τσίπρας-κε-συριζα-κάναμε-λάθη-το-2014-ποια-484541
ΠΟΛΙΤΙΚΗ | 19.05.2018 | 15:39

Τσίπρας-ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ: Κάναμε λάθη το 2014-Ποια σχήματα θα στηρίξουμε τώρα στην Αυτοδιοίκηση

Άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του, καλώντας μάλιστα τα κατά τόπους στελέχη του «από τώρα να προχωρήσουμε στην προοπτική συγκρότησης πλατιών συμμαχιών στην Τοπική Αυτοδιοίκηση».

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε «πεπεισμένος ότι στην επερχόμενη αυτοδιοικητική μάχη πρέπει να βρούμε μια νέα πολιτική ισορροπία. Χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις από τις βασικές ιδεολογικές αρχές και τις πολιτικές μας τοποθετήσεις, χωρίς να εμπιστευτούμε φθαρμένες πολιτικές προσωπικότητες που δήθεν έχουν αυθεντικές σχέσεις με τις τοπικές κοινωνίες πρέπει την ίδια στιγμή να διευρύνουμε τις συμμαχίες μας, να ανοίξουμε τις παρατάξεις και τα ψηφοδέλτιά μας», είπε έχοντας επισημάνει νωρίτερα ότι «η Αριστερά ήταν πάντα μια δύναμη που στήριζε το ρόλο της Αυτοδιοίκησης. Και ήταν πάντα ανοιχτή στον δημοκρατικό διάλογο, και τη διαμόρφωση ευρύτατων συναινέσεων και συνεργασιών».

«Δεν είναι δυνατό να λέμε ότι τα κάναμε όλα σωστά, δεν πρέπει να επαναλάβουμε το 2019 τα λάθη του 2014», είπε ο Αλέξης Τσίπρας και αναφέρθηκε στις πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες που έχει ο χώρος της Αριστεράς ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών.

«Σήμερα έχουμε την πολιτική πείρα, το ιδεολογικό βάθος, τη γνώση». Και ιδιαίτερα σήμερα που έχουμε και τη μεγάλη εμπειρία των περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων, γνωρίζουμε πολύ καλά τι πρέπει να κάνουμε, τι πρέπει να προτάξουμε για την παραγωγική και δημοκρατική ανασυγκρότηση της κάθε περιφέρειας, του κάθε νομού, της κάθε πόλης ξεχωριστά (…) «σε αντιπαράθεση με τις τοπικές παραεξουσίες, με τα δίκτυα της διαπλοκής του παλιού πολιτικού συστήματος και με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών».

Συμπλήρωσε ότι μπορούμε «να φέρουμε το φρέσκο αέρα της αλλαγής, τον φρέσκο αέρα της δημιουργικής Ελλάδας» υπογράμμισε ο πρωθυπουργός.

Διαβάστε ακόμη στην aftodioikisi.gr : Τσίπρας-ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ: Δημοκρατική αναβάθμιση της Αυτοδιοίκησης ο «Κλεισθένης 1» -Τα 4 σημεία που ξεχώρισε

ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ, ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Σήμερα προέκυψαν μια σειρά από υποχρεώσεις που δεν μπορούσα να παραμελήσω και κυρίως η υποχρέωση να ενημερώσω τους πολιτικούς αρχηγούς για την πορεία της εν εξελίξει διαπραγμάτευσης για το Μακεδονικό, της διαπραγμάτευσης με την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, μια και είχαμε μια σημαντική συνάντηση στα πλαίσια της Συνόδου Ευρωπαϊκής Ένωσης Δυτικών Βαλκανίων στη Σόφια της Βουλγαρίας προχθές, 16 και 17 Μαΐου, δύο μέρες όπου, νομίζω ότι η Ελλάδα έδειξε ότι επιστρέφει και πάλι δυναμικά σε έναν χώρο που πραγματικά μπορεί να παίξει έναν εξαιρετικά εποικοδομητικό ρόλο για την προοπτική της συνεργασίας, της ειρήνης, της φιλίας, της σταθερότητας, της συνανάπτυξης όλων των Βαλκανικών χωρών. Και το λέω αυτό όχι μόνο διότι ήταν αποτέλεσμα δικών μας προτάσεων και ιδεών αυτή καθεαυτή η σύνοδος, όταν στη διακυβερνητική συνάντηση Ελλάδας – Βουλγαρίας στην Καβάλα που υπογράψαμε το μνημόνιο συνεργασίας που θα οδηγήσει στη σιδηροδρομική διασύνδεση των μεγάλων λιμανιών μας στη Β. Ελλάδα, Θεσσαλονίκης, καβάλας, Αλεξανδρούπολης, με τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, Βάρνας και Μπουργκάς, αλλά και με το Ρούσε κι από κει στο Βουκουρέστι – το Ρούσε είναι στο Δούναβη- που ανοίγει μια πολύ μεγάλη προοπτική εμπορικής κυρίως διασύνδεσης ανάμεσα στο Αιγαίο και στο Δούναβη. Εκεί λοιπόν υπήρξε η ιδέα της βαλκανικής προεδρίας, όπως μου είπε ο Βούλγαρος πρωθυπουργός, δηλαδή να είναι η βουλγαρική προεδρία ουσιαστικά προεδρία όλων των βαλκανικών χωρών. Και λίγους μήνες μετά, στη συνάντησή μας στη Βάρνα, την τριμερή με τον Σέρβο  πρόεδρο, αποφασίσαμε, πρώτον, να επεκτείνουμε τη συνεργασία αυτή σε τετραμερές πλαίσιο μαζί με τη Ρουμανία, δεύτερον, να προχωρήσουμε στην πραγματοποίηση αυτής της συνόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα δυτικά Βαλκάνια, για τη σταθερότητα, την αναπτυξιακή τους προοπτική αλλά και την ενταξιακή προοπτική των χωρών των δυτικών Βαλκανίων.

Στα πλαίσια αυτά η Ελλάδα παίζει καθοριστικό και κρίσιμο ρόλο. Και παίζει καθοριστικό και κρίσιμο ρόλο διότι έχει ήδη θέσει ως προϋπόθεση για την ενταξιακή προοπτική δύο σημαντικών κρατών της Αλβανίας αλλά και της ΠΓΔΜ, την επίλυση των μεταξύ μας διαφορών. διαφορές που σε ό,τι έχει να κάνει με το ονοματολογικό, χρονίζουν σχεδόν τρεις δεκαετίες, σε ό,τι έχει να κάνει με την Αλβανία διαφορές που έρχονται δυστυχώς από την περίοδο αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και με πολύ μεθοδικό και υπεύθυνο τρόπο διεξάγεται και με τις δύο αυτές χώρες μια πολύ ουσιαστική διαπραγμάτευση προκειμένου να λύσουμε χρόνιες διαφορές και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής συνεργασίας, ειρηνικής συνύπαρξης ανάμεσα στους λαούς μας, αλλά, βεβαίως, τις προϋποθέσεις, επαναλαμβάνω, και της ευρωπαϊκής προοπτικής αυτών των χωρών.

Σε ότι αφορά τώρα το κρίσιμο και ακανθώδες ζήτημα της διαπραγμάτευσης με την ΠΓΔΜ, ενημέρωσα σήμερα τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ενημέρωσα και τηλεφωνικά όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Επιτρέψτε μου να πω λίγα μόνο λόγια στην Κεντρική Επιτροπή και αμέσως μετά να περάσω στο βασικό μας θέμα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη καμπή της διαπραγμάτευσης.Της διαπραγμάτευσης που με μεγάλη ευθύνη αναλάβαμε να διεκπεραιώσουμε εδώ και πέντε περίπου μήνες. Τα βήματά μας είναι προσεκτικά και υπεύθυνα. Υπερασπιζόμαστε άλλωστε μια εθνική γραμμή, ας το πω έτσι, η οποία έχει διαμορφωθεί εδώ και δύο δεκαετίες, και, όπως είπα και στην προχθεσινή συνέντευξη Τύπου στη Σόφια, όταν έχεις αυτή την ευθύνη, είσαι υποχρεωμένος να υπερασπίζεσαι αυτή την γραμμή και να διαπραγματεύεσαι για λογαριασμό όλων των Ελληνίδων και όλων των Ελλήνων, λαμβάνοντας υπ’όψη σου ευαισθησίες, διαφωνίες, διαφορετικές απόψεις. Υπερασπιζόμαστε λοιπόν αυτήν την εθνική γραμμή. Βασικός μας στόχος είναι ναβρούμε μία λύση που θα ανοίγει τη δυνατότητα στους λαούς μας να ζουν ειρηνικά και να αφήσουν οριστικά πίσω τους διαφορές του παρελθόντος. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι εργαζόμαστε για μία λύση που δεν θα αφήνει εκκρεμότητες στο μέλλον, που δεν θα είναι δηλαδή μια εύθραυστη λύση, η οποία θα μπορούσε να καταρρεύσει μέσα σε λίγους μήνες, και άρα για μία λύση που δεν θα θίγει ούτε την ιστορία ούτε την αξιοπρέπεια κανενός εκ των δύο λαών, καμιά εκ των δύο πλευρών. Στη διαπραγμάτευση αυτή η ελληνική κυβέρνηση προσήλθε από την πρώτη στιγμή με ειλικρίνεια και με ανοικτά χαρτιά, υπερασπιζόμενη όπως είπα αυτή την εθνική θέση, η οποία είναι γνωστή, συμπυκνώνεται, αν θέλετε, σε δύο μόλις γραμμές, είναι για τη δυνατότητα εξεύρεσης μιας λύσης σύνθετης ονομασίας, με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις, έναντι όλων. Δηλαδή σε δυο γραμμές σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό, ergaomnes όπως συνηθίζουμε να το λέμε. Όλους αυτούς τους πέντε μήνες δεν αλλάξαμε τη θέση μας, παρά τις μεγάλες πιέσεις και τις απειλές που δεχτήκαμε στο εσωτερικό από ακραία στοιχεία. Και τη οπορτουνιστική, επιτρέψτε μου να πω, καιροσκοπική τακτική κομμάτων της αντιπολίτευσης. Κι ούτε μια στιγμή σκεφτήκαμε το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος μπροστά στο μεγάλο εθνικό όφελος που θα έχει η λύση αυτού του προβλήματος. Ούτε μια στιγμήδεν σκεφτήκαμετο πολιτικό κόστος μπροστά στο στόχο να απαλλάξουμε την εξωτερική πολιτική της χώρας από ένα μεγάλο βάρος ώστε να προσανατολίσουμε την προσοχή μας στα μεγάλα και διαρκή εθνικά μας μέτωπα. Σήμερα οφείλω να πω ότι βρισκόμαστε κοντά, αρκετά κοντάσε λύση, πιο κοντά από ποτέ. Αλλά όπως δήλωσα και προχτές μένουν τα τελευταία μέτρα να διανυθούν και γνωρίζουμε όλοι ότι αυτά τα μέτρα είναι τα πιο κρίσιμα, τα πιο ευαίσθητα, τα πιο δύσκολα πολλές φορές.

Θα ήθελα λοιπόν με την ευκαιρία της απεύθυνσής μου στην Κεντρική Επιτροπή, αλλά γνωρίζοντας ότι με ακούνε όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, και γνωρίζοντας ότι τούτη την ώρα συνεδριάζουν οι γείτονές μας για να αποφασίσουν τα επόμενα βήματά τους, να απευθυνθώ σε αυτούς, με ειλικρινή αισθήματα φιλίας. Ας μην χάσουμε αυτή την ιστορική ευκαιρία. Ας μην κάνουμε άτσαλα βήματα στα τελευταία μέτρα προς τον τερματισμό. Διανύσαμε μεγάλη απόσταση, ας διανύσουμε με σύνεση και με προσοχή και τα τελευταία κρίσιμα μέτρα. Και να ’ναι σίγουροι ότι η Ελλάδα θα είναι πάντοτε μια χώρα αρωγός και θερμός υποστηρικτής στην προσπάθειά τους για οικονομική ανάπτυξη κι ευημερία. Και πρωτίστως στην προσπάθειά τους να πραγματοποιήσουν το μεγάλο βήμα προς την ευρωπαϊκή τους προοπτική και σε όποιους άλλους σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς επιλέξουν να ενταχτούν. Η μεγάλη απόσταση που διανύσαμε είναι η παρακαταθήκη, έχουμε ήδη βάλει την παρακαταθήκη, για να αλλάξει το κλίμα ανάμεσα στους δύο λαούς, να φύγουμε από στερεότυπα του παρελθόντος που δηλητηρίαζαν τις σχέσεις μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι στα Βαλκάνια, όχι μόνο με την ΠΓΔΜ, αλλά και με όλες τις άλλες χώρες δεν μπορούμε παρά να συνυπάρχουμε μέσα σε ένα πλαίσιο συνεργασίας και αλληλοκατανόησης, σε ένα πλαίσιο αλληλοκατανόησης και σεβασμού που βεβαίως προϋποθέτει και το διαρκές και καθημερινό μέτωπο με τους λογής εθνικισμούς που έχουν κατά το παρελθόν δηλητηριάσει τη ζωή μας στην πολύπαθη αυτή περιοχή.

