χρίστος-βούζας-να-γιατί-δεν-συναγελάζ-442722

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ - 'ΑΡΘΡΑ | 05.02.2018 | 23:44

Χρίστος Βούζας*: Να γιατί δεν συναγελάζομαι με «συλλ-αλητήριους»

Τόσες ημέρες διαβάζω, ακούω, βλέπω διάφορους φασίστες, χρυσαυγίτες, ακροδεξίους και άλλους ακραίους εθνικιστές να με καλούν να λάβω μέρος σε «ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο για την Μακεδονία» στο Σύνταγμα.

Βλέπω όλους αυτούς και διάφορους άλλους πολιτικάντηδες που πατούν πάνω στο συναίσθημα απλών πολιτών για να παίξουν το δικό τους παιχνίδι, να με καλούν όπως το 1992 να πω «όχι» στον όρο «Μακεδονία» στην ονομασία μιας χώρας που τα κόμματά τους το 1995 την έχουν αναγνωρίσει ως «πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» (FYROM).

Βλέπω αυτούς που φώναζαν το 1992 «η λύση είναι μία σύνορα με τη Σερβία» να κάνουν σαν μην έμαθαν ότι τα 26 χρόνια που πέρασαν κάπου 140 χώρες έχουν αναγνωρίσει ότι η Ελλάδα έχει βόρεια σύνορα όχι με τη Σερβία όπως έλεγε το σύνθημά τους, αλλά με τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Βλέπω όλους αυτούς να εκμεταλλεύονται έναν 93χρονο μεγάλο συνθέτη αλλά μικρό πολιτικό, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον υπουργό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που το 1993 μας έλεγε ότι «το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια δεν έχει μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμάται σε 10 χρόνια» και θυμώνω.

Να πήγαινα, λοιπόν, στο χθεσινό συλλαλητήριο γιατί:

-Για να βρισκόμουν δίπλα-δίπλα με χρυσαυγίτες, παπάδες και παραστρατιωτικούς;

-Για να ασκήσω εξωτερική πολιτική για την οποία, με την ψήφο μου, έχω εξουσιοδοτήσει την κυβέρνηση της χώρας μου, και θα την κρίνω, όταν έρθει η ώρα, για τους χειρισμούς της;

-Για να παίξω απλώς το παιχνίδι κάποιων «συλλ-αλητήριων» που πάνω σ’ αυτό θέλουν να χτίσουν πολιτικές ή άλλες καριέρες;

Ε, όχι! Δεν τους έκανα και ούτε θα τους κάνω την χάρη. Όπως δεν πήγα ούτε στην κάτω ούτε στην πάνω πλατεία των «αγανακτισμένων» έτσι δεν πήγα ούτε θα πάω σε καμία από τις πλατείες και των «συλλ-αλητήριων».

Μπορεί να φωνάζω στο σπίτι μου ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική» και να καταλαβαίνω πολλούς από αυτούς που πήγαν στο χθεσινό συλλαλητήριο ακολουθώντας το συναίσθημά τους το οποίο κάποιοι παραπλάνησαν, αλλά εγώ νερό στο μύλο τους δεν πρόκειται να ρίξω.

Αν είμαι αγανακτισμένος με αυτά που περνάει η χώρα μου, με αυτά που βιώνω κι εγώ στην καθημερινότητά μου, συγνώμη αλλά δεν θα πάω στο συλλαλητήριο των «συλλ-αλητήριων».

Θα πάω να διαδηλώσω μαζί τους συμβασιούχους που ζητούν μια σταθερή δουλειά. Θα πάω να φωνάξω μαζί με τους απολυμένους και τους απλήρωτους. Θα πάω να περπατήσω μαζί με τους νέους που διαμαρτύρονται για το μέλλον που τους ετοιμάζουμε. Θα πάω με τις καθαρίστριες και τους εργάτες. Με τους οικοδόμους και τους άνεργους. Με τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές.

Κι αν κάποτε γίνει, θέλω να πάω και σ’ αυτό το συλλαλητήριο που ο συνάδελφός μου και φίλος μου Αλέξης Οικονομίδης με κάλεσε λίγες ώρες μετά από αυτό του Συντάγματος. Σ’ αυτό το συλλαλητήριο που θα συμμετέχουμε «όλοι εμείς που είμαστε αντίθετοι στον εθνικισμό, τον φυλετισμό και τη μισαλλοδοξία, που δεν πιστεύουμε ότι υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι λαοί, που αισθανόμαστε ντροπή όταν από δημόσιο βήμα δημόσιοι παράγοντες αποκαλούν τους πολίτες μιας άλλης χώρας «γύφτους». Εμείς, που δεν θεωρούμε φυσικό παραστρατιωτικές ομάδες να περιφρουρούν συγκεντρώσεις και ομιλητές να καλούν τις ένοπλες δυνάμεις να απαντήσουν στους «προδότες πολιτικούς». Εμείς, που ζητούμε (οι παλαιότεροι το ζητούσαμε από τη δεκαετία του ’90) το Μακεδονικό να λυθεί με βάση τις αρχές του πολιτισμού μας, με σεβασμό στον ορθό λόγο, το διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων των πλευρών. Εμείς, οι πολλοί ή οι λίγοι, μικρή σημασία έχει…».

*O Χρίστος Βούζας είναι διευθυντής της, βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση, ιστοσελίδας aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.

Tags: