Μ. Κοππά-ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ: «Αν δεν υπήρχε η ΔΗΜΑΡ θα έπρεπε να την εφεύρουμε»

Την ένταξή της στη ΔΗΜΑΡ προαναγγέλλει σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Τύπο της Κυριακής η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μαριλένα Κοππά.

Η κ. Κοππά, τονίζει πως ο Φώτης Κουβέλης «θέλει να συσπειρώσει τις κατακερματισμένες δυνάμεις του χώρου», ενώ «το σημερινό ΠΑΣΟΚ -με τη σημερινή του ηγεσία, τις πολιτικές του επιλογές και επειδή έχει χάσει τη διακριτότητα του από τη ΝΔ- δεν μπορεί».

Αντιτίθεται στην κυβερνητική απόφαση για ευρωεκλογές με σταυροδοσία  και υποστηρίζει ότι οι «58» έδωσαν στον Ευ. Βενιζέλο τη δυνατότητα για μια ακόμη «επίδειξη ηγεμονισμού».

Ευρωεκλογές με σταυρό: Νίκη της δημοκρατίας ή τακτικισμοί στη βάση κομματικών σκοπιμοτήτων;

Οι όποιες αλλαγές στα εκλογικά συστήματα δεν μπορούν να αιφνιδιάζουν: πρέπει να γίνονται έγκαιρα, μετά από διαβούλευση και με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση. Τα “κόλπα” και οι σκοπιμότητες της στιγμής δεν προάγουν την δημοκρατία, ακόμα και όταν την επικαλούνται. Η αλλαγή έγινε όχι για ν’αποφασίσει δήθεν ο λαός αλλά γιατί το προνόμιο του αρχηγού έγινε στη παρούσα φάση βαρίδι. Ουσιαστικά, δεν εκχωρούν το δικαίωμα της απόφασης στους πολίτες αλλά στους προσωπικούς μηχανισμούς αναγνωρίσιμων στελεχών και στις σχέσεις που αυτά έχουν με τα μίντια και τους μηχανισμούς διαμόρφωσης της κοινής γνώμης.

-Θα είστε υποψήφια ευρωβουλευτής;

Είμαι και παραμένω πολιτικά παρούσα. Το μεγάλο διακύβευμα δεν είναι η μια ή η άλλη θέση, το ένα ή το άλλο αξίωμα, αλλά η διαρκής προσπάθεια για τη χώρα. Η μάχη για μια άλλη Ευρώπη, μια άλλη Ελλάδα. Το έκανα ως ευρωβουλευτής σ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.  Θα συνεχίσω να το κάνω όπου και να βρεθώ.

-Αληθεύουν οι πληροφορίες ότι βρίσκεστε πολύ κοντά στη ΔΗΜΑΡ;

Στη σημερινή συγκυρία, για όλους όσοι αυτοπροσδιοριζόμαστε ως σοσιαλδημοκράτες, το ερώτημα είναι ποιός πολιτικός χώρος διατηρεί μια αυτονομία και κριτική στάση απεναντι στη  ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας μια άλλη προοδευτική πολιτική πρόταση. Ο εναγκαλισμός της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, συχνά στην πιο δεξιά εκδοχή της, του στερεί αυτό το ηθικό, πρωτίστως, πλεονέκτημα. Η ΔΗΜΑΡ, σύμφωνα με τις δηλώσεις της ηγεσίας της και τις αποφάσεις του Συνεδρίου, θέλει να συσπειρώσει τις κατακερματισμένες δυνάμεις του χώρου. Το σημερινό ΠΑΣΟΚ -με τη σημερινή του ηγεσία, τις πολιτικές του επιλογές και επειδή έχει χάσει τη διακριτότητα του από τη ΝΔ- δεν μπορεί. Από την άλλη, αν ο χώρος εξαφανιστεί, αν έχουμε μια μετωπική σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, τότε η βιαιότητα της πολιτικής αντιπαράθεσης θα είναι πρωτόγνωρη. Ο σοσιαλδημοκρατικός χώρος είναι αναγκαίος για την σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Σ’ αυτό το πλαίσιο, κι αν δεν υπήρχε η ΔΗΜΑΡ ως χώρος θα έπρεπε να την εφεύρουμε.