Μ’ αυτές λοιπόν τις σκέψεις θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω, συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε τη σημαντική αυτή προσπάθεια, με την ελπίδα ότι μπορούμε να καταλήξουμε σε μια βιώσιμη συμφωνία.

Επιτρέψτε μου τώρα να έρθω στο κεντρικό θέμα της σημερινής αυτής συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής.

Έχουν περάσει τρεισήμισι χρόνια σχεδόν από τον καιρό που ο ΣΥΡΙΖΑ καιη Αριστερά κλήθηκε από τον ελληνικό λαό να αναλάβει μια πολύ δύσκολη αποστολή.

Για να μπει ένα τέλος σε μια περίοδο οικονομικής καταστροφής και κοινωνικής ερήμωσης.

Αναλάβαμε την ευθύνη, δεσμευόμενοι ολόψυχα στο σκοπό να δώσουμε αυτή τη μάχη.

Και σήμερα, μετά από πολλά επεισόδια αυτού του μεγάλου αγώνα, μπορούμε να δούμε καθαρά τόσο εμείς, όσο και οι πολίτες ότι τελικά αυτός ο αγώνας, δεν πήγε στράφι.

Μπορούμε να δούμε καθαρά, πού ήταν η χώρα το 2014 και πού βρίσκεται σήμερα και με τι προοπτικές βρίσκεται σήμερα.

Να δούμε καθαρά τι έχουμε καταφέρει, στο πεδίο της οικονομίας.

Με μια χώρα που βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας, σε καθεστώς δημοσιονομικής κατάρρευσης

Και κυρίως, με κάποιους να έχουν ήδη εκπονήσει το περιβόητο σχέδιο της «αριστερής παρένθεσης»,το σχέδιο της οικονομικής ασφυξίας.

Όμως αντί για παρένθεση, γράφτηκε τελικά ένα ολόκληρο κεφάλαιο.

Ένα κεφάλαιο που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ο πρόλογος, θα έλεγα εγώ, στο βιβλίο μιας νέας εποχής που ανοίγεται για τη χώρα.

Μιας εποχής ουσιαστικής ανάκαμψης, παραγωγικής ανασυγκρότησης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Και για αυτή την εποχή, είναι που σήμερα, κουβεντιάζουμε, συζητάμε αγωνιούμε, να βάλουμε τις βάσεις.

Με την ολοκλήρωση της τέταρτης και τελευταίαςαξιολόγησης, του τρίτου και τελευταίου προγράμματος στήριξης.

Τη συγκεκριμενοποίηση των μέτρων, των απαραίτητων μέτρων, για τη ρύθμιση του ελληνικού δημόσιου χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο.

Και βεβαίως το πλαίσιο εξόδου της χώρας από την οκταετή μνημονιακή περίοδο, το οποίο θα καθοριστεί το επόμενο διάστημα.

Αυτά είναι τα κρίσιμα ζητήματα που έχουμε μπροστά μας τις επόμενες εβδομάδες.

Στεκόμαστε λοιπόν, με αποφασιστικότητα και πίστη στο σκοπό μας αλλά και υπεύθυνη στάση απέναντι στον ελληνικό λαό.

Και θα κάνουμε το καθήκον μας ώστε όλα τα ζητήματα,τα κρίσιμα που έχουμε μπροστά μας, να καταλήξουν με θετικό τρόπο που θα διασφαλίζει την ομαλή και οριστική έξοδο της χώρας από μία πολυετή περίοδο που σύντομα όλοι θα θέλουμε να ξεχάσουμε, μια από τις πιο δύσκολες περιόδους στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού λαού.

Θα τηρήσουμε τις υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει.

Αλλά ταυτόχρονα, δεν πρόκειται να επιτρέψουμε με οποιοδήποτε τρόπο να υποθηκευτεί η ουσιαστική ανάκαμψη της οικονομίας και της χώρας.

Το λέω αυτό διότι γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι υπάρχουν κάποιοι που επιθυμούν αυτό ακριβώς να συμβεί, για να εξυπηρετήσουν μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Που επιθυμούν δηλαδή να μην φύγει η Ελλάδα από αυτή την περιπέτεια, να παραμείνει κλεισμένη, εγκλωβισμένη μέσα, ή, εν πάση περιπτώσει,  να επιστρέψει στην περίοδο 2010-2014.

Και αντίθετα με ό,τι μπορεί να πιστεύει ένας ανυποψίαστος παρατηρητής της ελληνικής πραγματικότητας, οι περισσότεροι οι οποίοι αυτό επιδιώκουν, δεν είναι κάποιοι κακοί που βρίσκονται στο εξωτερικό.

Αλλά είναι εντός της χώρας.

Και είναι πέρα για πέρα αποκαλυπτικός ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν όλες οι γενιές του πολιτικού κατεστημένου των τελευταίων 40 ετών, στην προοπτική και μόνο ότι αυτή εδώ η κυβέρνηση, μέσα από σαράντα κύματα, θα καταφέρει τελικά να οδηγήσει τη χώρα εκτός μνημονίων, εκτός σκληρής  επιτροπείας, έξω από το περιοριστικό πλαίσιο άρσης κυριαρχίας που ήταν τα προηγούμενα οκτώ χρόνια.

Θα περίμενε κανείς, ίσως μια έστω και προσχηματική, θα έλεγα εγώ, στάση εθνικής ευθύνης.

Ότι, στο τέλος της ημέρας, όλοι θα αντιλαμβάνονταν ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας να τελειώνει με αυτό το βραχνά.

Αλλά τελικά όπως αποδεικνύεται κάποιοι έχουν ταυτίσει την πολιτική και θεσμική τους υπόσταση, με τη διαιώνιση της λιτότητας και των εξωτερικών καταναγκασμών.

Και σήμερα που βλέπουν την προοπτική αυτή να καταρρέει αισθάνονται άσχημα.

Και μέσα στην αγωνία τους, οδηγούνται σε μια χοντροκομμένη θα έλεγα απόπειρα αλλοίωσης τόσο της πραγματικότητας όσο και της κοινής λογικής.

Τι δεν έχουμε ακούσει, αλήθεια;

Ότι η χώρα, κινδυνεύει να βρεθεί ξανά στα βράχια, αν επιλέξει την αυτοδύναμη έξοδο στις αγορές και όχι την περιβόητη πιστοληπτική γραμμή στήριξης.

