ΣτΕ: Προσωρινή αναστολή των έργων επέκτασης στο λιμάνι του Πειραιά

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η χθεσινή απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), σύμφωνα με την οποία εκδόθηκε προσωρινή διαταγή αναστολής των εργασιών βυθοκορήσεων και της απόρριψης βυθοκορημάτων στη θάλασσα, κατά τη διάρκεια των έργων κατασκευής της προβλήτας κρουαζιέρας στον Πειραιά. Ως αποτέλεσμα, από σήμερα 12/6/2020, έχει σταματήσει η διαδικασία απόρριψης τοξικού ιζήματος από τον πυθμένα του λιμανιού του Πειραιά σε θαλάσσια περιοχή του Σαρωνικού. Αυτές οι εργασίες ξεκίνησαν στις αρχές Απριλίου και εν μέσω περιορισμών λόγω Covid-19, παρόλο που έως σήμερα δεν έχει εγκριθεί η περιβαλλοντική αδειοδότηση των εργασιών.

Αυτή η απόφαση του ΣτΕ αποτελεί ένα σημαντικό βήμα, καθώς πλέον το δικαστήριο αναγνωρίζει το δραματικό κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον από την προγραμματιζόμενη άντληση από το λιμάνι του Πειραιά και απόρριψη στα αλιευτικά πεδία του Σαρωνικού τουλάχιστον 620.600 m3 βυθοκορημάτων! Άγνωστη βέβαια παραμένει η ποσότητα βυθοκορημάτων που έχει ήδη απορριφθεί στη θάλασσα τους τελευταίους 2 μήνες.

Η συγκεκριμένη απόφαση του ΣτΕ αποτελεί μία νίκη όλων των φορέων που τους τελευταίους μήνες ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στον παράνομο και παράλογο τρόπο εκτέλεσης αυτού έργου. Το έργο αυτό, με την προκάλυψη του «αναπτυξιακού χαρακτήρα», υλοποιείται παραβλέποντας τις νόμιμες διαδικασίες που προφυλάσσουν τη δημόσια υγεία και το περιβάλλον, αλλά και αγνοώντας την καθολική αντίδραση από τους χιλιάδες πολίτες του Πειραιά και των παράκτιων Δήμων του Σαρωνικού.Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» στηρίζει αυτή την σημαντική απόφαση του ΣτΕ, αναγνωρίζοντας όμως ότι το πρόβλημα έχει απλώς ανασταλεί και χρειάζεται στοχευμένη δράση και συνεργασία τους επόμενους μήνες, έτσι ώστε να επιλυθεί οριστικά. Στόχος είναι να αποτελέσει ένα θετικό προηγούμενο και για τις επόμενες αντίστοιχες εργασίες, που σχεδιάζονται με τον ίδιο τρόπο υλοποίησης, στα έργα επέκτασης του λιμανιού της Θεσσαλονίκης και στο Κερατσίνι – Πέραμα. Αυτονόητο είναι ότι κανένα έργο δεν μπορεί να θεωρείται αναπτυξιακό, όταν υλοποιείται με τρόπο που προξενεί μη-αναστρέψιμη καταστροφή στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.