-Εχει τύχη κατά τη γνώμη σας η “Πρωτοβουλία των 58”;

Πρόκειται για άτομα που σέβομαι και εκτιμώ, με μακρά  παρουσία και προσφορά στη δημόσια συζήτηση. Ομως, διαφωνώ ριζικά με το εγχείρημα. Το κείμενο των θέσεών τους δε με εκφράζει, επειδή δεν είναι σαφές σε ποιους απευθύνεται και ποιους βάζει απέναντι. Θα έλεγα ότι πρόκειται για μια παραγωγική ομάδα, αλλά όχι για μια πολιτικά γόνιμη πρωτοβουλία. Δυστυχώς και ανεξαρτήτως προθέσεων δίδεται η εντύπωση ότι “ρυμουλκούνται” σε μια στρατηγική που ως προτεραιότητα έχει τη στήριξη της κυβέρνησης με κάθε κόστος και το μονομέτωπο αγώνα κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Προσωπικά διατηρώ πολλές αμφιβολίες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα όμως της χώρας δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ειναι η οικονομική κρίση.   Δεν πιστεύω λοιπόν ότι πάνω σ’ αυτή την πρωτοβουλία μπορεί να στηριχθεί ούτε η άθροιση του χώρου της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» ούτε η σύνθεση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας. Αντίθετα, η κίνηση αυτή έδωσε το περιθώριο στη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να κάνει άλλη μια επίδειξη ηγεμονισμού.

Τελικά θα δοκιμαστεί η “Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη” στις ευρωεκλογές ή το ΠΑΣΟΚ μακιγιαρισμένο;

Θα δούμε που θα καταλήξει η διελκυστίνδα. Δεν αφορά πάντως μόνο το όνομα του ψηφοδελτίου αλλά την ισορροπία ανάμεσα στο  ΠΑΣΟΚ και τους 58. Από τη στιγμή που η “μεγάλη κεντροαριστερά” καταλήγει να είναι “ΠΑΣΟΚ και συνεργαζόμενοι”  η ίδια η ιδέα της “Παράταξης” φαντάζει κενή περιεχομένου. Από καιρό είχα πεί οτι το ΠΑΣΟΚ, ως δημοκρατική δύναμη αλλαγής και μετασχηματισμού της ελληνικής κοινωνίας, είναι πλέον νεκρό. Κατέληξε να είναι ένα σύνολο μηχανισμών χωρίς κοινωνικές αντιστοιχίσεις και ιδεολογικό πρόσημο και μόνη ταυτότητα την εξουσιαστική βουλιμία  της ηγεσίας του. Και αυτό αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα απο την ανταπόκριση ή μάλλον την έλλειψη ανταπόκρισης της ελληνικής κοινωνίας. Τα όποια διάδοχα πολιτικά σχήματα του ΠΑΣΟΚ αναδυθούν, ή η μετεξέλιξη του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, θα έχουν την ευθύνη και την πρόκληση να εκφράσουν πολιτικά ένα κόσμο που δε δείχνει να εκφράζεται σήμερα από το συγκεκριμένο κόμμα. Οι διεκδικητές αυτού του ρόλου είναι πολλοί όσον αφορά τον ιστορικό, μεταρρυθμιστικό και κοινωνικό ρόλο του ΠΑΣΟΚ. Το ερώτημα είναι ποιος θα διαδεχτεί το ΠΑΣΟΚ σαν Κίνημα, σαν κίνημα έκφρασης των λαϊκών αναγκών και εθνικών προτεραιοτήτων, χωρίς να αποτελέσει μετενσάρκωση των υπαρχουσών κομματικών δομών και πελατειακών δικτύων.

Δείτε ακόμη:

Ο. Βουδούρης για τις αντιδράσεις των τοπικών: «Δεν επεμβαίνω στον εσωκομματικό διάλογο του ΣΥΡΙΖΑ».

Μετά τον Μητσοτάκη και ο Άδωνις ζητεί από Κακλαμάνη-Σπηλιωτόπουλο να παραιτηθούν από βουλευτές

-Μπορεί να ανασυγκροτηθεί η Κεντροαριστερά ή θα συνθλιβεί υποχωρώντας στην πίεση του διπολισμού;

Η κεντροαριστερά οφείλει να υπάρξει γιατί αυτό έχει ανάγκη ο τόπος. Η δημιουργία ενός αυτόνομου πόλου ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ δεν είναι απλό εγχείρημα. Είναι όμως το μεγάλο στοίχημα και η κοινωνία το αναζητά. Ο λόγος είναι ότι εγκλωβιζόμαστε ανάμεσα σε μια ολοένα και πιο συντηρητική και νεοφιλελεύθερη  ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει την αλλαγή, αλλά υστερεί στο μήνυμα της ευθύνης να την πραγματώσει. Κυριαρχεί η ασάφεια. Συμπερασματικά, ο κομματικός διπολισμός μπορεί να πιέσει εκλογικά ένα χώρο που δεν ψαρεύει σε θολά νερά, όχι όμως να εξαφανίσει το πολιτικό διακύβευμα. Οι εκλογικές προτιμήσεις είναι περισσότερο ρευστές από τις αξίες των ψηφοφόρων. Η ακεραιότητα και η αξιοπρέπεια  είναι μακροπρόθεσμη επένδυση.

-Μήπως η Κεντροαριστερά βρίσκεται πια στον ΣΥΡΙΖΑ;

Ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων της κεντροαριστεράς, απογοητευμένο από το ΠΑΣΟΚ, σίγουρα τον ψηφίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε επίπεδο τουλάχιστον διακηρύξεων, διεκδικεί να εκπροσωπήσει την κομμουνιστική και ριζοσπαστική αριστερά.

Η σοσιαλδημοκρατία διατηρεί την αυτονομία της. Ορισμένοι που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί καταστροφολογούν για μια ενδεχόμενη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Παρόλο που ο ΣΥΡΙΖΑ δε με πείθει, διαφωνώ με αυτήν την προσέγγιση: σε κάθε περίπτωση, η Δημοκρατία είναι ένα “ατελές” πολίτευμα: ο λαός αποφασίζει ποιός επιθυμεί να τον κυβερνήσει. Είμαστε μακριά από τη φωτισμένη δεσποτεία όπου οι λίγοι σοφοί ξέρουν  την αλήθεια για το καλό του τόπου, που ο κόσμος δεν ξέρει. Ο λαός αποφασίζει, ακόμη κι αν κάποιες φορές  το αποτέλεσμα δεν μας αρέσει. Δεν ωραιοποιώ τον ΣΥΡΙΖΑ: ο ασαφής προγραμματικός λόγος  ή η ανυπαρξία σχεδίου με ανησυχούν, όπως και τους περισσότερους.

-Είναι “τρίτος πόλος” η ΔΗΜΑΡ μαζί με τον Χ. Καστανίδη και τον Π. Μπεγλίτη;

Η ΔΗΜΑΡ, ενδεχομένως, θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να συσπειρώσει τις διάσπαρτες κεντροαριστερές δυνάμεις, ή να είναι ένας από τους βασικούς πόλους στην προσπάθεια της ανασύστασης της δημοκρατικής παράταξης, του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Στο πρόσφατο συνέδριο φάνηκε ότι οι επιλογές της ΔΗΜΑΡ δε συνάδουν με τη λογική της πρόσθεσης και όσοι προσέρχονται σ’ αυτή τη συζήτηση ξέρουν τι θα βρουν μπροστά τους, τι θέλουν να φέρουν μαζί τους και τι να αφήσουν πίσω τους.

-Το SPD ανέβηκε εννιά μονάδες στις δημοσκοπήσεις μετά τη συμμετοχή του στη γερμανική κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ γιατί πέφτει;

Το SPD έβαλε όρους στη συμμετοχή του στην κυβέρνηση, όπως η άνοδος του κατώτερου μισθού και η διπλή ιθαγένεια των μεταναστών, δε συνυπέγραψε την κατάργηση των νόμων Κατσέλη και Ραγκούση, ούτε το κλείσιμο της ΕΡΤ. Είναι νωρίς να κρίνει κανείς το SPD, αλλά για το ΠΑΣΟΚ έχουμε όλοι σαφή εικόνα.

-Οι πρόωρες εθνικές εκλογές θα ήταν λύση όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ ή πρόβλημα όπως λέει η κυβέρνηση;

Καταρχήν, ποτέ οι εκλογές δεν είναι πρόβλημα.  Δεν πιστεύω όμως στην αλλαγή για την αλλαγή, ούτε στην εξουσία για την εξουσία. Στην παρούσα συγκυρία, η αξιωματική αντιπολίτευση δε δείχνει να έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στο πολιτικό διακύβευμα, ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει σε μια πολιτική με καταστροφικά αποτελέσματα για τους εργαζόμενους, τους νέους και τη μεσαία τάξη και που έχει διαλύσει την κοινωνική συνοχή.