Ότι η χώρα δεν έχει την πολυτέλεια να έχει συλλογικές διαπραγματεύσεις όπως οι άλλες χώρες διότι αυτό είναι ιδεοληψία των αριστερών.

Ότι δεν πρέπει το κράτος, με κάθε δυνατότητα που του παρουσιάζεται, να ενισχύει την Υγεία, την Παιδεία, την Κοινωνική Αλληλεγγύη, διότι δεν έχει την πολυτέλεια να το κάνει.

‘Ότι το πολιτικό σύστημα δεν είναι αξιόπιστο γι’ αυτό και πρέπει να έχει διαρκώς αυτή η χώρα πάνω απ’ το σβέρκο της κάποιους τεχνοκράτες να της λένε τα θα κάνει. Χαρακτήρισα, συντρόφισσες και σύντροφοι, αυτή τη νέα σχολή σκέψης ως νεοραγιαδισμό, δηλαδή αυτοί που θεωρούν ότι πρέπει διαρκώς να βρισκόμαστε σε ένα πλαίσιο περιορισμένης κυριαρχίας, διότι δεν είμαστε ικανοί ως λαός, ως πολιτικό σύστημα, να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας. Να πάρουμε αποφάσεις εμείς, ορθές αποφάσεις, στο πλαίσιο αυτό που έχουμε μπροστά μας, για το συμφέρον της χώρας και του λαού μας.

Και βεβαίως όλα αυτά στο όνομα ότι αν δώσουμε προτεραιότητα σε κοινωνικές πολιτικές, αν δώσουμε, για παράδειγμα,προτεραιότητα την αύξηση του κατώτατου μισθού, στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τότε θα προκληθεί δημοσιονομικός εκτροχιασμός και όλα θα πάνε στράφι.

Θέλω όμως να θυμίσω σε όλους ότι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμόςσ΄ αυτή τη χώρα επήλθε όχι επειδή υπήρξαν γαλαντόμοι σε κοινωνικές παροχές αλλά επειδή υπήρξαν ανοιχτοί στη διαπλοκή, στη διαφθορά και στην προσπάθειά τους να θρέψουν ένα πολιτικό και οικονομικό σύστημα μιας ελίτ, στο τέλος χρεοκόπησαν τη χώρα.

Και θέλω επίσης να επισημάνω ότι αν υπήρξε μια κυβέρνηση που κατάφερε, σε μνημονιακό πλαίσιο, με πολύ λιγότερες περιοριστικές πολιτικές δημοσιονομικής προσαρμογής, με πολύ ηπιότερη δημοσιονομική προσαρμογή να εξορθολογήσει τα δημόσια οικονομικά ήταν η δική μας κυβέρνηση και όχι οι κυβερνήσεις των κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία το 2010.

Δεν κατάφεραν ούτε μια χρονιά να έχουν πρωτογενές πλεόνασμα, ούτε το 2014, όπως δείχνουν τα τελευταία αποτελέσματα της ΕΛΣΤΑΤ, τη στιγμή που έπαιρναν μέτρα περικοπών σε μισθούς και συντάξεις που έφταναν μέχρι το 40%, μέτρα δισεκατομμυρίων σε μισθούς και συντάξεις, δεν κατάφεραν να έχουν πρωτογενή πλεονάσματα.

Κι εμείς με το ένα δέκατο σε μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής αλλά με πολύ γενναίες και δύσκολες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αλλά και μια πολιτική συνετή και λογική καταφέραμε και σήμερα έχουν εκπλαγεί θετικά οι εταίροι μας με τα αποτελέσματα της ελληνικής οικονομίας.

Και βεβαίως θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερα τα αποτελέσματα σε ό,τι αφορά και τους αναπτυξιακούς ρυθμούς, αν δεν υπήρχαν εμμονές από τη πλευρά των δανειστών και εταίρων μας που μας επιβάλανε μια περιοριστική πολιτική πολλές φορές αχρείαστη όπως έχει αποδειχτεί, και μετά είχαν το θράσος και να λένε δεν την επιβάλαμε εμείς, μόνοι σας την επιλέξατε.

Επανέρχομαι όμως στο βασικό μου συλλογισμό, ότι όλα αυτά τα λένε ποιοι; Ότι δεν μπορούμε να βγούμε έξω από αυτή τη μέγγενη και χρειαζόμαστε πιστοληπτική γραμμή πάνω από το κεφάλι μας δηλαδή ουσιαστικά μνημονιακούς όρους;

Τα λένε, αυτοί που επί των ημερών τους τα επιτόκια του δανεισμού έφτασαν σε διψήφια νούμερα, πάνω από 10%, ενώ σήμερα τα επιτόκια δανεισμού των δεκαετών ομολόγων είναι κοντά στο 4%. Και βεβαίως των πενταετών ή επταετών είναι κατά πολύ χαμηλότερα.

Και τα λένε αυτά, αυτοί που στα οικονομικά εγχειρίδια του μέλλοντος, επιτρέψτε μου την έκφραση, θα έχουν τα ονόματά τους δίπλα στον ορισμό της οικονομικήςκαταστροφής, της οικονομικής κατάρρευσης,

με παράθεση μάλιστα των πεπραγμένων τους αυτή την καταστροφική πενταετία 2010-2014.

Αυτοί που είχαν βεβαίως τη δύναμη της προπαγάνδας να κάνουν το άσπρο-μαύρο.

Όπως έκαναν πριν την κρίση.

Όπως έκαναν και κατά τη διάρκεια της κρίσης, αυτό επιχειρούν να κάνουν και σήμερα.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Έχουμε κάνει πολλά και σημαντικά βήματα για την έξοδο της χώρας από αυτή τη φοβερή περίοδο της κρίσης. Θέλω όμως απέναντί σας να σταθώ με ειλικρίνεια και να πω

Δεν είμαστε όμως αιθεροβάμονες. Διότι την ίδια στιγμή, που είμαστε και πρέπει να είμαστε περήφανοι για όσα έχουμε καταφέρει,

Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά και δεν θα το κρύψουμε, γιατί είμαστε εδώ ακριβώς για να μην το κρύψουμε και να το αναδείξουμε και να δουλέψουμεγια να λύσουμε αυτά τα προβλήματα. Γνωρίζουμε λοιπόν πολύ καλά ότι η κοινωνική πλειοψηφία, παρά την έξοδο από τα μνημόνια, αντιμετωπίζει δυσκολίες.

