ποτέ δεν έκανε – να ζητήσει ο ίδιος συγγνώμη από την κοινωνία που τον επέλεξε, γιατί ήταν προσωπική του επιλογή. Ήταν αυστηρώς προσωπική του επιλογή. Είναι φανερό, ότι ο Σαμαράς λοιπόν, έχει μια αίσθηση «εδώ πάνω.» Ίπταται των πραγμάτων. Δεν θέλει να μιλάει, δεν θέλει να κάνει debate.

Πάμε στην άλλη μεριά τώρα, στη μεριά του Τσίπρα. Νομίζω ότι επειδή ο Τσίπρας έχει βεβαιωθεί ότι ο Σαμαράς δεν θέλει, προκαλεί τον Σαμαρά που δεν θέλει. Εμείς λοιπόν, από την πρώτη στιγμή που βγήκε ο Σκουρλέτης και είπε «εμείς θέλουμε debate με όλους», είπαμε «ωραία, εμείς είμαστε λοιπόν εδώ!» Αφού πιστεύετε τόσα πράγματα που πιστεύεται για το Ποτάμι – γιατί ο κύριος λόγος στα παράθυρα, είναι η συζήτηση για το Ποτάμι – είπαμε πως δεν θέτουμε καμία προϋπόθεση, δεν θέτουμε κανέναν όρο. Δεν μας απασχολεί τίποτα από τους κανόνες ενός debate, ορίστε εσείς τους κανόνες, μιλήστε με τους δημοσιογράφους για να επιλεγεί μια ομάδα από όλα τα κανάλια και ας κάνουμε ένα debate. Σιγή ιχθύος! Προκαλούν αυτόν που είναι σίγουροι ότι δεν θα δεχτεί. Εγώ λοιπόν, ακόμα και τώρα και γιατί έχουμε προθεσμία, ακόμα και από τον Βόλο, του λέω ότι «εμείς είμαστε διαθέσιμοι.» Να γίνει ένας διάλογος άνευ όρων όπως γίνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη. Να δούμε τα πράγματα που μας χωρίζουν και τα πράγματα που μας ενώνουν. Ο διάλογος αυτός θα είναι ισότιμος καθώς όσο θα εκτεθώ και εγώ θα εκτεθούν και αυτοί. Να δούμε ποια είναι τα πράγματα που δεν μπορούμε να λύσουμε. Να γίνει όμως ένας διάλογος. Το αρνούνται. Και πιστεύω ότι θα πάμε στις εκλογές στην λογική του μονόλογου γιατί αυτό αρέσει στο παλιό πολιτικό σύστημα. Και να σας πω ποια είναι η απόδειξή; Αρχίσανε και οι άλλοι αρχηγοί τις ομιλίες. Βλέπετε πως είναι οι ομιλίες τους; Υπάρχει ένας κόσμος συγκεντρωμένος, συνήθως σε κλειστούς χώρους για να υπάρχει και στην πόρτα έλεγχος, και έρχεται ο αρχηγός εδώ, βγάζει την ομιλία από το τσεπάκι του, η οποία σχεδόν πάντα είναι – εάν έχει κανείς την διάθεση να κοιτάξει – η ομιλία από την διπλανή πόλη. Εδώ στην Θεσσαλία έχετε και μια εμπειρία για το πως μπερδεύουν τις πόλεις οι πολιτικοί.

Βγάζουν λοιπόν μια ομιλία η οποία είναι η ίδια. Ο ένας θα σου πει «Η Ευρώπη μας βοηθάει» ο άλλος θα σου πει «Η Ευρώπη δεν μας βοηθάει». Ο ένας θα σου πει «το μνημόνιο είναι υποχρεωτικό» ο άλλος θα σου πει «θα καταστρέψουμε το μνημόνιο.» Μία λοιπόν φασόν ομιλία, μια ομιλία που την κάνουνε σε κάθε πόλη, κλείνουν την ομιλία και εξαφανίζονται. Η διάθεση για διάλογο δεν υπάρχει και είναι ξεκάθαρο, όπως σας είπα, όχι μόνο από το ότι δεν θα έρθουν στο debate, αλλά και από τον τρόπο που συμπεριφέρονται στους πολίτες. Εμείς πάντως μέχρι τελευταία στιγμή – και έχουμε απευθυνθεί και στα μέσα και στην ΕΣΗΕΑ – λέμε «φτιάξτε debate, να πάμε να συζητήσουμε.» Γιατί ο κόσμος σε μια εποχή πολύς πληροφορίας έχει αλλάξει την επαφή του. Και για το Ποτάμι θέλει να δει τι θα του πει ο Τσίπρας. Εάν μπορώ εγώ να απαντήσω σε αυτά που θα μου πει ο Σαμαράς ή ο Τσίπρας. Ο κόσμος το θέλει. Εμείς αναλαμβάνουμε την ευθύνη να εμφανιστούμε σε αυτές τις συζητήσεις. Να δούμε εάν θα το κάνουνε. Δεν θα το κάνουνε.

Ερώτηση: Αυτές τις 20 θέσεις που λέτε ότι θα βγάλετε μετά τις εκλογές γιατί δεν τις βγάζετε τώρα για να ξέρει ο κόσμος;

Απάντηση: Εμείς βγάλαμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο για την Ευρώπη. Για τις εθνικές εκλογές, έχουμε δώσει κάποιες αρχές. Αλλά αυτό τον διάλογο θα τον κάνουμε πιο συγκεκριμένα, εάν μας δώσει ένα αρχικό «οκ» ο κόσμος. Οι αρχές μας όμως για αυτά τα 20 πράγματα καθρεπτίζονται. Εμείς βγήκαμε από την πρώτη ημέρα και είπαμε πως βλέπουμε τον ρόλο της οικονομίας, πως βλέπουμε τις ιδιωτικοποιήσεις, πως βλέπουμε την αξιολόγηση, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή. Τα έχουμε πει.

Τι κάνει αυτή την στιγμή το Ποτάμι;! Το Ποτάμι κάνει αυτό που βλέπετε εδώ αλλά και κάνει κάτι άλλο σημαντικό το οποίο θα ήταν χρήσιμο να μάθετε. Έχει φτιάξει δέκα επιτροπές για κάθε τομέα που μας απασχολεί, στις οποίες επιτροπές μετέχουν Έλληνες του εξωτερικού, άνθρωποι δηλαδή που έχουν δει πως γίνονται τα πράγματα στο εξωτερικό. Έχουν οι ίδιοι καθοδηγήσει πολλές εξελίξεις στην Ευρώπη και την Αμερική και θέλουν να βοηθήσουν το Ποτάμι. Πανεπιστημιακοί γνωστοί κτλ. Μετέχουν άνθρωποι της δουλειάς ανά την Ελλάδα. Ανεξαρτήτως από το εάν έχουνε πτυχία ή όχι. Άνθρωποι που ξέρουν πως γίνεται η δουλειά. Γιατί είναι πολύ βασικό να ξέρεις πως γίνεται η δουλειά και να έχεις δουλέψει. Και εμπειρογνώμονες που είχαν κάποια εμπειρία είτε στην Ευρώπη είτε σε μεγάλους οργανισμούς για συγκεκριμένα προβλήματα. Έχουμε φτιάξει λοιπόν αυτές τις δέκα επιτροπές οι οποίες δουλεύουν νυχθημερόν για αυτό το πράγμα. Για τις 20 θέσεις. Γιατί όταν βγούμε από τις Ευρωεκλογές, δεν θέλουμε να αοριστολογούμε. Θέλουμε να πούμε συγκεκριμένα πράγματα. Θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε με νούμερα. Να μιλήσουμε με βάση συγκεκριμένες δυνατότητες της χώρας. Αυτοί είναι λοιπόν οι λόγοι που δεν το βγάζουμε τώρα.

Ερώτηση: Κάνοντας την γενική παραδοχή ότι τώρα, ο βραχυπρόθεσμος στόχος είναι οι Ευρωεκλογές, και επειδή αναρωτιέμαι, αυτόν τον καφέ που ήπια τώρα εγώ σε τι ποσοστό συμμετέχουν ελληνικά προϊόντα ή τεχνολογία πέρα από το νερό. Είναι μόνο θέμα Ελληνικής δημιουργικότητας και πολιτικής βούλησης ή εκεί που θα πάει το Ποτάμι σύμφωνα με τις δημοσκοπικές μετρήσεις με τέσσερις Ευρωβουλευτές θα πρέπει να κάνει συμμαχίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε ο τελικός σχηματισμός να μην λάβει θέση για την Τουρκία ας πούμε; Καλά όλα αυτά τα μεγάλα αλλά αυτός ο καφές που πήρα πριν και το κολατσιό του παιδιού μου από το περίπτερο, έχει σχέση με ελληνικά χέρια, είναι ελληνικό προϊόν, υπάρχει παραγωγή στην Ελλάδα που μπορεί να ενισχυθεί;

Δείτε ακόμη:

Και η ΝΔ συνδέει το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών με την κυβερνητική σταθερότητα

Τα προγνωστικά του Βηματοδότη για τους ευρωβουλευτές που θα εκλεγούν

Απάντηση: Ανεξαρτήτως Ελλάδας, η Ευρώπη θέλει να στηρίξει την ευρωπαϊκή παραγωγή;Λοιπόν, εμείς τολμηρά, από την πρώτη στιγμή, από το πρώτο κείμενο, θέσαμε ένα κεφαλαιώδες ζήτημα που είναι το θέμα της παραγωγής στη χώρα, στην Ευρώπη, επισημαίνοντας έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο. Ότι αυτή τη στιγμή η Ευρώπη στα πλαίσια ενός φιλελευθερισμού που λέει ανοιχτές αγορές, όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα κλπ, η Ευρώπη να καταναλώνει προϊόντα που έρχονται από χώρες που δεν μπορούν να ελεγχθούν, που είναι πολύ φτηνά τα εργατικά μεροκάματα, και δώσαμε το παράδειγμα της Κίνας και της Ινδίας.

Ότι η Κίνα έγινε πέρσι ο δεύτερος μεγάλος παγκόσμιος εταίρος του εμπορίου – με την Αμερική είναι στην κορυφή του παγκόσμιου εμπορίου και καταφθάνει και η Ινδία – δύο χώρες πολύ ενδιαφέρουσες, που είναι καλό να μπουν σε μια πορεία ανάπτυξης αλλά που παράγουν προϊόντα, η Ευρώπη θα πρέπει να ελέγχει κατά πόσο είναι προϊόντα που μπορούν να καταναλώνουν οι πολίτες της. Και όχι να ελέγχει μόνο διάφορα κόλπα που υπάρχουν στο εμπόριο: πας στο σούπερ μάρκετ, παίρνεις ένα σακουλάκι φακές και λέει “ελληνικό προϊόν”, εννοώντας ότι το σακουλάκι είναι ελληνικό προϊόν, όχι οι φακές που έχει μέσα. Βάζουν ένα Ε και λες ωραία – αυτό το πράγμα συσκευάστηκε στην Ελλάδα από φακές που ήρθαν από την Κίνα. Εμείς έχουμε πει ότι αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο. Πρέπει ο καταναλωτής να έχει τη δυνατότητα να ξέρει ότι αυτό που ψωνίζει είναι ένα προϊόν που φτιάχτηκε στη Ν. Αφρική ή στις Ινδίες – αυτό είναι το ένα ζήτημα.

Και το δεύτερο είναι πως πρέπει να δείξει η Ευρώπη πως αυτό που την ενδιαφέρει σήμερα είναι το ξαναζέσταμα της παραγωγής στην Ευρώπη. Πρέπει να δοθεί ως πρώτη προτεραιότητα η ευρωπαϊκή παραγωγή, άρα και η ελληνική παραγωγή και να ενισχυθεί.

Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Ο ένας είναι η διαφάνεια, ώστε να είναι επιλογή του καθενός αν θα ψωνίσει ένα προϊόν που έρχεται από κάπου που δεν το ελέγχει και το δεύτερο είναι πως στην ευρωπαϊκή ατζέντα, στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, πρέπει να μπει ως πρώτο θέμα η ευρωπαϊκή παραγωγή άρα και η παραγωγή της Ελλάδας. Αυτό δεν το κάνουν και σε μεγάλο μέρος η Ευρώπη αρχίζει και εξελίσσεται σαν κακό ελληνικό δημόσιο. Δηλαδή είναι ένας μεγάλος γραφειοκρατικός μηχανισμός, ο οποίος συζητά διάφορα ενδιαφέροντα θέματα, ποιο θα είναι το ΦΠΑ στα κομμωτήρια, στις αθλητικές ενώσεις – δεν λέω ότι δεν είναι σημαντικά πράγματα αυτά και ότι δεν πρέπει να ρυθμιστούν, αλλά υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα, όπως το θέμα της παραγωγής. Υπάρχει ένα θέμα πολύ σοβαρό, που το βάλαμε από την πρώτη στιγμή και που κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν το συζητά και δεν καταλαβαίνω γιατί. Υπάρχει ο φόρος πολυεθνικού κολοσσού της Ευρώπης. Το ξέρετε πως οι πολυεθνικοί κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, που δραστηριοποιούνται στη Κεντρική Ευρώπη, δεν φορολογούνται στην Ελλάδα και δεν φορολογούνται ούτε στην Ευρώπη. Έχουν βρει ένα κόλπο μέσα από θυγατρικές εταιρείες και τα λεφτά των πολυεθνικών κολοσσών χάνονται, κάπου, σε κάποια θάλασσα. Καταλήγουν σε κάποια νησιά και χάνονται. Έχουμε πει ότι αυτό το ζήτημα δεν μπορεί παρά να είναι απόλυτης προτεραιότητας – το είπαμε και στους σοσιαλιστές και στους φιλελεύθερους όταν βρεθήκαμε στις Βρυξέλλες: ότι θα πρέπει να υπάρξουν συμφωνίες και με την Αμερική και με την Ιαπωνία για τη φορολογία των ευρωπαϊκών κολοσσών. Δεν μπορεί τα λόμπι που υπάρχουν στην Ευρώπη να εμποδίζουν τη φορολόγηση του πλούτου στην Ευρώπη, την Ελλάδα. Αυτά τα ζητήματα λοιπόν, η Ευρώπη έχει παρασυρθεί, τα παραπέμπει σε κάποιες επιτροπές, σε κάποιες συζητήσεις και τα κόμματα τα ευρωπαϊκά δεν τα θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα. Ένα από τα πράγματα που έχουμε κάνει από το πρώτο πρόγραμμα, είπαμε ωραία υπόθεση η Ευρώπη, κι εμείς Ευρωπαίοι είμαστε, θέλουμε μια πιο δίκαιη η Ευρώπη και έχουμε επισημάνει 3-4 πράγματα που θα πρέπει να γίνουν από τη νέα εποχή της Ευρώπης μέχρι το επόμενο ευρωκοινοβούλιο.

Ερώτηση: Αν το αποτέλεσμα των εκλογών δεν σας δικαιώσει, ποιο είναι το μέλλον για το Ποτάμι την επόμενη μέρα.

Απάντηση: Δεν έχω κανένα πρόβλημα να επαναλάβω αυτό που είπα σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Το Ποτάμι δεν ήρθε να γίνει δεκανίκι ούτε της Νέας Δημοκρατίας ούτε του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν το ενδιαφέρει, δεν με ενδιαφέρει εμένα, τα παιδιά που είδατε πριν, δεν ενδιαφέρει κανέναν να γίνουμε υπάλληλοι του πολιτικού συστήματος. Να μείνουμε σε μια γωνιά και όποτε έχουν ανάγκη από καμιά ψήφο να μας λένε πάρε καμιά γενική γραμματεία, πάρε κανα υφυπουργείο, κι έλα να βοηθήσεις. Επειδή δεν είμαστε άεργοι, είπα ότι για μένα, όταν παίρνεις 3 ή 5%, πας σπίτι σου. Μου είπε ένας δημοσιογράφος και σωστά, πως άλλα κόμματα, αν πάρουν 5% θα κάνουν πάρτι, θα ανοίξουν σαμπάνιες, θα θεωρήσουν ότι πήγαν πολύ καλά. Τους είπαμε όμως ότι εμείς δεν έχουμε τον χρόνο να περιμένουμε. Η Ελλάδα δεν έχει τον χρόνο να περιμένει ένα κόμμα που αύριο θα έχει 3,5% και θα είναι ευχαριστημένο και στις άλλες εκλογές θα έχει 5,5% και μετά από 10-15 χρόνια που όλοι θα έχουμε γεράσει το 20% και θα πούμε εδώ είμαστε, λοιπόν, να μας εμπιστευτείτε για κάτι μεγαλύτερο. Είμαι λοιπόν σαφής: εμείς ξεκινήσαμε μια προσπάθεια παρατώντας τις δουλειές μας, αφήσαμε στην άκρη την προσωπική μας ευκολία, να μας χειροκροτεί όλος ο κόσμος. Εννοώ πως πολλοί από εμάς κάναμε πράγματα ενδιαφέροντα που είχαν απήχηση. Τα αφήσαμε όλα αυτά για έναν σκοπό, για να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό σύστημα δεν το αλλάζεις όταν είσαι 5%, το αλλάζεις όταν είσαι τρίτη δύναμη τουλάχιστο στη χώρα, όταν είσαι όσο το δυνατόν πιο κοντά στους δύο μεγάλους. Αυτή είναι η εκτίμησή μου και εν έχω σκοπό παρά τις όποιες μεμψιμοιρίες διαφόρων, που λένε ότι τώρα ξεκινήσατε όμως, συνεχίστε και κάποια στιγμή θα επιβραβευτείτε, δεν θέλω να αλλάξω αυτή την άποψη. Εγώ λοιπόν θα επιστρέψω σε μια άλλη ζωή, δεν ξέρω αν θα μπορώ να είμαι δημοσιογράφος, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά για το Ποτάμι.

Όλοι μας γνωρίζουμε πως δεν πάσχουμε σαν λαός, αλλά πάσχουμε από τα μέσα μας κι εννοώ τη διάρθρωση, τη δομή, τη νομοθεσία κλπ. Το πιο σημαντικό είναι ότι η δεξαμενή των αναποφάσιστων είναι πολύ μεγάλη. Κατηγορήστε όμως πως είστε φιλικά προσκείμενος στους άρχοντες των αυθαίρετων ΜΜΕ και των τραπεζών. Τι θέση παίρνετε απέναντί τους ώστε να μας κερδίσετε.

Ερώτηση: Σας κατηγορούν κάποιοι πως είστε φιλικά προσκείμενοι στους δυνατούς του χρήματος, για να το πω απλουστευτικά, και με τους ανθρώπους των ΜΜΕ.

Απάντηση: Το πόσο φιλικά προκείμενα είναι τα ΜΜΕ σε εμάς, νομίζω το έχετε δει από τη συμπεριφορά τους. Γιατί λένε κάποιο – μα το Ποτάμι είναι το κύριο θέμα στα δελτία, το κύριο θέμα στα παράθυρα. Ναι, είναι σχεδόν πάντα το κύριο θέμα, πολύ σπάνια συμμετέχουμε εμείς και έχουμε κληθεί να είμαστε εκεί, μαλώνουν οι άλλοι για μας, το έχετε δει, και είναι το κύριο θέμα ως ο διάβολος. Αν δείτε τις εκπομπές τις νυχτερινές, τα παράθυρα τα πρωινά είναι ο καλός και ο διάβολος που είναι το Ποτάμι, που σε πολλές περιπτώσεις όλα τα κόμματα είναι ενωμένα εναντίον μας. Άρα λοιπόν το πώς μας τα ΜΜΕ το βλέπετε, και όσοι έχετε ένστικτο και οξυδέρκεια το είδατε και από την αρχή, πόσο μουδιασμένα ήταν όλα τα μέσα, τα μεγάλα κανάλια, γιατί δεν πήραμε την άδειά τους, γιατί δεν ρωτήσαμε κανέναν, γιατί κάναμε κάτι που…

Το χέρι του συστήματος είναι παντού, κατάλαβες; Ελέγχει και τα μηχανήματα. Ένα αυτό λοιπόν: το μούδιασμα που υπήρχε, η συμπεριφορά που υπάρχει, τα πρωτοσέλιδα άρθρα που γράφτηκαν από την πρώτη στιγμή ότι πόσο αστεία υπόθεση είναι το Ποτάμι, κτλ. Τώρα, βεβαίως, έχουν αρχίσει κάποιοι και αλλάζουν λίγο συμπεριφορά απέναντί μας γιατί θεωρούν, σου λέει, μη σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και Το Ποτάμι έχει μια δύναμη κι εμείς έχουμε καταγραφεί όλοι εχθροί. Και υπάρχουν αιτήσεις φιλίας, θα το’χετε ζήσει και στον περίγυρό σας, εμείς το ζούμε σε κεντρικό επίπεδο, έτσι; Υπάρχουν αιτήσεις φιλίας από όλους. Όλοι θέλουν να είναι και λίγο φίλοι μας. Θεωρώντας ότι θα είναι πιο καλό να είναι φίλοι μας, παρά να είναι εχθροί μας.

Λοιπόν, τώρα για τα συμφέροντα. Το ένα είναι το οικονομικό που είναι εύκολο, να σου δώσω μια απάντηση. Μας λένε κάποιοι, το έχω ακούσει και στην τηλεόραση, πού βρίσκει λεφτά το Ποτάμι για τον προεκλογικό αγώνα. Λοιπόν, επειδή η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, είναι φανερό ποιος είναι ο προεκλογικός αγώνας που κάνει το Ποτάμι. Το Ποτάμι ξεκίνησε από την Αθήνα με ένα ΙΧ αυτοκίνητο, ήρθαμε εδώ, πληρώσαμε απλώς τις βενζίνες, ελπίζουμε ότι θα μας κεράσετε το φαγητό και αυτά είναι τα έξοδα που θα κάνουμε στο Βόλο. Αυτά είναι τα έξοδα που θα κάνουμε στο Βόλο, έτσι; Τα προεκλογικά λεφτά που χρειάζεται το Ποτάμι είναι περίπου 100.. υπολόγισα ότι θα’ ναι γύρω στα 100 χιλιάρικα, μπορεί να πέσω λίγο έξω.. να είναι 120, 130, θα δούμε πόσο θα είναι τελικά. Αυτά είναι τα λεφτά. Δεν έχουμε ούτε επαγγελματικά στελέχη, δεν πληρώνεται κανείς από τους εθελοντές, δεν έχουμε γραφεία, δεν έχουμε κούρσες, δεν έχουμε ασφάλεια, δεν έχουμε τίποτα δαπανηρό. Λέει ψέματα το πολιτικό σύστημα; Ότι πού βρίσκουμε τα λεφτά; Όχι, δε λέει ψέματα το πολιτικό σύστημα. Απλώς αυτοί, επειδή έχουν μάθει να κολυμπάνε μέσα στα ευρώ, τους φαίνεται απίθανο να δίνουμε αγώνα χωρίς ευρώ. Πήραν 7 εκ. τα κόμματα πριν λίγες μέρες, το μάθατε αυτό; Ήταν ένα μονόστηλο. Ας μην τα συζητάμε αυτά στην τηλεόραση. Πήραν 7 εκ έκτακτη οικονομική επιχορήγηση. Κόμματα που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις στο 5%, πήραν 1,5 εκατομμύριο. Να το κάνουν τι; Εντάξει, φαντάζομαι ότι κάποιοι από αυτούς θέλουν να έχουν μια ασφάλεια όταν μετακινούνται γιατί νιώθουν μια ανασφάλεια μέσα στον κόσμο. Αλλά να το κάνουν τι; Να το κάνουν τι το 1,5 εκατομμύριο; Να πληρώσουν αυτά που χρωστάνε. Έπρεπε να είχαν πληρώσει αυτά που χρωστάνε. Τα κόμματα την τελευταία δεκαετία και κυρίως για να είμαι απολύτως δίκαιος, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, και δευτερευόντως τα κόμματα της αριστεράς και τα άλλα κόμματα. Τα δύο μεγάλα κόμματα σε ένα ποσοστό 60% συμμετείχαν στον προϋπολογισμό, ξέρετε πόσα πήραν σε μια δεκαετία από τις τσέπες μας; Από τις τσέπες του Έλληνα, ξέρετε πόσο πήραν; Πέστε μου ένα νούμερο γιατί νομίζω ότι είστε εκτός πραγματικότητας ακόμα κι εσείς. 500, ανέβα.. Πήραν λοιπόν από τον ελληνικό λαό σε μια δεκαετία ένα δις. Πήραν περίπου 650 χρήμα από τα κρατικά ταμεία, 650 εκατομμύρια σε 10 χρόνια και πήραν και 300 εκ δάνεια τα οποία βέβαια δε θα επιστραφούν ,γιατί τα ξέρετε, ήταν δάνεια των καλών τραπεζιτών για οποία θα τα πληρώσουν οι Έλληνες επειδή πια αυτά έχουν δημιουργηθεί ως τρύπες στο τραπεζικό σύστημα. Πήραν λοιπόν 1 δις.. θα μου πεις, δεν πρέπει ο ελληνικός λαός να πληρώνει τα κόμματα ώστε να μην έχουν ανάγκη να τρέχουν και να λένε, πάμε στο Βόλο να μας κεράσουν τσίπουρα γιατί δεν έχουμε λεφτά; Βεβαίως, πρέπει να παίρνουν κάποια λεφτά τα κόμματα. Αλλά γιατί να παίρνουν 6 φορές τα λεφτά που παίρνουν κάποια άλλα κόμματα στην Ευρώπη; Γιατί να έχουμε το ακριβότερο πολιτικό σύστημα στην Ευρώπη; Έχουμε το ακριβότερο πολιτικό σύστημα. Και μου κάνει εντύπωση ότι τώρα που συζητήθηκε να μειωθεί η κρατική επιχορήγηση στα κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι χτες έλεγε να μειωθεί η κρατική επιχορήγηση στα κόμματα, βγήκε και είπε ‘’όχι, είναι πρόωρο να το συζητήσουμε τώρα.’’ Γιατί, ξέρετε γιατί; Γιατί έφτασα κι εγώ στην πηγή. Τώρα θα τα κόψεις τα λεφτά; Δεν τα κόψατε τόσο καιρό με τους άλλους, θα τα κόψετε με μένα; Εμείς λοιπόν λέμε να τα κόψουμε τώρα τα λεφτά. Λέμε λοιπόν ότι τα λεφτά αυτά.. κάναμε έναν υπολογισμό.. γιατί λέει δεν έχουμε λεφτά να δώσουμε.. πρότεινα, το ξέρετε από την αρχή το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ότι πρέπει να επεκταθεί. Πού θα βρεθούν τα λεφτά; Μεγάλη κουβέντα. Να δώσουμε ενισχύσεις σε αυτούς που είναι κάτω από το όριο της φτώχειας Δεν υπάρχουν λεφτά, μάλιστα. Ξέρετε ότι αυτή τη στιγμή τα 7 εκ που έδωσαν στα κόμματα προεκλογική επιχορήγηση, παρανόμως κατά την εκτίμησή μου, δεν υπήρχε λόγος για έκτακτη επιχορήγηση, θα έτρεφαν άλλες 15.0οο οικογένειες. Επέλεξαν λοιπόν τα κόμματα να διαμαρτύρονται από τη μία μεριά ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά και από την άλλη να πηγαίνουν να εισπράττουν τα λεφτά του κόσμου. Γι’ αυτό λοιπόν, εμείς είμαστε ξεκάθαροι. Θα πρέπει να μειωθεί το πολιτικό χρήμα, να μειωθεί πολύ το πολιτικό χρήμα και θα πρέπει τα κόμματα να μάθουν να είναι ευρωπαϊκά κόμματα. Να μη ζουν με στρατιές κομματικών στελεχών, τα οποία εύκολα διαφθείρονται.

