Γιος του «κτήνους της Λαμίας» o Άκης Δήμας -Συγκλονιστικές αποκαλύψεις

Την αποκάλυψη ότι είναι γιος του «κτήνους της Λαμίας», όπως ο ίδιος αποκαλεί τον πατέρα του, έκανε ο Άκης Δήμας. Ο νεαρός ηθοποιός περιέγραψε ότι μεγάλωσε μέσα στην φρίκη και τη βία από τον ίδιο του τον πατέρα, ο οποίος βρίσκεται σήμερα στη φυλακή.

«Σε ένα σπίτι -τρώγλη, σε κάποια συνοικία της Λαμίας, ζούσαμε πέντε παιδία, με μια μάνα μειωμένης αντίληψης και ένα κτήνος. Δεν έχω πάει ποτέ διακοπές στη ζωή μου. Από τα πέντε μου, ο “κύριος” αυτός με ξυπνούσε χαράματα με ξύλο, βρισιές και την φράση “Ξύπνα γαϊδούρι, να έρθεις μαζί μου στα γουρούνια να με βοηθήσεις”. Εκεί όταν πάγωνα από το κρύο και δεν μπορούσα να δουλέψω άλλο, με χτυπούσε με μπετόβεργες για να συνεχίσω – τα γουρούνια του τα πρόσεχε πολύ», λέει ο νεαρός ηθοποιός στο Πρώτο Θέμα.

«Οι γείτονες, οι συγγενείς, οι δάσκαλοι, όλοι γνώριζαν αλλά κανείς δεν μιλούσε. Μόνο μία καθηγήτρια που πίστευε σε μένα με βοήθησε “καταθέτοντας” αυτά που όλοι γνώριζαν για μένα στη Λαμία, σε κάποιο φροντιστήριο της περιοχής, και ο ιδιοκτήτης με δέχτηκε δωρεάν. Πέρα από εκείνη, κανείς. Και αναρωτιέμαι ειδικά για τους δασκάλους. Αφού έβλεπαν, αφού γνώριζαν, γιατί δεν μίλαγαν; Πού είναι η παιδεία που πήραν από τα πανεπιστήμιά τους; Πώς άντεχαν να λέγονται άνθρωποι; Οχι. Σ’ εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε καμία τρυφερή στιγμή. Θέλω να κλείσω μια για πάντα το κεφάλαιο “Λαμία”. Αυτή η πόλη έχει τελειώσει για μένα. Αν δεν υπήρχε ο παππούς μου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή όταν έκλεινα τα δεκαεπτά, σήμερα δεν θα ζούσα. Μου έλεγε ότι πρέπει να σπουδάσω, να προχωρήσω, να φτιάξω μιαν άλλη ζωή. Το προσπάθησα σκληρά, ένας θεός ξέρει πόσο. Oταν διάβαζα για να μπω στο πανεπιστήμιο έμενα μαζί του σ’ ένα δωματιάκι δίπλα στο σπίτι μας όπου διάβαζα ασταμάτητα. Ο “κύριος” εκείνη την εποχή φοβόταν να κάνει ιστορίες επειδή ο παππούς θα φώναζε ξανά την Αστυνομία, και είχε στρέψει τα αδέλφια μου εναντίον μου. Τα έβαζε να μου πετάνε νερό κaι αποτσίγαρα, να με βρίζουν, να με χλευάζουν, να με χτυπάνε κι εκείνος γέλαγε. Η ζωή ωστόσο κάνει κύκλους. Σήμερα όλα τα αδέλφια μου είναι μαζί μου, μια γροθιά ενάντια στον τύραννο…».

Το ξύλο που έτρωγα δεν μπορούσε να λυγίσει αυτό το όνειρό μου», λέει και συνεχίζει: «Οταν πρωτοήρθα στην Αθήνα, παρότι είχα ξεκινήσει δειλά-δειλά να ζω εκείνο το παιδικό όνειρο, δεν μπορούσα να ξεχάσω τα αδέλφια μου που είχαν μείνει πίσω, και ειδικά την αδελφή μου, ένα κοριτσάκι με νοητική στέρηση. Κάποια στιγμή, από σκόρπιες κουβέντες έμαθα ότι υπήρχαν άνδρες που ασελγούσαν πάνω της με τη συναίνεση του “κυρίου” έναντι χρηματικής αμοιβής, για ερωτικά όργια στο χοιροστάσιο, για καταστάσεις που δεν τις χωρά ανθρώπινος νους…».

Το 2016 ο Aκης καταγγέλλει μαζί με δύο αδέλφια του στις Αρχές όλα όσα συνέβαιναν εις βάρος της ανήλικης αδελφής του. Οι «ειδικοί» αποφαίνονται πως όλα είναι καλά. Δεν είναι όμως. Οι δάσκαλοι της Μαρίας στο ειδικό σχολείο στο Κωσταλέξι, μετά από σχεδόν έναν χρόνο παρακολούθησης, καταλαβαίνουν το δράμα του κοριτσιού και σε κάποιο τηλεφώνημα ενημερώνουν τον Aκη. Ο ίδιος φεύγει την ίδια στιγμή για Λαμία, καταθέτει στις Αρχές την κόλαση των πέντε παιδιών, ενώ ο αξιωματικός υπηρεσίας δεν μπορεί να πιστέψει όσα ακούει από τον Aκη και όσα διαβάζει στα έγγραφα που φέρουν την υπογραφή των δασκάλων της Μαρίας. Στις αρχές του 2019 το θέμα φτάνει στην Εισαγγελία, ο πα-τέρας συλλαμβάνεται μαζί με δύο ηλικιωμένους και το τρίπτυχο της διαστροφής οδηγείται στις φυλακές: «Τι θα του έλεγα αν τον είχα μπροστά μου;», λέει ο Ακης: «Πως το παιχνίδι τελείωσε… «Πως θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μείνεις για πάντα στη φυλακή». Αυτή τη φορά θα με πιστέψει γιατί ξέρει ότι το μπορώ…». Ωστόσο, ακόμη κι αν το παιχνίδι της φρίκης τελείωσε, έμεινε ανοιχτή μια παρτίδα, την οποία ο Ακης καλείται για μία ακόμη φορά να κερδίσει μόνος του…