Και για το λόγο αυτό, θα συνεχίσουμε τη σκληρή δουλειά με απόλυτη στοχοπροσήλωση.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αν ο ένας μας στόχος και ρόλος είναι να καταφέρουμε εκεί που απέτυχαν οι προηγούμενοι, να βγάλουμε τη χώρα από την κρίση, να ανακάμψει η οικονομία, ο άλλος ρόλος, ο υπαρξιακός, είναι να μην ξεχνάμε ποτέ ποιους εκπροσωπούμε. Και δεν εκπροσωπούμε γενικά κι αόριστα, αν θέλετε, το μέσο όρο των Ελλήνων πολιτών, -όλους τους εκπροσωπούμε βεβαίως ως εθνική κυβέρνηση- αλλά ως Αριστερά εκπροσωπούμε τους πιο αδύνατους, ως Αριστεράεκπροσωπούμε αυτούς που περνάνε δύσκολα,ως Αριστεράεκπροσωπούμε τους φτωχούς, τους κατατρεγμένους, τις λαϊκές τάξεις, τις κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες πρέπει, με την έξοδο από την κρίση, να πάρουνε μερτικό, μερίδιο, από τους αναπτυξιακούς ρυθμούς. Γιατί ανάπτυξη είχαμε και τις εποχές των παχιών αγελάδων, αλλά δυστυχώς οι ανισότητες διευρύνονταν. Ο κοινωνικός αποκλεισμός υπήρχε και βεβαίως η ανάπτυξη αυτή δεν ήταν δίκαιη, δεν μοιράζονταν με δικαιοσύνη.

Πρέπει λοιπόν να έχουμε το βλέμμα μας διαρκώς στραμμένο στην κοινωνία και τις ανάγκες της.

Που πάντα θα μας υπενθυμίζει ότι η αναμέτρηση με την καθημερινότητα είναι το βασικό κριτήριο για την επιτυχία αυτής της κυβέρνησης.

Όχι τα μεγάλα λόγια και οι βαρύγδουπες εξαγγελίες. Αλλά η ικανότητα να δίνει λύσεις στα πλέον απτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες.

Αυτός εξάλλου είναι και ο δρόμος που έχουμε επιλέξει.

Να εργαζόμαστε με σθένος και αποφασιστικότητα πάνω στα μεγάλα ζητήματα που κρίνουν το μέλλον του τόπου.

Αλλά την ίδια στιγμή να δίνουμε την ίδια βαρύτητα και σε πιο εξειδικευμένα και μικρότερης κλίμακας ζητήματα που αντιμετωπίζει κάθε πολίτης.

Και σε αυτό το δρόμο πρέπει να συνεχίσουμε να βαδίζουμε.

Με εφόδια όλα αυτά που είναι χαραγμένα στην ταυτότητα του πολιτικού μας χώρου.

Γιατί σήμερα βρισκόμαστε μονάχα στην αρχή μιας μεγάλης προσπάθειας.

Και αν ήδη έχουμε πετύχει πολλά σημαντικά πράγματα στους τομείς της οικονομίας, του κοινωνικού κράτους, των δικαιωμάτων, της στήριξης των αδυνάμων

Έχουμε ακόμα πολλά να κάνουμε στο πεδίο των μεγάλων θεσμικών τομών, των μεγάλων αλλαγών που χρειάζεται ο τόπος.

Με αυτή την έννοια, η σημερινή μας συνεδρίαση είναι ιδιαίτερα σημαντική διότι ασχολείται με μία από αυτές τις θεσμικές τομές, το πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης, που συμπεριλαμβάνει και μεγάλο μέρος της καθημερινότητας των πολιτών.

Έναν χώρο που θα έπρεπε να στηρίζεταιστις αξίες της κοινότητας, της συνεργασίας και της αυθεντικής λαϊκής εκπροσώπησης.

Όμως σήμερα, δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι αυτό. Σήμερα οι αξίες αυτές ενδεχομένως να ακούγονται ξένες όταν μιλάμε για το θεσμό αυτό.

Η τοπική αυτοδιοίκηση εδώ και δύο δεκαετίες τουλάχιστον, έπεσε θύμα των σχεδιασμών ενός πολιτικού συστήματος

Που άλωσε τους θεσμούς και τη δημόσια διοίκηση, για να τους ελέγξει και να τους μετατρέψει σε μηχανισμούς αναπαραγωγής του.

Και στην τοπική αυτοδιοίκηση, φτιάχτηκε μια μικρογραφία της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

Διαπλεκόμενα συμφέροντα,

Βαρόνοι τοπικοί,

κομματάρχες.

Δημόσιο χρήμα που χάθηκε στην πορεία, ευρωπαϊκοί πόροι κατασπαταλήθηκαν, ενώ παράλληλα ολόκληρες περιοχές της χώρας στερήθηκαν στοιχειωδών έργων και υποδομών, γεγονός που διαπιστώνουμε τώρα γυρνώντας από άκρη σ’ άκρη την Ελλάδα, επ’ ευκαιρία των Περιφερειακών Αναπτυξιακών Συνεδρίων.

Και για ποιο λόγο όλα αυτά;

Μόνο και μόνο για να δημιουργηθεί ακόμη ένα πεδίο αναπαραγωγής του πολιτικού προσωπικού,

Μέσα από μικροηγεμονισμούς, διαπλοκή και ένα πέπλο αδιαφάνειας.

Και φυσικά, η τοπική αυτοδιοίκηση έγινε από πεδίο αναβαθμισμένου δημοκρατικού ελέγχου και αυθεντικής εκπροσώπησης των τοπικών κοινωνιών

ένα μνημείο της εξουσίας του ενός.

Καθώς με νόμο του κράτους,  δόθηκε η δυνατότητα στον επικεφαλής να ελέγχει τα 2/3, βρέξει χιονίσει, του συμβουλίου, δημοτικού ή περιφερειακού.

Είναι προφανές λοιπόν, ότι αυτό το βαθιά ασθενές, άρρωστο, αντιδημοκρατικό καθεστώς πρέπει να τελειώνει.

Κυρίως γιατί αποτελεί ζήτημα αρχής για μας.

Διότι πέραν των άλλων, αυτό το καθεστώς στην τοπική αυτοδιοίκησηδηλητηριάζει τις τοπικές κοινωνίες οι οποίες αναγκάζονται να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα της μικρής και μεγάλης διαπλοκής, των εξαρτήσεων και των εξυπηρετήσεων.

Και γιατί είναι απαράδεκτο, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, να νομιμοποιείται αυθαίρετα μια πρακτική που προσιδιάζει στις παραδόσεις της Τουρκοκρατίας.

Πολίτες να αναγκάζονται για τα στοιχειώδη, να απευθύνονται στις αρχέςγια κάθε λογής εξυπηρετήσεις.

Λες και πρόκειται για υπηκόους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ζητάνε χάρες από τους άρχοντες.

Τους αγάδες και τους μπέηδες που έταζαν τα ρουσφέτια.

Λέξεις και έννοιες που έχουν τις ρίζες τους σε εκείνη την εποχή.

Αλλά πέραν των εποχών της οθωμανικής αυτοκρατορίας, υπήρξαν και άλλες εποχές, με πολύ πιο λαμπρή και πλούσια δημοκρατική παράδοση σ’ αυτόν τον τόπο από τις οποίες οφείλουμε να αντλήσουμε παραδείγματα.

Και από αυτές τις παραδόσεις δανειστήκαμε τη δημιουργία αυτής της μεγάλης μεταρρύθμισης που φέρνει το υπ. Εσωτερικών, το ονομάσαμε σχέδιο Κλεισθένης 1, προφανώς διότι θα υπάρξει και συνέχεια.

Ένα όνομα το οποίο βεβαίως έχει έναν ισχυρό συμβολισμό, το όνομα του μεγάλου Αθηναίου πολιτικού

ο οποίος ήταν ο εμπνευστής της δημοκρατικής μεταρρύθμισης στην Αρχαία Αθήνα.

Επιτρέψτε μου λοιπόν, να αναφερθώ εν συντομία, στα κυριότερα του σημεία.

Δεν ξέρω αν έχει πάρει το λόγο ο σύντροφος Σκουρλέτης, φαντάζομαι τον έχει πάρει. Ελπίζω να μην μακρηγορήσω επαναλαμβάνοντας κάποια που ενδεχομένως θα έχει πει.

Πρώτο και κύριο σημείο, είναι η θέσπιση της απλής αναλογικής ως  εκλογικού συστήματος διενέργειας των αυτοδιοικητικών εκλογών.

Που αντικαθιστά ένα παραμορφωτικό και καλπονοθευτικό σύστημα που δεν αποτυπώνει επουδενί τους πραγματικούς συσχετισμούς.

Κι εδώ βρισκόμαστε μπροστά στην πρώτη και μεγάλη αντίφαση η οποία έρχεται κυρίως από το πολιτικό προσωπικό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όχι όλο βεβαίως. Ένα μέρος του.

Θυμάμαι, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου να ασχολείται με τα πολιτικά πράγματα, μια από τις σημαντικότερες και βασικότερες νουθεσίες του πολιτικού προσωπικού  όχι της Αριστεράς αλλά των κομμάτων του Κέντρου και της Δεξιάς ότι επιτέλους σ’ αυτή τη χώρα χρειαζόμαστε συναίνεση και συνεννόηση. Αλλά προσέξτε, συναίνεση και συνεννόηση όταν αφορά άλλους, όχι όταν αφορά εμάς τους ίδιους. Συνεννόησηκαι συναίνεση λοιπόν για τα μεγάλα και τα μικρά, αλλά έξω από μας. Όταν είμαστε στο δικό μας μαγαζί, πρέπει εμείς να κάνουμε κουμάντο και μάλιστα με πλειοψηφία δύο τρίτων.

Αν πράγματι λοιπόν χρειαζόμαστε συνεννόησηκαι συναίνεση, πρέπει να βρούμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο η συνεννόησηκαι συναίνεση δεν θα είναι επιβολή αλλά θα αποτυπώνει τους δημοκρατικούς συσχετισμούς, τους εκάστοτε συσχετισμούς, της τοπικής κοινωνίας και της ευρύτερης κοινωνίας.

Εμείς λοιπόν δεν είμαστε εξορισμού απέναντι στην προοπτική της συνεννόησης αλλά αυτή η συνεννόηση πρέπει να είναι διαρκώς στην κρίση τη δημοκρατική των πολιτών, του λαού, της τοπικής κοινωνίας, των κινημάτων των πολιτών και άρα να διαμορφώνει μια δυναμική, μια προωθητική δυναμική. Αν λοιπόν χρειάζεται συνεννόησηκαι συναίνεση κι αν βρισκόμαστε στη φάση εκείνη που πρέπει η ψήφος των πολιτών για την εκλογή των αντιπροσώπων μας στην εθνική αντιπροσωπεία να είναι ισότιμη, να μην μετρά διαφορετικά η ψήφος κάποιων σε κάποια κόμματα από κάποια άλλα, πόσω δε μάλλον για την Τοπική Αυτοδιοίκηση που είναι οι μικρές κοινωνίες οι τοπικές κοινωνίες, όπου και οι εκπρόσωποι, δήμαρχοι ή δημοτικοί σύμβουλοι, βρίσκονται καθημερινά σε επαφή με τους πολίτες, με τις κοινωνίες, εκφράζοντας τις αγωνίες και τις ανάγκες τους.

Η απλή αναλογική, λοιπόν, για μας δεν είναι μόνο ζήτημα αρχής.

Είναι όρος για την ύπαρξη των αναγκαίων συνεργασιών και προγραμματικών συγκλίσεων.

Που ειδικά στην τοπική αυτοδιοίκηση είναι απαραίτητες καθώς πρόκειται για ένα πεδίο όπου το είδος και το μέγεθος των προβλημάτων επιβάλλει βέλτιστες λύσεις, άρα καιτις συναινέσεις για να επιτευχθούν οι βέλτιστες λύσεις.

Την ίδια στιγμή όμως είναι και όρος ουσιαστικού δημοκρατικού ελέγχου των τοπικών αρχών που μέχρι σήμερα δρουν ανεξέλεγκτα και χωρίς κανένα θεσμικό αντίβαρο.

Νομίζω ότι είναι σε όλους σαφής η μεγάλη σημασία που δίνουμε στην όσο το δυνατόν αυθεντικότερη αποτύπωση της λαϊκής ψήφου.

Και βεβαίως αυτό το αποδείξαμε με την θέσπιση της απλής αναλογικής, έστω κι αν είναι για τις μεθεπόμενες εκλογές, τις εθνικές εκλογές.

Αυτό λοιπόν που αποδείξαμε με συνέπεια το υπηρετούμε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Δεύτερο στοιχείο, είναι το ότι οι Αντιπεριφερειάρχες και οι Αντιδήμαρχοι θα ορίζονται στη βάση της νέας πλειοψηφίας που θα προκύπτει στα αντίστοιχα συμβούλια.