Ερώτηση: Και πώς θα κινηθείτε απέναντι στα συμφέροντα; Τι θα κάνετε που δεν μπορούν να κάνουν οι άλλοι;

Απάντηση: Τώρα, τι θα κάνουμε με τα συμφέροντα. Όντως υπάρχουν κάποιοι σε αυτή τη χώρα εργολάβοι, άνθρωποι των ΜΜΕ, κάποιοι επιχειρηματίες που θεωρούν ότι η χώρα είναι τσιφλίκι τους. Υπάρχουν αυτοί. Θεωρούν ότι η χώρα είναι τσιφλίκι τους και ότι οι πολιτικοί είναι οι άνθρωποί τους. Τους λύνουν τα προβλήματα. Εμείς λοιπόν… ήρθε το Ποτάμι και λέει ξεκάθαρα αυτό που λέει ο κόσμος. Όχι στο μικρό και το μεγάλο παρασιτισμό. Γιατί εδώ τι έχουμε; Έχουμε τη δεξιά, το λέω απλουστευτικά, που λέει ότι το πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι συντεχνίες. Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι αυτοί που έπαιρναν μεγάλες συντάξεις χωρίς να τις δικαιούνται, κτλ. Και σε πολύ μεγάλο ποσοστό, έχει ένα δίκιο. Υπήρχαν συντάξεις στους οργανισμούς του δημοσίου 7000, 5500.. Δεν είναι λεφτά που μπορεί να παίρνει ένας συνταξιούχος σε ένα ασφαλιστικό τέτοιο σύστημα. Έχει δίκιο λέγοντας ότι το πρόβλημα είναι λοιπόν ο μικροπαρασιτισμός όπως το λέμε. Και εκεί τελειώνει η κουβέντα για τη δεξιά. Δε σου λέει τίποτα για τα συμφέροντα. Και πας στην αριστερά, σας κατατάσσω τώρα έτσι ως σχήμα λόγου, πας λοιπόν στην αριστερά και σου λέει κοίτα το πρόβλημα δεν είναι ο μικροπαρασιτισμός. Άσε να φάει ο κόσμος. Το πρόβλημα είναι μόνο τα μεγάλα συμφέροντα. Και πώς θα τα αντιμετωπίσουμε; Θα βάλουμε κομματικούς. Είπαν ας πούμε επί παραδείγματι να φύγουν οι διοικήσεις των τραπεζών, που ελέγχονται για διάφορα και όντως πρέπει να ελεγχθούν για διάφορα, και να βάλουμε κομματικά στελέχη. Σε μια χώρα τέτοια που ξέρουμε πώς δούλεψε το κρατικό τραπεζικό σύστημα της προηγούμενες δεκαετίες, ποιους ενίσχυε, (όχι μόνο τα κόμματα, εννοώ και ποιους επιχειρηματίες ενίσχυε), υπάρχει κάποιος που λέει ότι η λύση είναι να περάσουμε από αυτούς που αυθαιρετούν ιδιωτικά, σε αυτούς που αυθαιρετούν με την άδεια του κόμματος. Εμείς λοιπόν είμαστε ξεκάθαροι και λέμε, το Ποτάμι λέει: όχι στον μικροπαρασιτισμό, όχι στις συντεχνίες που προσπαθούν να φωνάζουν στο αυτί του ηγέτη και να κερδίζουν κάτι, γιατί αυτό γίνεται στην Ελλάδα με τις συντεχνίες. Δε βοηθιούνται αυτοί που έχουν πραγματικά ανάγκη, βοηθιούνται αυτοί που έχουν ένα μέσον κοντά στο κόμμα που κυβερνάει. Οι προνομιούχοι. Κάποιοι είναι δικηγόροι, κάποιοι γιατροί, δεν έχει σημασία. Δε θέλω να κάνουμε αυτή τη κουβέντα τώρα αλλά το ξέρετε, το έχετε ζήσει κι εσείς. Βοηθιούνται αυτοί που είναι κοντά στο κόμμα που κυβερνάει. Εμείς λοιπόν λέμε όχι στον μικροπαρασιτισμό και πρέπει να τον πατάξουμε, οι Έλληνες είναι όλοι ίσοι αλλά λέμε και όχι και στον μεγαλοπαρασιτισμό, όχι στα συμφέροντα που θεωρούν ότι η χώρα είναι τσιφλίκι τους.

