ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ | 04.03.2018 | 19:57

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» σε ταινία

H «Εφημερίδα των Συντακτών» έγινε και ντοκιμαντέρ, αν και περισσότερο σε κινηματογραφική ταινία μοιάζουμε ως εγχείρημα και, μάλιστα, σε παράφραση «Είναι ένας αλλιώτικος, πολυφωνικός, όμορφος κόσμος».

Όπως γράφει στο efsyn.gr ο Δημήτρης Κανελλόπουλος:

Το κάπως πρωτότυπο και σύνθετο ντοκιμαντέρ «ΜΕΤΑ – στοιχεία για το 2017» θα παρουσιαστεί στο 20ό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το επόμενο Σαββατοκύριακο, (Σάββατο 10/3 στις 18.00 και Κυριακή 11/3 στις 15.00) στην Αίθουσα Φρίντα Λιάππα, Αποθήκη Δ, Λιμάνι. Μέσα στο ντοκιμαντέρ αυτό λοιπόν… παίζουμε κι εμείς, η «Εφ.Συν.», μια κι ένα κομμάτι του παρουσιάζει την καθημερινή, βραδινή, σύσκεψη των αρχισυντακτών.

Τη σκηνοθεσία και την παραγωγή υπογράφει ο Γιώργος Χρ. Ζέρβας. Είχε έρθει ένα βράδυ στην Κολοκοτρώνη 8, έστησε τις κάμερες μέσα στο γραφείο του διευθυντή και κινηματογράφησε όλη τη σύσκεψη. Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας: δεν ήμασταν όπως είμαστε συνήθως.

Η αλήθεια είναι πως στο φιλμ παρουσιαζόμαστε κάπως πιο… μαζεμένοι (για να το θέσω ευγενικά). Στη συγκεκριμένη σύσκεψη που θα δείτε στο «ΜΕΤΑ – στοιχεία για το 2017» δεν είπε για το 12ο συνέδριο του ΚΚΕ ο Γιώργος Πετρόπουλος, δεν είπε για τον Καζαντζίδη (και τον Τρότσκι) ο Τάσος Παππάς, δεν είπε για τον Μάο η Ελένη Γκρούη, δεν είπε για τον Μπακούνιν και τον Κροπότκιν ο Γιώργος Τσιάρας, δεν είπε για την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Γιάννης Σμυρλάκης κ.ο.κ. Αφήστε που ο διευθυντής Νικόλας Βουλέλης μάς απευθυνόταν με το «κύριε ή κυρία συνάδελφε» κι έτσι.

Δεν θυμάμαι ποτέ τον διευθυντή να μου λέει «τι ειδήσεις έχουμε από τα ΜΜΕ;», συνήθως με ρωτάει με άλλο τρόπο που δεν μπορώ να σας αναφέρω εδώ. Αλλά εντάξει, ας σοβαρευτούμε λίγο: στο απόσπασμα του ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στην «Εφημερίδα των Συντακτών» θα παρακολουθήσετε πώς επιλέγουμε το πρώτο θέμα και πώς καταλήγουμε στον βασικό τίτλο που βλέπετε κι εσείς την επόμενη μέρα. Εχει ενδιαφέρον να μάθετε πώς χτίζεται το πρωτοσέλιδο με ιδέες και προτάσεις απ’ όλους μας.

Στο ντοκιμαντέρ, συνολικά, παρουσιάζεται η αλληλεγγύη που αναπτύσσεται στην ελληνική κοινωνία στον καιρό των μνημονίων. «Ο ένας ψάχνει τον άλλο για να πάρει και να δώσει όσα ξέρει και μπορεί, για να ανοιχτεί συνεργατικά σε καινούργια εργασιακά εγχειρήματα». Γυρίστηκε με βάση τις ραδιοφωνικές διαδικτυακές εκπομπές ενός δικτύου αλληλεγγύης και παρατηρούμε χαρακτηριστικά πρόσωπα, πράξεις και γεγονότα του 2017.

Εκτός από την «Εφ.Συν.», βλέπουμε μεταξύ άλλων ένα μουσείο αφής που βοηθάει να επικοινωνήσουν με τον χώρο της τέχνης άνθρωποι τυφλοί, έναν ερασιτεχνικό θίασο από ανέργους, αστέγους, εργαζόμενους, απεξαρτημένους, πρόσφυγες κ.λπ., ένα θέατρο προσωπικού αναστοχασμού σε φυλακισμένους, ένα μουσικό σχολείο που επισκέπτεται δομή υποδοχής και ένταξης προσφύγων, ένα εργαστήριο κατασκευής τσαντών από σωσίβια προσφύγων και μεταναστών που διευκολύνει συμβολικά την ένταξή τους στη νέα καθημερινότητά τους, ένα βιβλίο του Στρατή Τσίρκα ως «μέσο» αλληλεγγύης και άλλα πολλά.

Και όπως λέει ο σκηνοθέτης Γιώργος Ζέρβας, «δίπλα σε όλα αυτά διακρίνεται στις ιδιωτικές ζωές των ανθρώπων η απεγνωσμένη, αγωνιώδης αναζήτηση συντρόφου και φίλου. Ενας ολόκληρος κόσμος που παλεύει να κοιτάξει μπροστά».

Tags: