Τροπολογία ΚΚΕ για κατάργηση διατάξεων που υποβαθμίζουν τις εργατικές απαιτήσεις στις πτωχεύσεις

Τροπολογία ώστε να επανέλθουν οι εργαζόμενοι σε προνομιακή θέση κατά τις διαδικασίες αναγκαστικών εκτελέσεων (πλειστηριασμών και πτωχεύσεων) επιχειρήσεων κατέθεσε το ΚΚΕ.

Όπως επισημαίνεται στην αιτιολογική έκθεση, με νόμους του 2015 και 2016, που επιβλήθηκαν στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου ««αλλοιώθηκε και ουσιαστικά εκμηδενίστηκε το προνόμιο των εργατικών απαιτήσεων έναντι άλλων πιστωτών σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης (πλειστηριασμού ή πτώχευσης) σε βάρος της περιουσίας του οφειλέτη-εργοδότη των εργαζομένων».

Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας των βουλευτών του ΚΚΕ, «αποτέλεσμα της αντεργατικής αυτής τροποποίησης στο σύστημα των προνομίων είναι η ματαίωση της ουσιαστικής ικανοποίησης των εργαζομένων και όποιας προστασίας τους έχει απομείνει, οι οποίοι μάλιστα είναι και οι τελευταίοι που ασκούν καταδιωκτικά μέτρα κατά του εργοδότη τους, είτε λόγω οικονομικής ένδειας σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους προσφυγής στη δικαιοσύνη είτε λόγω των απειλών για απώλεια των θέσεων εργασίας.

Τουναντίον, τόσο οι Τράπεζες όσο και οι άλλοι προνομιούχοι πιστωτές, έχουν στο οπλοστάσιό τους αναρίθμητα οικονομικά και δικονομικά μέσα για την ικανοποίησή τους πριν το στάδιο της αναγκαστικής εκτέλεσης ή της πτώχευσης όπως π.χ. η ευθύνη εγγυητών με την ατομική τους περιουσία, εμπράγματη ασφάλεια, άμεση έκδοση εκτελεστού τίτλου (Ν.Δ. 17.7/13.8.1923 «Περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιρειών»), ποινική ευθύνη, ευθύνη νομίμων εκπροσώπων και μετόχων με την προσωπική περιουσία για χρέη σε Δημόσιο και ΦΚΑ κ.λπ.».

Δείτε ακόμη:

Χαρίτσης: «Με την απόφαση-κόλαφο για το σκάνδαλο Novartis καταρρέει το αφήγημα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ»

Ομόφωνα αθώος ο πρώην υπουργός Γιάννης Μιχελάκης

Σημειώνεται, ωστόσο, ότι «με τις ρυθμίσεις των άρθρων 176 και 177 του ν.4512/2018 έγινε μια μικρή βελτίωση σε σχέση με τη θέση κατάταξης των απαιτήσεων των εργαζομένων έναντι των οφειλετών-εργοδοτών, σε περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης (πλειστηριασμού-πτώχευσης) σε βάρος της περιουσίας του οφειλέτη-εργοδότη.

Με τις πιο πάνω ρυθμίσεις προβλέφθηκε υπερπρονόμιο υπέρ των απαιτήσεων των εργαζομένων έναντι του οφειλέτη-εργοδότη, το οποίο όμως περιορίστηκε μόνο σε μη καταβληθέντες μισθούς έξι (6) μόλις μηνών, αλλά και για περιορισμένο ύψος αποδοχών-μισθού (νόμιμος κατώτατος μισθός υπαλλήλου άνω των 25 ετών επί 275%).