Γεγονός που σημαίνει ότι οι συνεργασίες που αναπτύσσονται, θα πρέπει να μπορούν να αποτυπωθούν και στην ανάληψη θέσεων ευθύνης από την πλευρά όλων των συνεργαζόμενων, χωρίς τους μέχρι τώρα περιορισμούς.

Τρίτον, σε ότι αφορά τις μικρότερες κοινότητες, με πληθυσμό έως 500 κατοίκους, θα εκλέγεται πρόεδρος και το ψηφοδέλτιο θα είναι ενιαίο.

Πρόκειται για μια κίνηση η οποία θα διευκολύνει τους πολίτες να επιλέξουν πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής.

Και τέταρτον, ενεργοποιείται ο θεσμός των δημοψηφισμάτων και επεκτείνεται σε επίπεδο Περιφέρειας.

Ενδυναμώνεται έτσι η συμμετοχή των πολιτών για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων τοπικών θεμάτων,

δημιουργούνται οι προϋποθέσεις διαλόγου μέσα στην κοινωνία, αλλά  και συνυπευθυνότητας στις αποφάσεις.

Υπάρχουν φυσικά αρκετές ακόμα ειδικές ρυθμίσεις του Σχεδίου, φαντάζομαι όμως ότι ο Πάνος ο Σκουρλέτης θα έχει κάνει αναφορά, οπότε δεν θα σας κουράσω άλλο εγώ.

Θα πω όμως μία φράση που πιστεύω ότι συμπυκνώνεται η ουσία αυτής της μεταρρύθμισης που προωθούμε:

Δημοκρατική αναβάθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Αυτό επιδιώκουμε, τη Δημοκρατική αναβάθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Θέλω, λοιπόν, συντρόφισσες και σύντροφοι,  να σημειώσω το εξής, για να έρθουμε και στα δικά μας, στο ρόλο της Αριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ των σχημάτων που θα στηρίξουμε, εν όψει και των αυτοδιοικητικών εκλογών του 2019.

Η Αριστερά ήταν πάντα μια δύναμη που τιμούσε και υπερασπιζόταν το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Πάντα ανοιχτή στο δημοκρατικό διάλογο, και τη διαμόρφωση ευρύτατων συναινέσεων και συνεργασιών.

Όχι ευκαιριακά, ούτε με ιδιοτέλεια, αλλά πάντα μέσα στο πλαίσιο των αξιών και των προγραμματικών της αρχών.

Είναι γεγονός εξάλλου, ότι στην πλούσια παράδοση της Αριστεράς στην Ελλάδα, έχουν εξέχουσα θέση οι εκατοντάδες περιπτώσεις αριστερών και προοδευτικών τοπικών αρχόντων, ας το πω έτσι, εξαιρετικών προσωπικοτήτων, αυτοδιοικητικών προσωπικοτήτων,-πολύ περισσότερο τη δεκαετία του ’80 αλλά και τα επόμενα χρόνια- που κατάφεραν να αφήσουν έργο το οποίο μνημονεύεται με θετικό τρόπο ακόμα και σήμερα.Από την άλλη πλευρά, τα τελευταία χρόνια, είναι γεγονός ότι με φωτεινές εξαιρέσεις, το πεδίο έγινε δυσμενέστερο για την Αριστερά. Και οι λόγοι βρίσκονται κατά κύριο λόγο, στο πλαίσιο το οποίο επικράτησε – και αναφέρθηκα προηγουμένως – το οποίο καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολη την οποιαδήποτε ουσιαστική παρέμβαση.

Δεν είναι όμως μόνο αυτοί οι λόγοι.

Είναι αλήθεια ότι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η παρέμβασή μας περισσότερο βασίστηκε στο υψηλό αίσθημα ευθύνης και την προσφορά των μελών και των στελεχών μας.

Παρά σε μια συνεκτική πολιτική γραμμή και –φυσικά- σε μια ουσιαστική προετοιμασία.

Προετοιμασία για την στρατηγική, την κατεύθυνση, το στίγμα των συνδυασμών που στηρίζουμε.

Έγινε πολύ μεγάλη συζήτηση, από ό,τι φαντάζομαι, από την αρχή της συνεδρίασης, άκουσα τρεις ομιλίες, αλλά έπιασα λίγο το κλίμα, για το αποτέλεσμα των εκλογών του ’14 και τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, και να μην το ξεχνάμε, ότι πετύχαμε σημαντικές κατακτήσεις το ’14, τη μεγάλη επιτυχία στην περιφέρεια της Αττικής, την Περιφέρεια των Ιονίων Νήσων αλλά και σε αρκετούς δήμους, όπου επικράτησαν υποψήφιοί μας αλλά και σε πολλές άλλες περιπτώσεις όπου επικράτησε μια αντίληψη που έφερε αποτελέσματα.

Από την άλλη πλευρά πρέπει να παραδεχτούμε ότι σε περιπτώσεις επικράτησε μια κοντόφθαλμη πολιτική γραμμή. Θα πουν κάποιοι αυτό ήταν πρόβλημα γραμμής ή ήταν πρόβλημα επιλογών;

Εγώ θέλω να είμαι καθαρός απέναντί σας.Η γραμμή η κεντρική, το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί ή πρέπει κανείς να κινηθεί που αποφασίζεται κάθε φορά από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, μπορεί να δίνει τη δυνατότητα να το πας στο ένα άκρο ή στο άλλο άκρο.

Εμείς λοιπόν το ’14, και με ευθύνη ενός μέρος του κόμματός μας που σήμερα δεν είναι μαζί μας, το πλαίσιο μπορεί να ήτανε σε γενικές γραμμές, πολιτικά ορθό, το πήγανε στο άλλο άκρο. Κι αυτό πρέπει να το διαπιστώσουμε. Και δεν είναι δυνατόν να λέμε ότι όλα τα κάναμε σωστά αλλά ήταν στραβός ο γιαλός. Διότι στο τέλος στραβά αρμενίσαμε. Πρέπει να βγάζουμε συμπεράσματα. Κι από τις επιλογές μας, κι από τα ορθά μας, αλλά κι από τα λάθη μας.

Δεν πρέπει λοιπόν να επαναλάβουμε το 2019 τα ίδια λάθη. Και πρέπει να δούμε ότι και η ορθότερη γραμμή και το ορθότερο πολιτικό, προγραμματικό πλαίσιο, αν δεν εκπροσωπηθεί κατάλληλα, ιδίως στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από πρόσωπα τα οποία να το υπερασπιστούν με αποτελεσματικότητα στις μάζες μπορεί αν μην έχεις τα αποτελέσματα τα οποία επιδιώκεις.

