α-πετρόπουλος-η-απόφαση-αφορά-μόνον-το-302773

Α. Πετρόπουλος: Η απόφαση αφορά μόνον τους 166

«Οι αποφάσεις του πρωτοδικείου δε δεσμεύουν άλλα δικαστήρια. Ούτε εκτείνονται σε όσους πέρα των 166 δεν συμμετείχαν στη συγκεκριμένη δίκη». Μ’ αυτό τον τρόπο απαντά ο γνωστός εργατολόγος Αναστάσιος Πετρόπουλος, συνεργάτης της aftodioikisi.gr σε εργασιακά θέματα δημοσίων υπαλλήλων και εργαζομένων στους ΟΤΑ. Προσθέτει δεν ότι οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες που αναγνώρισε το Δικαστήριο κρίνονται με βάση μια πραγματική κατάσταση σε συνδυασμό και με τις σχετικές δηλώσεις του νυν και του πρώην δημάρχου Αθηναίων.

Το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του Α. Πετρόπουλου στην aftodioikisi.gr είναι το εξής:

-Κύριε Πετρόπουλε, τι σημαίνει η απόφαση Μονομελούς Πρωτοδικείου για τους 166 συμβασιούχους;

Οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες κρίνονται με βάση μια πραγματική κατάσταση και εν προκειμένω το Δικαστήριο αναγνώρισε μια πραγματικότητα που υπάρχει, σύμφωνα και με τις δηλώσεις του προηγούμενου και του σημερινού δημάρχου ότι οι άνθρωποι αυτοί καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ήδη ο Άρειος Πάγος έχει διαγνώσει την υποχρέωση της διοίκησης να συμμορφώνεται με τις αποφάσεις των ασφαλιστικών μέτρων, κάνοντας δκετό σχετικά οτι η συμμόρφωση αυτή αφορά όχι μόνο την αποδοχή της εργασίας των αιτoύνων (εργαζομένων στο Δημόσιο, ΟΤΑ κλπ) αλλά και την καταβολή των νομίμων αποδοχών τους για το χρονικό διάστημα που ορίζεται στην απόφαση. Σύμφωνα μάλιστα με τον Άρειο Πάγο, η μη συμμόρφωση της Διοίκησης συνιστά το προβλεπόμενο και τιμωρούμενο από το άρθρο 232 του ΠΚ έγκλημα, ενώ το Ελεγκτικό Συνέδριο κατά το γενόμενο έλεγχο υποχρεούται σε θεώρηση του οικείου χρηματικού εντάλματος.

Με δεδομένο ότι υπάρχουν αντίθετες αποφάσεις δικαστηρίων η συγκεκριμένη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, μπορεί να αποτελέσει τη βάση και για άλλες εκκρεμείς υποθέσεις συμβασιούχων;

Οι αποφάσεις του πρωτοδικείου δε δεσμεύουν άλλα δικαστήρια. Ούτε εκτείνονται σε όσους πέρα των 166 δεν συμμετείχαν στη συγκεκριμένη δίκη

Μετά από αυτή την απόφαση μπορούν οι χιλιάδες συμβασιούχοι στο Δημόσιο να ελπίζουν στη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου;

Αυτή η αντιδικία ξεπερνά σε διάρκεια τα δέκα έτη με τις γνωστές συνέπειες των αλλεπάλληλων δικών, των αντίθετων αποφάσεων των Δικαστηρίων και την αδήριτη ανάγκη της δημόσιας διοίκησης να απασχολεί προσωπικό, τις υπηρεσίες του οποίου φαίνεται πως χρειάζεται. Θα πρέπει επιτέλους να σταματήσει η ομηρεία και η υποκρισία και να λυθεί το θέμα όπως επιτάσσουν οι κανόνες του κράτους δικαίου.