καταγγελία-σε-aftodioikisi-gr-κ-μπακογιάννη-αθίγ-782472

Καταγγελία σε aftodioikisi.gr: «κ. Μπακογιάννη, αθίγγανοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μας»

Η aftodioikisi.gr έλαβε καταγγελία από πολίτη του Δ. Αθηναίων αναφορικά με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν κάτοικοι με τη συγκέντρωση αθίγγανων στην περιοχή του Βοτανικού. Μάλιστα, όπως ενημερωθήκαμε, το συγκεκριμένο παράπονο έχει διατυπωθεί και μέσω email στο Δήμαρχο Αθηναίων από τις 18/05/2020.

Η επώνυμη καταγγελία στην aftodioikisi.gr αλλά και το email που έφτασε στα χέρια του Δημάρχου αναφέρει τα εξής:

« …θα προσπαθήσω μέσα από αυτό το κείμενο να σας εκφράσω το πρόβλημα μου ξεκινώντας όμως με μια μικρή ιστορία για την ζωή μου.

Γεννήθηκα το 1981 στην Αθήνα και μεγάλωσα στην περιοχή του Βοτανικού, όπου και διαμένω πλέον και παντρεμένη. Προέρχομαι από μια αρκετά φτωχή οικογένεια, στην οποία όμως υπήρχε πάντα αγάπη και σεβασμός και αυτό που είμαι σήμερα το οφείλω στους γονείς μου και στον τρόπο που με μεγάλωσαν.

Η μητέρα μου εργαζόταν για αρκετά χρόνια ως καθαρίστρια σε πολυκατοικίες και το 1987 διορίστηκε στο ΙΚΑ ως καθαρίστρια όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Ο πατέρας μου εργαζόταν σε μεταφορική εταιρεία ως οδηγός, αργότερα διορίστηκε στα λεωφορεία ΟΑΣΑ, όπου και συνταξιοδοτήθηκε και αυτός επίσης. Πάλεψαν μέσα από το στέρημα τους και τα προβλήματα που προέκυψαν στην πορεία να σπουδάσουν και εμένα και τον αδερφό μου χωρίς οφείλω να πω να μας κάνουν να αισθανθούμε ότι μας λείπει κάτι και αυτό οφείλεται όπως σας είπα στην αγάπη που υπήρχε στην οικογένεια μου.

Θα φτάσω στο σημερινό πρόβλημα που με απασχολεί αλλά θα ήθελα πρώτα χωρίς να θέλω να σας κουράσω να σας αναφέρω τα προσωπικά προβλήματα που έχω αντιμετωπίσει. Ο πατέρας μου εδώ και σχεδόν 30 έτη είναι ανάπηρος λόγω μιας σπάνιας ασθένειας που του παρουσιάστηκε στα μάτια, ονομάζεται “ΜΕΛΑΓΧΡΩΣΤΙΚΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ”, η οποία σχεδόν από την ηλικία των 35χρονων άρχισε να τον τυφλώνει. Η όραση από το ένα του μάτι χάθηκε σε πολύ νεαρή ηλικία και πλέον στο άλλο του μάτι έχει ένα οπτικό πεδίο 2/10 που σημαίνει ότι ίσα ίσα αντικρίζει τα μάτια σας στο πρόσωπο. Οφείλω να παραδεχτώ πως η μητέρα μου στάθηκε βράχος απέναντι του και μας μεγάλωσε χωρίς να εγκαταλείψει στιγμή την προσπάθεια και την ελπίδα ότι δεν θα τυφλωθεί ολικά και θα μπορεί έστω να την κοιτά στα μάτια.

Το 2015 γνώρισα τον σύζυγο μου μέσα από τον ίδιο επαγγελματικό χώρο. Ο σύζυγος μου εργάζεται ως Διευθυντής σε Κατάστημα της ALPHABANK και εγώ ως Υπάλληλος εξυπηρέτησης. Το 2017 παντρευτήκαμε και μείναμε μαζί στο σπίτι μου στον Βοτανικό μαζί με την κόρη του 14χρονών τότε προερχόμενη από τον πρώτο γάμο του συζύγου μου. Στην κοινή μας ζωή είχαμε και έχουμε γιατί είναι σε εξέλιξη ακόμα να αντιμετωπίσουμε μια δικαστική διαμάχη εξαιτίας της σεξουαλικής παρενόχλησης που είχε δεχτεί η κόρη του σε ηλικία μόλις 11χρονών από τον θείο της και κουνιάδο του συζύγου μου. Η πρώτη μάχη κερδήθηκε καθότι ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε, έχουμε όμως να αντιμετωπίσουμε και το εφετείο και τους άδικους κατά την προσωπική μου γνώμη νόμους. Γιατί δυστυχώς κακά τα ψέμματα δεν θεραπεύεται η ψυχή ενός παιδιού με πέντε έτη φυλάκισης, χωρίς όμως ο κατηγορούμενος να μπει ουσιαστικά φυλακή…