Άρα λοιπόν, δεν θέλω να κουράσω, σήμερα προφανώς θα κουβεντιάσουμε για το γενικό πλαίσιο. Και είμαι πεπεισμένος ότι στην ερχόμενη αυτοδιοικητική μάχη θα βρούμε μια πολιτική ισορροπία.

Χωρίς να κάνουμε εκπτώσεις από τις βασικές ιδεολογικές αρχές και τις πολιτικές μας τοποθετήσεις,

χωρίς να εμπιστευτούμε φθαρμένες πολιτικές προσωπικότητες που δήθεν έχουν αυθεντικές σχέσεις με τις τοπικές κοινωνίες

Αλλά την ίδια στιγμή, με πολιτική αποφασιστικότητα και στόχο να διευρύνουμε τις συμμαχίες μας,

να ανοίξουμε τις παρατάξεις και τα ψηφοδέλτιά μας.

Να βοηθήσουμε να αποτυπωθούν οι οργανικές μας σχέσεις με τα τοπικά και τα θεματικά κινήματα, να επιδιώξουμε συγκλίσεις με ζωντανές, δημιουργικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο της αυτοδιοίκησης.

Χωρίς φοβικότητες, χωρίς αυτάρκειες αλλά και χωρίς υποχωρήσεις σε μικρά και μεγάλα παρασυστήματα διαπλοκής.

Γι’αυτό και οι οργανώσεις μας αλλά και η Κεντρική Επιτροπή οφείλουν να εξετάσουν χωριστά κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Και οφείλουν να κινηθούν έγκαιρα σ’ αυτή την κατεύθυνση.

Οφείλουν να επιδιώξουν από τώρα το άνοιγμα μας στις τοπικές κοινωνίες, να ανοίξουν τις πόρτες του κόμματος και να δώσουν το σήμα στις παρατάξεις μας ώστε να δημιουργηθεί ένα μεγάλο, πλατύ, δημοκρατικό,προοδευτικό, ριζοσπαστικό αυτοδιοικητικό ρεύμα.

Ένα ρεύμα που θα αμφισβητήσει τις παλιές δομές και τους περίκλειστους χώρους των τοπικών δικτύων εξάρτησης.

Που θα συμπαρασύρει τις παλιές βαρονίες προς όφελος των τοπικών κοινωνιών και θα αποδυναμώσει τις σχέσεις εξάρτησης των πολιτών από τις κατεστημένες εξουσίες.

Ένα ρεύμα όμως που θα πρέπει να κάνει σημαία του προγραμματική την ανάγκη

  • για κάθαρση και διαφάνεια στην τοπική αυτοδιοίκηση
  • για ενίσχυση των κοινωνικών πολιτικών
  • για δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των τοπικών αποφάσεων
  • για στήριξη και προστασία των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση
  • για οικολογική προστασία και για σοβαρά και εκτεταμένα έργα υποδομής
  • για ενεργητική προνοιακή και κοινωνική πολιτική

Άρα, με αυτό το προγραμματικό πλαίσιο και έχοντας σαν στόχο τις πλατιές συνεργασίες, αντιλαμβάνεστε ότι θα πρέπει από τώρα να προχωρήσουμε στην προοπτική συγκρότησης πλατιών προοδευτικών συνεργασιών στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Πιστεύω συντρόφισσες και σύντροφοι ότι ιδιαίτερα σήμερα έχουμε και ένα άλλο όπλο σημαντικό στη φαρέτρα μας και δεν είναι άλλο από τη μεγάλη εμπειρία που έχουμε αποκτήσει μέσα από την διοργάνωση των περιφερειακών αναπτυξιακών συνεδρίων, σε όλες τις περιφέρειες. Διότι τώρα γνωρίζουμε πολύ καλά τι πρέπει να κάνουμε, τι πρέπει να γίνει, τι πρέπει να προτάξουμε για την παραγωγική και δημοκρατική ανασυγκρότηση σε κάθε περιφέρεια, σε κάθε νομού, σε κάθε πόλη.

Διότι αυτόν το μεγάλο στόχο της παραγωγικής ανασυγκρότησης και της αξιοποίησης των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων του κάθε τόπου, μόνο αυτοδιοικητικά σχήματα πλατιά προοδευτικά, δημοκρατικά, μπορούν με αξιοπιστία να υπηρετήσουν.

Σε αντιπαράθεση, επαναλαμβάνω, με τις ιδιοτελείς λογικές, με τις τοπικές παραεξουσίες, με τα δίκτυα της διαπλοκής του παλιού πολιτικού συστήματος, σε τοπικό επίπεδο.

Και με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα των τοπικών κοινωνιών

Σήμερα λοιπόν καλούμαστεστην Κ.Ε. να πάρουμε μια απόφαση για ένα πολιτικό πλαίσιο που από τώρα, ενάμισι χρόνο νωρίτερα, θα βάλει σε κίνηση τις οργανώσεις μας με κεντρικό στόχο

να φέρουμεστην Τοπική Αυτοδιοίκηση ένα φρέσκο αέρα αλλαγής,

τον φρέσκο αέρα της δημιουργικής Ελλάδας που, μακριά από τους περιορισμούς της επιτροπείας, θα αγωνιστεί για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότησητης χώρας.

Και με πλατιές συνεργασίες, προσέξτε, με την ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, όχι με την επιβολή της Αριστεράς, και με πλατιές συνεργασίες, μπορεί να δημιουργηθεί ένα ρεύμα και μια προοπτική μεγάλης προοδευτικής πολιτικής αλλαγής και στην τοπική αυτοδιοίκηση στις εκλογές του Οκτώβρη του 2019. Διότι, δυστυχώς, η τοπική αυτοδιοίκηση δεν παρακολούθησε την μεγάλη πολιτική αλλαγή που συνέβη στη χώρα, λίγο καιρό μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές του ’14 τον Γενάρη και επιβεβαιώθηκε τον Σεπτέμβρη του ’15.

Με αυτές, λοιπόν, τις σκέψεις, σας καλώ να πάρουμε τις ορθές κεντρικές γραμμές και αποφάσεις, ορθό πολιτικό πλαίσιο σήμερα, αλλά και από τώρα να εργαστούμε και να δουλέψουμε, ξεχωριστά την κάθε μια περίπτωση ώστε να κάνουμε και τις ορθές πολιτικές που θα φέρουν αποτελεσματικότητα στο ορθό πολιτικό πλαίσιο που σήμερα θα αποφασίσουμε.