Επτά μύθοι για τον καρκίνο του πνεύμονα

Τι συμβαίνει στον οργανισμό σου όταν διακόψεις το κάπνισμα; Είναι αλήθεια πως οι άντρες νοσούν σε μεγαλύτερο ποσοστό από τις γυναίκες;

1ος ΜΥΘΟΣ: Όλοι οι τύποι καρκίνου πνεύμονα είναι ίδιοι

Oι δύο κύριοι τύποι καρκίνου του πνεύμονα είναι ο μη μικροκυτταρικός (ΜΜΚΠ) (85-90%) και ο μικροκυτταρικός (ΜΚΠ) (10-15%).

Ιστολογικά ο ΜΜΚΠ διαχωρίζεται περαιτέρω στο αδενοκαρκίνωμα και στο καρκίνωμα από πλακώδες επιθήλιο. Σχεδόν το 40% των μη μικροκυτταρικών καρκίνων του πνεύμονα που διαγιγνώσκονται είναι αδενοκαρκινώματα. Ο ΜΜΚΠ μπορεί να ταξινομηθεί περαιτέρω βάσει γονιδιακών μεταλλάξεων και έκφρασης πρωτεινών (π.χ EGFR, ALK, PD-L1) που αποτελούν στόχους νέων θεραπειών.

Ο κάθε τύπος καρκίνου του πνεύμονα παρουσιάζει διαφορετική βιολογική συμπεριφορά. Αυτό έχει σαν συνέπεια την ανάγκη εξατομίκευσης της θεραπείας ώστε ο κάθε ασθενής, ανάλογα με την κατηγορία στην οποία ανήκει, να ανταποκρίνεται με το βέλτιστο τρόπο και στο μέγιστο βαθμό.

2ος ΜΥΘΟΣ: Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι ένα νόσημα που εμφανίζεται στους ηλικιωμένους

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι μια ασθένεια που μπορεί να εκδηλωθεί στον οποιοδήποτε. Η ηλικία θεωρείται ένας από τους παράγοντες κινδύνου καθώς η νόσος εμφανίζεται κατά μέσο όρο στην ηλικία των 70 ετών. Ωστόσο παράγοντες όπως το κάπνισμα, η έκθεση σε καρκινογόνες ουσίες (π.χ ραδόνιο), οι περιβαλλοντικές συνθήκες, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η κληρονομικότητα μπορούν να πυροδοτήσουν τη νόσο σε μικρότερες ηλικίες.

3ος ΜΥΘΟΣ: Μόνο οι άνδρες νοσούν από καρκίνο του πνεύμονα

Ο καρκίνος του πνεύμονα είναι η πρώτη συνηθέστερη μορφή καρκίνου που πλήττει τους άνδρες και η τρίτη συνηθέστερη μορφή καρκίνου στις γυναίκες. Τα ποσοστά της νόσου παρουσιάζουν ελαφρώς πτωτική τάση στους άνδρες, ενώ αυξάνονται στις γυναίκες. Ο λόγος για αυτό είναι ίσως ο αυξανόμενος αριθμός καπνιστριών τις τελευταίες δεκαετίες – το κάπνισμα θεωρείται ο κύριος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα.

4ος ΜΥΘΟΣ: Δεν υπάρχει όφελος από τη θεραπεία για τους ασθενείς με μεταστατικό καρκίνο του πνεύμονα

Τις τελευταίες δεκαετίες η ιατρική κοινότητα έχει στη διάθεσή της μια πληθώρα θεραπειών οι οποίες προσαρμόζονται στο προφίλ του κάθε ασθενή ώστε να επιτυγχάνεται το μέγιστο όφελος για αυτόν. Η έκταση της νόσου, κάποιες ενδεχόμενες συννοσηρότητες και η γενικότερη εικόνα ενός ανθρώπου που πάσχει από καρκίνο του πνεύμονα λαμβάνονται υπόψη προκειμένου να επιλεγεί η καταλληλότερη αντιμετώπιση και να καθοριστεί η πορεία της θεραπείας.

Δείτε ακόμη:

Ο «χάρτης» της διασποράς των κρουσμάτων στη χώρα

Ήρθαν και στην Ελλάδα τα rapid test αντιγόνου με δείγμα σάλιου

Οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο ή μεταστατικό στάδιο ανήκουν στο 40% του συνόλου των πασχόντων και για αυτούς διατίθενται σήμερα, πέρα από τη χημειοθεραπεία, πιο στοχευμένες και εξατομικευμένες θεραπευτικές λύσεις οι οποίες βασίζονται π.χ. σε γονιδιακές μεταλλάξεις και συγκεκριμένους βιοδείκτες. Οι προσεγγίσεις αυτές και ο σωστός συνδυασμός ή η αλληλουχία λήψης τους προσφέρουν αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και παράλληλη εξασφάλιση της ποιότητας ζωής.