Το 2019 ο αδερφός μου διαγνώστηκε μέσα σε μόλις δυο εβδομάδες με μια ασθένεια η οποία ονομάζεται “Αυχενική μυελοπάθεια”, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να παραληρήσει ολικά από την δεξιά πλευρά. Η εγχείριση σύμφωνα με τους γιατρούς πέτυχε, η αποκατάσταση είναι αβέβαιη όμως για έναν άντρα 39χρονών πλέον του οποίου το βιοποριστικό του επάγγελμα είναι ηλεκτρολόγος άρα καταλαβαίνεται…

Φτάνω στο τώρα και κλείνω με εμένα όπου είμαι μια γυναίκα 39χρονών, η οποία έχω αντιμετωπίσει και συνεχίζω να αντιμετωπίσω και να παλεύω για τα όσα σας ανέφερα παραπάνω, είμαι μια γυναίκα λοιπόν η οποία έχω υποβληθεί σε 6 αποτυχημένες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, χωρίς όμως να χάνω την ΕΛΠΙΔΑ για το αύριο…

Σας κούρασα και σας ανέφερα την ζωή μου, γιατί μέσα από όλα αυτά θα ήθελα να σας αναφέρω ότι δεν θέλω να χάσω με τίποτα την ΕΛΠΙΔΑ μου για την περιοχή την οποία μεγάλωσα και αγάπησα τον ΒΟΤΑΝΙΚΟ. Θέλω να συνεχίσω να παλεύω για το καλύτερο, όπως έκανα όλα αυτά τα χρόνια της ζωής μου και να μπορώ μέσα από τις δυσκολίες να βγαίνω νικήτρια…

Μένω στην οδό Βουτσαρά και Εδέσσης από το 2009 και όλα τα προβλήματα ουσιαστικά ξεκίνησαν από πέρσι το καλοκαίρι…

Αυτοκίνητα με αθίγγανους ήρθαν και εγκαταστάθηκαν κάτω από την πολυκατοικία μας, έστησαν σκηνές και απλωμούς. Η περιοχή έγινε εστία μόλυνσης καθώς έκαναν την ανάγκη τους στο πεζοδρόμιο και φρόντιζαν τα σκουπίδια τους να τα πετάνε στον δρόμο ή σε εγκαταλελειμμένα οικόπεδα που βρίσκονται δίπλα από την πολυκατοικία μας. Έγιναν πολλά παράπονα από τους κατοίκους και στην αστυνομία και σε διάφορες υπηρεσίες του κράτους. Έγιναν αναλύσεις από το υγειονομικό και αποδείχθηκε η μόλυνση. Ήρθαν και μάζεψαν μπάζα που είχαν δημιουργήσει. Η βρωμιά συνέχισε να δημιουργείται.

Δυστυχώς ερχόμαστε στο σήμερα και σε μια περίοδο για την κοινωνία μας στην οποία η καθημερινή μας απολύμανση είναι επιτακτική ανάγκη και συνήθεια. Και σας ρωτώ πως μπορεί αυτό να γίνει όταν και φέτος το πρόβλημα με τους αθίγγανους συνεχίζει να υπάρχει; Πως μπορεί να αποφεύγονται οι μαζικές συναθροίσεις όταν εγώ έχω κάτω από το σπίτι μου και στην οδό Αγ.Πολυκάρπου τουλάχιστον 15-20 αυτοκίνητα με γύφτους; Πως μπορούν τα παιδιά της γειτονιάς να παίξουν στο πάρκο που βρίσκεται απέναντι από την πολυκατοικία μας όταν συγκεντρώνονται οι αθίγγανοι για να πλύνουν τα ρούχα τους από τις σωλήνες του δήμου; Πόσες φορές μέσα στην μέρα θα πρέπει να ενοχλούμε την αστυνομία με καταγγελίες; Πόσα σκουπίδια θα πρέπει να αντιμετωπίζουν καθημερινά οι υπάλληλοι από την υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου; Γιατί να στερούμε από τον μισθό μου χρήματα για μάσκες και αντισηπτικά όταν το ίδιο το κράτος δεν με προσέχει; Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων βρίσκεται το hot spot…ξέρετε πόση υποβάθμιση έχει φέρει στην περιοχή; Ξέρετε ότι σε συνδυασμό με τους γύφτους η κατάσταση πλέον δεν αντέχεται. Είμαι μητριά σε ένα παιδί που έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση και δεν μπορώ να το αφήσω να γυρίσει σπίτι μόνο του λόγο της κατάστασης που επικρατεί.

Δεν ξέρω αν το μήνυμα θα φτάσει στα χέρια σας κ.ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ το εύχομαι και το ελπίζω και ελπίζουμε στις νέες ιδέες που θέλετε να εφαρμόσετε στην πόλη και προσεύχομαι μέσα σε αυτές να είναι και η γειτονιά μας. Ξέρω και αναγνωρίζω ότι το έργο σας είναι μεγάλο και είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που σας αναφέρει ο καθένας μας. Εύχομαι απλά να μπορέσετε να αναδείξετε την περιοχή μας και την ιστορία της και να εκμεταλλευτείτε ουσιαστικά τα πάρκα και τα πετρόχτιστα κτίρια που βρίσκονται στην περιοχή προκειμένου να αναδείξετε τον πολιτισμό μας».