Ερώτηση: Ήρθατε με αυτοκίνητο, μετρήσατε πόσα διόδια περάσατε;

Απάντηση: Είναι πολλά τα λεφτά για αυτούς τους δρόμους. Είναι πολλά τα λεφτά. Βεβαίως, θα πληρώσουμε κάποια διόδια για να φτιάξουμε δρόμους, έτσι; Αλλά σε μία εποχή, που γίνονται διευκολύνσεις στις εταιρίες γιατί πραγματικά έχουν ένα πρόβλημα και το καταλαβαίνω, είναι μικρότερη.. μίκρυνε η αγορά, λιγότερη μετακίνηση, λιγότερα έσοδα.. Βεβαίως, να διευκολυνθούν οι εταιρίες. Θέλουμε να είναι παίκτες του συστήματος. Αλλά να διευκολυνθούν μόνο εταιρίες; Να μη διευκολυνθεί και ο οικογενειάρχης που θέλει να μετακινηθεί και να πληρώνει 4 4 ευρώ το διόδιο; Εκεί που θεωρούσαμε δεδομένο ότι εντάξει, το δίευρο είναι αρκετή τιμή για ένα διόδιο, να πάμε τώρα.. σε λίγο δε θα παίρνουμε ρέστα από το 5ευρο; Δε θα πρέπει να γίνει ένας ορθολογισμός, μια ορθολογική διαχείριση αυτής της δαπάνης με βάση τις ανάγκες του κόσμου; Δεν το κάνουν. Εμείς λοιπόν λέμε και δίνουμε ξεκάθαρο παράδειγμα ότι πρέπει και ο μικροπαρασιτισμός να νικηθεί και ο μεγάλος παρασιτισμός.

Ερώτηση: Αυτός ο στόχος που βάζετε, στις ευρωεκλογές, να πιάσετε ένα ορισμένο ποσοστό, μ” αυτή την τακτική παραποιείτε την καθημερινότητα, τα προβλήματα της καθημερινότητας. Διαβάζω σήμερα Καθημερινή, Ελένη Μαύρου, “σκάνδαλο στο νέο νομοσχέδιο”

Απάντηση: Επίτρεψέ μου γιατί βρέχει και ο κόσμος έχει σηκωθεί.Έχουμε δυο τρόπους να ερμηνεύσουμε αυτό το οποίο θα συμβεί σε λίγο που θα βρέξει. Το ένα είναι να μιλήσουμε για ξένα συμφέροντα που μας πολεμάνε και υπάρχει και κάτι άλλο, ότι θα δυναμώσει αυτή η ιστορία, θα ενισχυθεί από παντού το Ποτάμι και θέλω να είσαστε σύμμαχοι σε αυτή την προσπάθεια, θέλω να θυμηθείτε πως ήταν οι επιλογές μας πριν εμφανιστεί το Ποτάμι, τι επιλογές θα είχαμε για τις εκλογές, ποια θα ήταν η επόμενη μέρα στην Ελλάδα και θέλω τις επόμενες 20 ημέρες να δώσετε μια μάχη, εάν μας πιστεύετε, εάν καταλαβαίνετε και έχετε ένστικτο για την ειλικρίνεια αυτής της υπόθεσης να δώσετε μία μάχη για να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν θα αλλάξουν τα πράγματα εάν το Ποτάμι δεν είναι μεγάλη δύναμη στις εκλογές που θα έρθουν.