ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ - 'ΑΡΘΡΑ | 06.01.2015 | 11:09

Εκλογές; Δες το στο manual!

Σύντομη πολιτική εκτίμηση για την περιοδικότητα της εκλογικής συμπεριφοράς την τελευταία οκταετία στην Ελλάδα.

Γράφει η Χριστίνα Β. Μπαρμπαρούση
Πτυχιούχος Τοπικής Αυτοδιοίκησης & Οικονομίας
Σύμβουλος Επικοινωνίας & Στρατηγικού Σχεδιασμού

[email protected]

Κατά την οκταετία, που πέρασε, τις προεκλογικές περιόδους διαδέχθηκα διάφορα πρότυπα και τάσεις υποψηφίων, δηλώνοντας την πειραματική διάθεση των ψηφοφόρων ανάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Προ κρίσης, ο νέος ήταν απλά ωραίος και μόνο αυτό αρκούσε, και, εκλέχθηκε.

Μετά κρίσης, ο νέος έπρεπε να αποδείξει την αξία του, όντας ταυτόχρονα και άνθρωπος της διπλανής πόρτας και έχοντας προεκλογικό πρόγραμμα, αλλά δεν έπεισε και δεν εκλέχθηκε.

Αυτές τις εκλογές, ο νέος διστάζει από τις προϋποθέσεις, που πρέπει να συγκεντρώνει για να εκλεγεί και δεν θα θέσει καν υποψηφιότητα !

Η αποτυχία των προθύστερων αυτοδιοικητικών εκλογών δεκάδων υποψηφίων, που δεν είχαν σύνδεση με τα κοινά, συγκρατεί τους νέους ενδιαφερόμενους των βουλευτικών εκλογών, που αντιλαμβάνονται, ότι δεν αρκεί πλέον, η εξωτερική εμφάνιση, η τόσο όσο άπιαστη και ταυτόχρονα κοντά στον ψηφοφόρο παρουσία τους ούτε το προεκλογικό τους πρόγραμμα, για να εκλεγούν. Αυτός ο εν δυνάμει νέος υποψήφιος, διστάζει από το γεγονός, ότι πρέπει να βρει τί είναι αυτό, που θα τον κάνει να εκλεγεί σ’ αυτή την εκλογική αναμέτρηση και γι’ αυτό δεν θα θέσει υποψηφιότητα, αλλά θα γυρίσει τη συμπεριφορά του πίσω στο χρόνο και ως σίγουρη λύση, θα στηρίξει τον επαγγελματία πολιτικό, όπως συνέβαινε προ οκταετίας.

Η εκλογική συμπεριφορά μεταβάλλεται περιοδικά, κάνοντας κύκλους και συχνά γυρίζοντας εκεί, που ξέρει και εμπιστεύεται. Ειδικότερα, σε περιόδους εκλογικής κρίσης, δοκιμάζονται ακραίες εκλογικές συμπεριφορές, όπως οι εξολοκλήρου νέες τάσεις χωρίς προηγούμενη εμπειρία, όπου αν αποτύχουν, επιστρέφουν σε παλαιότερα δοκιμασμένα πρότυπα. Π.χ., όταν ένα πολιτικό κέντρο βάρους μετατοπίζεται, αυτό συμβαίνει, επειδή η συμπεριφορά και οι προτιμήσεις του ψηφοφόρου μεταβάλλονται. Επομένως, όταν μιλούσαμε για τα τρία όπλα του πολιτικού (πολιτική εμφάνιση, μορφωτική υπεραξία, στρατηγικό πρόγραμμα), σήμαινε, ότι οι προτιμήσεις των ψηφοφόρων απαίτησαν να υπάρχουν. Όταν, όμως, οι υποψήφιοι πολιτικοί επιχείρησαν να μετατοπίσουν αλλού το πεδίο της μάχης, χωρίς να το επιθυμεί η εκλογική βάση, όπως π.χ. να καθιερώσουν τη νέα τάση της προεκλογικής καμπάνιας μέσω των facebook και twitter, τότε οι ψηφοφόροι τους καταψήφισαν και τους ανάγκασαν να κάνουν δύο βήματα πίσω αντί του ενός μπροστά και να βρεθούν εκεί, όπου ξεκίνησαν : ως ψηφοφόροι.

Ο ψηφοφόρος υποδεικνύει και ο υποψήφιος ακολουθεί. Το αντίστροφο δεν συγχωρείται. Και μπορούμε να πούμε, ότι κάθε δέκα χρόνια, η εκλογική γεωγραφία δοκιμάζει ό,τι είναι να δοκιμάσει, κάνει το κύκλο της και επιστρέφει στη βάση. Αλλά όταν είναι η ίδια έτοιμη να το κάνει, όχι όταν πιέζεται από τους υποψηφίους. Και το ελληνικό παράδοξο δηλώνει, ότι δεν υπάρχουν επαρκείς εγχώριες βιβλιογραφικές αναφορές για την πολιτική επικοινωνία, στις οποίες μπορούν να προσφύγουν οι υποψήφιοι και οι ψηφοφόροι για να κάνουν την εκπαίδευσή τους, σε μια χώρα, όπου οι εκλογές είναι τόσο δημοφιλείς…

Στις προηγούμενες προεκλογικές εκστρατείες, κυριάρχησε ο μιμητισμός νέων τάσεων σε ρυθμούς μόδας, με επίκληση στο νεοτερισμό. Αυτές τις εκλογές, θα δούμε επιστροφή στις κλασικές τεχνικές, με επίκληση στο λαϊκό συναίσθημα. Οι ανεξάρτητες υποψηφιότητες θα κάνουν για λίγο στην άκρη, η πολιτική πατρωνία θα υπενθυμίσει την παρουσία της, το κέντρο βάρους θα μετατοπιστεί αριστερότερα και ο στρατηγικός σχεδιασμός θα κλίνει στον ‘εκλεπτυσμένο’ πραγματισμό. Θα δούμε και εδώ την προσπάθεια του πολιτικού να βρει τον προσγειωμένο εαυτό του καθοδόν προς την κάλπη, αλλά τον ψηφοφόρο να πειραματίζεται με την ελιτίστικη πλευρά του, παρά την πικρή εμπειρία της εθνικής κρίσης. Σταθερό παραμένει το γεγονός, ότι και οι δύο “παρουσιάζουν σήμερα τι θα γίνει αύριο και θα εξηγήσουν αύριο γιατί δεν έγινε”…

Tags: