πολίτες-της-αποικίας-ή-εμείς-οι-άλλ-894498

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ - 'ΑΡΘΡΑ | 15.11.2021 | 12:42

Πολίτες της «Αποικίας» ή «Εμείς, οι άλλοι, και ο Γιώργος»

Απέφυγα τον πειρασμό να απαντήσω επί της ουσίας στην ανάλυση του Γιάννη Μαντζουράνη (Proto Thema) υπό τον τίτλο «Εμείς, οι άλλοι, και ο Γιώργος» η οποία μάλλον με υπόδειξη-παρότρυνση μοιάζει προς τους «φίλους» του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ να σπεύσουν να ενισχύσουν τον Γιώργο. Η προσέγγιση του Ι. Μαντζουράνη βασίζεται στην ανάλυση του πολιτικού κινήτρου. Με άλλα λόγια, από ποια επιλογή ωφελούμαστε «Εμείς» και ποία ωφελεί τους «Άλλους». Όχι τι υποδεικνύουν οι δημοκρατικοί και ηθικοί κανόνες και το συμφέρον της κοινωνίας αλλά τι συμφέρει «Εμάς». Όπου, κατά τα ειωθότα του ΠΑΣΟΚ -στο οποίο όπως γράφει αυτός «ανδρώθηκε πολιτικά […] κοντά στον Ανδρέα Παπανδρέου»- το «Εμείς» και οι «Άλλοι» είναι μια καλή και συμφέρουσα «φάμπρικα». Το πραγματικό ερώτημα -αντίθετα με την ανάλυση του Ι. Μαντζουράνη- δεν είναι το συμφέρον «Υμών» ή των «Άλλων», αλλά αν θα έπρεπε καν ο κύριος Παπανδρέου να είναι βουλευτής πόσο μάλλον υποψήφιος για αρχηγός κόμματος, φιλοδοξώντας να συμμετάσχει σε μελλοντικούς «προοδευτικούς» κυβερνητικούς συνασπισμούς.

Ο κύριος Παπανδρέου, το 2009, στο αποκορύφωμα της Παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, έχοντας απόλυτη γνώση της κρισιμότητας της κατάστασης, αντί να συμβάλλει στην αναγκαία εθνική προσπάθεια πρωτοστατούσε η υποδαύλιζε κάθε εστία κοινωνικής έντασης και αναταραχής. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι, κατά την προεκλογική περίοδο, «μοίραζε» απλόχερα παροχές δεκάδων δισ. ευρώ. Στη σχετική ερώτηση για τα απαιτούμενα κονδύλια απαντούσε με ευκολία –χαρακτηριστική του ειδικού βάρους και της σοβαρότητάς του- ότι μόνο το ένα τρίτο από τα 31 δισ. –οφειλές του 2009 στην εφορία- αν εισέπραττε αρκούσε. Μετά τον εκλογικό του θρίαμβο με εγκληματική ελαφρότητα –για να μην υποθέσουμε κάτι πολύ βαρύτερο- φρόντισε να κλείσει τις αγορές χρήματος καταδικάζοντάς την Ελλάδα στην φτώχεια την εθνική απαξίωση και την επονείδιστη χρεωκοπία. Επανερχόμενος, τώρα, επαναλαμβάνει «λεφτά υπάρχουν»!!! Περαστικά μας.

Προκαλεί αλγεινή εντύπωση η, ενδεικτική του «ανδρός», επιμονή να συμμετέχει στον δημόσιο βίο. Η κατάσταση στην οποία βύθισε την κοινωνία και την χώρα όφειλε να τον κάνει να κρύβεται από ντροπή. Τα, κατά τον κύριο Μαντζουράνη, «δίσεκτα χρόνια της οικονομικής κρίσης» δεν ήταν εξ ουρανού. Τον «κεραυνό» της χρεωκοπίας που μας έκαψε δεν τον εξακόντισε ο Δίας από τον Όλυμπο, αλλά ο Παπανδρέου από το Καστελόριζο επτά μήνες αφού έγινε Πρωθυπουργός. Τα «πολλά και σοβαρά σφάλματα» με τα οποία «βαρύνεται στη διαχείριση της κρίσης χρέους» -κατά τον κύριο Μαντζουράνη- είναι αυτά που τον «εξοστράκισαν» από την Πρωθυπουργία, όχι τα πρόσωπα που, ο τελευταίος, υπονοεί. Ακόμα και εκείνοι που δεν συμμερίζονται τις υποψίες που είχε εκφράσει ο αείμνηστος Αδαμάντιος Πεπελάσης, φίλος της οικογένειας Παπανδρέου, περί «ανταλλαγμάτων στην δωροθήκη» του ως αιτία των επιλογών του, και αποδίδουν αποκλειστικά σε ανεπάρκεια τις αποφάσεις που πήρε, του καταλογίζουν την κύρια ευθύνη της καταστροφής.

Αυτό αποδεικνύει δίχως αμφισβήτηση και το γεγονός ότι οι πολίτες του γύρισαν την πλάτη, όταν με το ΚΙΔΗΣΟ επιχείρησε να επιστρέψει. Οι πολίτες, αποτιμώντας την «προσφορά» του με ποσοστό 2,47%, τον τοποθέτησαν εκεί που του αρμόζει. Εκτός Βουλής και εκτός πολιτικής. Τα διάφορα «δίκτυα» τον επανέφεραν το 2019. Αν ζούσε ο Πεπελάσης οι υποψίες του μάλλον θα ήταν ενισχυμένες με νέα στοιχεία και περισσότερες ενδείξεις. Όμως ο πανδαμάτωρ χρόνος τον απάλλαξε, από την απόγνωση να βλέπει τον δημόσιο διάλογο να ταλανίζεται με προβληματισμούς του τύπου: «Εμείς, οι άλλοι και ο Γιώργος» για το αν ο Παπανδρέου θα πρέπει να γίνει πρόεδρος του ΚΙΔΗΣΟ/ΠΑΣΟΚ. Τουλάχιστον ο Χρυσοχοΐδης, ήδη από το 2011, είχε τοποθετηθεί απερίφραστα: «μόνο σε αποικία μπορεί να είναι υποψήφιος». Τελικά, μήπως είμαστε αποικία;