Κομαντάντε Μαλβεστούτο: Ο παρτιζάνος γιόρτασε τα 100 χρόνια του με το Bella Ciao

Ο κομαντάντε Τζιλμπέρτο Μαλβεστούτο, ο θρυλικός παρτιζάνος της ταξιαρχίας Maiella συμπλήρωσε πριν από λίγες ημέρες εκατό χρόνια ζωής.

Με τη συνοδεία οργάνων πήγαν στον οίκο ευγηρίας και αφού του είπαν το τραγούδι των γενεθλίων, ήρθε η σειρά του Bella Ciao.

Ο κομαντάντε Τζιλμπέρτο Μαλβεστούτο, καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι, τραγουδούσε και χτυπούσε παλαμάκια.

Ο Μαλβεστούτο, που γεννήθηκε στη Σουλμόνα, υπηρετούσε τη θητεία του στο στρατό του Μουσολίνι, όταν τον βρήκαν στη Μπολόνια όπου ήταν σταθμευμένος τα νέα της συνθηκολόγησης της Ιταλίας στις 8 Σεπτέμβρη. Μέσα στη γενική αναταραχή που ξέσπασε, ο ίδιος εγκατέλειψε το στρατόπεδο και πέταξε τη στολή του φασίστα αξιωματικού, γυρνώντας με τα πόδια στην πόλη του, ακολουθώντας εναλλακτικές διαδρομές μακριά από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες που ήταν γεμάτες μπλόκα και περιπολίες Γερμανών ναζί. Φτάνοντας στη Σουλμόνα βγήκε στην παρανομία καταφεύγοντας στα βουνά γύρω από την κοιλάδα Πελίνια, προκειμένου να μην υπηρετήσει τις δυνάμεις της “Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας”, γνωστής και ως “Κράτος του Σαλό”, που είχε στήσει ο Μουσολίνι και τα απομεινάρια του φασιστικού κόμματος με γερμανική στήριξη στη βόρεια Ιταλία.

Τον Ιούνη του 1944, η Σουλμόνα απελευθερώθηκε από την Ταξιαρχία Majella, προσκείμενη στο Ιταλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, την οποία είχε ιδρύσει λίγους μήνες νωρίτερα ο δικηγόρος του δολοφονημένου από τους φασίστες βουλευτή Τζιάκομο Ματεότι. Ο Μαλβεστούτο μπήκε στις γραμμές της Ταξιαρχίας και συμμετείχε σε πολλές μάχες στην περιοχή της Εμίλια-Ρομάνια, με αποκορύφωμα την απελευθέρωση της πρωτεύουσας της περιοχής, καθώς η μονάδα του ήταν μια από τις πρώτες που μπήκαν στην Μπολόνια στις 21 Απρίλη 1945.

Στα μεταπολεμικά χρόνια έλαβε πλήθος διακρίσεων και συνέχισε να δραστηριοποιείται πολιτικά στις γραμμές του ΙΣΚ, αποχωρώντας αργότερα λόγω διαφωνίας με τον ηγέτη του κόμματος από το 1976 και αργότερα πρωθυπουργό της Ιταλίας, Μπετίνο Κράξι, τον οποίο κατηγορούσε για “αλλοίωση του ιταλικού σοσιαλισμού”. Η τελευταία του εμπλοκή στην πολιτική ήταν η υποψηφιότητά του στις τοπικές εκλογές του Αμπρούτσο το 2019. Επίκεντρο του ενδιαφέροντός του ήταν η διάδοση της ιστορίας της ιταλικής Αντίστασης, μέσα από τη δική του σκοπιά πάντα, στις νεότερες γενιές, λόγος για τον οποίο εξέδωσε δύο βιβλία, ενώ έδωσε κατά διαστήματα πλήθος συνεντεύξεων σε εφημερίδες, εκπομπές και ντοκιμανταίρ. Υπήρξε επίσης, από το 1989 ως το 1993, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ιστορίας της Αντίστασης του Αμπρούτσο.