5ος ΜΥΘΟΣ: Μόνο οι καπνιστές μπορεί να νοσήσουν από καρκίνο του πνεύμονα

Το κάπνισμα αποτελεί τον κύριο επιβαρυντικό παράγοντα για την εμφάνιση καρκίνου του πνεύμονα αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι καπνιστές θα αναπτύξουν καρκίνο του πνεύμονα ή ότι το κάπνισμα είναι ο μοναδικός παράγοντας κινδύνου. Ένας στους 9 καπνιστές θα αναπτύξει καρκίνο του πνεύμονα ενώ 8 στους 10 καπνιστές θα αναπτύξουν ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα π.χ. καρδιαγγειακά και αναπνευστικά νοσήματα. Ποσοστό 12% ασθενών με καρκίνο πνεύμονα δεν υπήρξαν ποτέ καπνιστές. Ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε καπνιστές ενώ ο καρκίνος του πνεύμονα στον οποίο υπάρχει ALK αντιμετάθεση φαίνεται να προσβάλλει κυρίως μη καπνιστές.

Οι γυναίκες φαίνεται να είναι πιο ευαίσθητες καθώς, ακόμη και όταν καπνίζουν ίδια ποσότητα τσιγάρων με τους άντρες, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα ανάπτυξης καρκίνου. Μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και οι μη καπνιστές οι οποίοι εκτίθενται στον καπνό του τσιγάρου βρίσκονται και αυτοί σε υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα. Μη καπνιστές οι οποίοι παντρεύονται καπνιστές έχουν 20-30% μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν καρκίνο του πνεύμονα σε σχέση με άλλους.

6ος ΜΥΘΟΣ: Ένας ασθενής που έχει διαγνωσθεί με καρκίνο του πνεύμονα δε χρειάζεται να διακόψει το κάπνισμα, είναι ήδη αργά

Ακόμη και όταν ένας καπνιστής νοσήσει από καρκίνο του πνεύμονα αξίζει να διακόψει το κάπνισμα καθώς αυτοί οι ασθενείς ανακάμπτουν πιο γρήγορα μετά από χειρουργική αφαίρεση του όγκου, ανταποκρίνονται καλύτερα στην θεραπεία και έχουν μειωμένες πιθανότητες υποτροπής ή εµφάνισης νέας κακοήθειας. Επίσης επισημαίνεται ότι νεότερα φάρµακα όπως οι αναστολείς της τυροσινικής κινάσης καθίστανται ανενεργά µε το κάπνισµα ή θα πρέπει να διπλασιαστεί η δόση τους. Η οριστική διακοπή του καπνίσµατος ενεργητικού ή παθητικού, παραµένει η καλύτερη προστασία και το σηµαντικότερο όπλο κατά του καρκίνου του πνεύμονα.

7ος ΜΥΘΟΣ: Όλοι οι ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα έχουν επίμονο βήχα

Η συμπτωματολογία του καρκίνου του πνεύμονα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως το είδος και τη θέση του καρκίνου, τις καπνιστικές συνήθειες και το φύλο. Οι άνδρες είναι πιο πιθανό να παρουσιάσουν επίμονο βήχα, αιμόπτυση και λοιμώξεις του αναπνευστικού όπως πνευμονίες ενώ οι γυναίκες θα εμφανίσουν πιθανότερα μια αίσθηση δύσπνοιας και κόπωση παρά βήχα.

Τα συμπτώματα είναι επίμονα και μπορεί να γίνουν εντονότερα με τον καιρό. Σε προχωρημένη νόσο, οι ασθενείς πιθανόν να εκδηλώσουν και άλλα συμπτώματα. Για παράδειγμα σε περίπτωση εγκεφαλικής μετάστασης, μπορούν να παρουσιαστούν συμπτώματα από τα μάτια (π.χ. ελάττωση της όρασης), μούδιασμα ή/και αδυναμία. Σε περίπτωση μετάστασης στα οστά, οι ασθενείς μπορούν να αισθανθούν πόνο στη μέση, στο στήθος ή στους ώμους. Η ανεξήγητη και ταχεία απώλεια βάρους αποτελεί συνήθως ένδειξη προχωρημένης νόσου. Πολλές φορές αυτά τα συμπτώματα συνδέονται με την ηλικία, την κακή φυσική κατάσταση ή συγχέονται με παθολογικές καταστάσεις όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και οι ασθενείς δεν ελέγχονται σε πρώιμο στάδιο για την ύπαρξη κακοήθειας.