συμβασιούχοι-θεσσαλονίκης-θέλουν-τη-293647
ΔΗΜΟΙ | 08.11.2011 | 07:10

Συμβασιούχοι Θεσσαλονίκης: Θέλουν την… αθηναϊκή δικαιοσύνη

Αίτημα να τους δοθεί η δυνατότητα να δικαστούν οι προσφυγές τους στα δικαστήρια των Αθηνών, τα οποία εκδίδουν ευνοϊκές αποφάσεις, κατέθεσαν στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης οι εργαζόμενοι στον δήμο με 8μηνες συμβάσεις.

Η εκπρόσωπος των συμβασιούχων 8μήνου, των οποίων η σύμβαση λήγει τον Νοέμβριο, Νικολέτα Μπούσμπουρη τόνισε ότι ο δήμος είχε δώσει το δικαίωμα της παρέκβασης, όπως είναι ο νομικός όρος, σε συμβασιούχους προηγουμένων μηνών και προσέθεσε ότι δε ζητούνε ελεημοσύνη ούτε μονιμοποίηση, αλλά ισονομία.

Μπουτάρης: Οι συμβασιούχοι πρέπει να τελειώσουν

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης τάχθηκε κατά της παραχώρησης του δικαιώματος της παρέκτασης σε άλλη ομάδα συμβασιούχων και είπε ότι ο δήμος θα διεκδικήσει οι θέσεις στην Καθαριότητα να καλύπτονται από μόνιμο προσωπικό και όχι από συμβασιούχους.

Επίσης, υπογράμμισε ότι από τους εργαζόμενους, η σύμβαση των οποίων έληγε τον Μάρτιο, επέστρεψαν στη δουλειά τους, έπειτα από δικαστικές αποφάσεις 300 με 400 άτομα, και ο δήμος επιβαρύνθηκε με 7 εκατ. ευρώ. Έκανε λόγο για συγκεκριμένους δικηγόρους και δικαστές που εκδίδουν τις ευνοϊκές για τους εργαζόμενους αποφάσεις.

Υπέρ της δικαιώματος παρέκβασης η αντιπολίτευση

Υπέρ του αιτήματος των εργαζομένων τάχθηκαν οι περισσότεροι από τους επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης:

Ο Κώστας Γκιουλέκας επισήμανε ότι όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν ίση μεταχείριση. Ο Μιχάλης Κωνσταντινίδης τόνισε ότι χρειάζεται αγώνας πολιτικός για την επίλυση του θέματος. Ο Στέλιος Παπαθεμελής υπογράμμισε ότι πέρα από τους αριθμούς υπάρχουν οι άνθρωποι.

Ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης σημείωσε ότι τα δικαιώματα δεν αποτελούν παραχώρηση καμιάς εξουσίας, ενώ υπέρ της μονιμότητας όλων των συμβασιούχων τάχθηκε ο Μάκης Στεργίου. Ο Χρήστος Μάτης διερωτήθηκε γιατί η διοίκηση έδωσε το δικαίωμα της παρέκτασης για τους προηγούμενους συμβασιούχους.

Το θέμα παραπέμφθηκε εκ νέου στην οικονομική επιτροπή.

Μάτης: Ποιος παίζει με τους συμβασιούχους;

Οι επί συμβάσει εργαζόμενοι στο Δήμο Θεσσαλονίκης υπέβαλαν χθες το αίτημα να συναινέσει ο δήμος, προκειμένου να εκδικαστεί στην Αθήνα η προσφυγή, που προτίθενται να καταθέσουν, για να αναγνωριστεί ότι καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες».

Λίγες ημέρες πριν από τη λήξη των συμβάσεων το αίτημα τους «μη μας πετάξετε στον Καιάδα της ανεργίας»ακούγεται εύλογο από τη στιγμή που:

  1. το ίδιο αίτημα είχε γίνει δεκτό για προσφυγές προηγούμενων συμβασιούχων
  2. οι συμβασιούχοι των οποίων η σύμβαση έληξε το Μάρτιο 2011 και προσέφυγαν σε δικαστήρια της Αθήνας δικαιώθηκαν στη μεγάλη τους πλειοψηφία.

Όμως, για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης οι απαντήσεις δεν είναι εύλογες, διότι η διοίκηση του δήμου εξακολουθεί να μη γνωρίζει ακόμη και σήμερα πόσες είναι οι «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» για να είναι η πόλη καθαρή.

Η κατάσταση γίνεται πιο «δυσανάγνωστη» διότι:

  • ο Δήμαρχος είπε ότι τις αποφάσεις που δικαιώνουν τους συμβασιούχους βγάζουν μόνο ένας δικηγόρος και δύο δικαστές στην Αθήνα
  • το κόστος κατάθεσης της προσφυγής στην Αθήνα αποτιμάται σε περισσότερα από 600 ευρώ ανά συμβασιούχο, δηλαδή όσο περίπου ένας μισθός, δηλαδή δημιουργείται δικηγορική ύλη που υπερβαίνει τις 500.000 ευρώ.

Το θέμα δεν αφορά απλώς τους συμβασιούχους. Αφορά την ίδια τη διαδικασία απονομής της δικαιοσύνης, καθώς εκπέμπεται ένα μήνυμα ότι δεν ισχύουν σε όλη την Ελλάδα τα ίδια κριτήρια για την εφαρμογή των ίδιων νόμων.

Πρέπει όλοι οι εμπλεκόμενοι να πάρουν θέση αμέσως.

  • Η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης να καθορίσει τις ανάγκες του και να σταματήσει από εδώ και πέρα τη βάρβαρη διαδικασία της πρόσληψης συμβασιούχων
  • Η μείζων αντιπολίτευση να εξηγήσει γιατί πρόσφατα προσέφυγε και κέρδισε την ακύρωση μιας ανάθεσης του Δήμου σε δικηγορικό γραφείο των Αθηνών, ύψους 13.000 ευρώ, ενώ τώρα δέχεται την ανάθεση μισού εκατομμυρίου
  • Ο Δικηγορικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης να τοποθετηθεί όπως είχε κάνει και για την ανάθεση
  • Και κυρίως η Δικαιοσύνη να νομολογήσει για το θέμα οριστικά

Δεν μπορεί να αφήνονται δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι στο έλεος της χειρότερης δυνατής εκμετάλλευσης της ανάγκης τους για δουλειά.