χριστόφορος-βερναρδάκης-περιφερεια-469561

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ - 'ΑΡΘΡΑ | 14.04.2018 | 11:01

Χριστόφορος Βερναρδάκης* -Περιφερειακά Συνέδρια: Τρία επιτεύγματα απέναντι στην άδικη ανάπτυξη

Στη συζήτηση για την επόμενη μετά τα μνημόνια μέρα δεσπόζει ένα κεντρικό δίλημμα: θα υπάρξει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας ή οι πολιτικές της ανάπτυξης θα αφεθούν στην αόρατο χείρα της αγοράς;

Η παραγωγική απο-συγκρότηση της χώρας που συντελέστηκε από την περίοδο του «σημιτικού εκσυγχρονισμού» και ύστερα, είχε τη σφραγίδα των αρχουσών μεταπρατικών τάξεων στην Ελλάδα, οι οποίες δημιούργησαν ισχυρές δομές συμφερόντων μέσω των οποίων γινόταν η μεταφορά πλούτου σε αυτές. Για το λόγο αυτό η διαδικασία της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, με σχέδιο, μέθοδο και διοικητικά – χρηματοδοτικά εργαλεία που έχει ξεκινήσει από τη σημερινή κυβέρνηση συναντά τη λυσσαλέα αντίδραση στο εσωτερικό της χώρας από όλα τα θεσμικά υβρίδια της αντι-παραγωγικής απο-συγκρότησης που λειτουργούσαν επί 20 και πλέον χρόνια.

Σήμερα, μέσα από τις μεγάλες κοινωνικές διαβουλεύσεις των περιφερειακών συνεδρίων, έχει βρεθεί ο κοινός τόπος ότι η χρυσή δεκαετία του «εκσυγχρονισμού» με τις χρηματιστηριακές φούσκες, τις αθρόες επιδοτήσεις ανύπαρκτων καλλιεργειών ή τα «διακοποδάνεια», εν ολίγοις ένα «growth» που το χρηματοδοτούσε το δημόσιο χρέος, τα δάνεια των τραπεζών και οι μεταβιβαστικές πληρωμές της Ε.Ε., ήταν ένα μοντέλο μεγέθυνσης της οικονομίας το οποίο δεν εμπεριέχει την ανάπτυξη της καινοτομίας, των δικτύων, της τεχνολογίας, αλλά που κυρίως, παράγει μεγάλες κοινωνικές και χωρικές ανισότητες και, στο τέλος, άδικη ανάπτυξη.

Επίσης, κοινός τόπος είναι το γεγονός ότι στα πλαίσια της νέας εθνικής στρατηγικής για την παραγωγική ανασυγκρότηση πρέπει να εστιάσουμε στο πώς το παραγόμενο προϊόν θα έχει τη μέγιστη προστιθέμενη αξία, δημιουργώντας ολοκληρωμένες αλυσίδες παραγωγής και δίκτυα συνεργασίας. Με αυτό το τρόπο, αντί να μιλάμε για την αγροτική παραγωγή από τη μία και τη μεταποίηση από την άλλη, πρέπει να δούμε τον αγροτοβιομηχανικό τομέα σε σχέση με την πολιτισμική παραγωγή. Αντί να εστιάζουμε σε μεγάλα αποσπασματικά έργα υποδομών ανά νομό, να δουλέψουμε στην πολιτική ενός δικτύου συνδυασμένων μεταφορών και αυτήν τη λογική της δικτύωσης πρέπει να την εμβολιάσουμε με τις νέες τεχνολογίες και την καινοτομία. Δηλαδή να σχεδιάσουμε μια βιώσιμη οικονομία και να την εντάξουμε αρμονικά στον παραγωγικό ιστό της χώρας με σεβασμό στο περιβάλλον και τις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε περιφέρειας.

Η διαδικασία των περιφερειακών συνεδρίων κατάφερε, επίσης, μια τεράστια μόχλευση των τοπικών κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων. Σε πολλές περιπτώσεις εμφανίστηκαν νέα παραγωγικά και επιχειρηματικά μορφώματα, δίνοντας παραδείγματα καινοτόμων πρακτικών, συνδέοντας την παραγωγική διαδικασία με την οικονομία της γνώσης.

Τέλος, τα περιφερειακά συνέδρια δημιούργησαν μια σοβαρή παιδαγωγική διάσταση, τόσο για την πολιτική και τοπική ελίτ, όσο και για την ίδια τη δημόσια διοίκηση και την κουλτούρα της. Καθώς έχουν φέρει όλους ενώπιον των ζωντανών παραγωγικών και κοινωνικών δυνάμεων, απέναντι στις οποίες πρέπει να τοποθετηθούν με πρόγραμμα, σχέδιο, χρονοδιάγραμμα, λογοδοσία. Κεντρικός μας στόχος είναι οι κοινωνικές δυνάμεις να αποτελέσουν ισχυρό παραγωγικό εταίρο στη νέα εποχή της δίκαιης ανάπτυξης.

*Υπουργός Επικρατείας για τον Συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου

Tags: