Δημόσιο – ΟΤΑ: Μονιμοποίηση συμβασιούχων – “παρατασιούχων” με απόφαση Δικαστηρίου ΕΕ (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ)

Δημόσιο – ΟΤΑ: Μονιμοποίηση συμβασιούχων – “παρατασιούχων” με απόφαση Δικαστηρίου ΕΕ (ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ)

Την απόφαση του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) στην υπόθεση C-760/18  για τους συμβασιούχους – παραταιούχους στην καθαριότητα του δήμου Αγίου Νικολάου (Λασίθι) που δημοσιεύτηκε σήμερα, φέρνει στη δημοσιότητα η aftodioikisi.gr.

H απόφαση δημοσιεύθηκε κατόπιν παραπομπής του αρμόδιου Μονομελούς Πρωτοδικείου Λασιθίου. Την υπόθεση ενώπιον του ΔΕΕ χειρίστηκε η δικηγόρος Ηρακλείου Ελένη Χαφνάβη.

Θεωρείται, δε, καθοριστική για την εξέλιξη της νομολογίας των ελληνικών δικαστηρίων ως προς το ζήτημα των συμβασιούχων

στο δημόσιο τομέα, καθώς για πρώτη φορά με απόλυτη σαφήνεια το δικαστήριο ευρωπαϊκής ένωσης αποφαίνεται

ότι το Σύνταγμα δεν αποτελεί εμπόδιο για τους Έλληνες δικαστές να προβαίνουν στον ορθό νομικό χαρακτηρισμό

των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ως συμβάσεων αορίστου χρόνου κατ’ εφαρμογή του άρθρου 8 παράγραφος 3 νόμου 2112/1920.

Συγκεκριμένα επισημαίνει το Δικαστήριο ότι :

– (σκ. 71) «Όσον αφορά τη σημασία του γεγονότος ότι το άρθρο 103 παράγραφος 8 του Ελληνικού Συντάγματος τροποποιήθηκε

μετά την έναρξη της ισχύος οδηγίας 1999 70 και πριν από τη λήξη της προθεσμίας για τη μεταφορά της στο εθνικό δίκαιο με σκοπό να απαγορευτεί απόλυτα στο δημόσιο τομέα η μετατροπή των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, αρκεί η υπενθύμιση ότι μια οδηγία, παράγει έννομα αποτελέσματα έναντι του κράτους-μέλους αποδεκτή και, συνεπώς, έναντι όλων των εθνικών αρχών είτε κατόπιν της δημοσίευσης της είτε, ανάλογα με την περίπτωση, από την ημερομηνία της κοινοποίησης της»,

– (σκ. 72) «Εν προκειμένω η οδηγία 1999/70 προβλέπει ρητά στο άρθρο 3 ότι αρχίζει να ισχύει την ημέρα της δημοσίευσης της στην επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δηλαδή στις 10 Ιουλίου 1999»,

– (σκ. 74) «κατά συνέπεια όλες οι αρχές των κρατών μελών ακόμα και όταν προβαίνουν σε αναθεώρηση του συντάγματος έχουν την υποχρέωση να εξασφαλίζουν την πλήρη αποτελεσματικότητα των διατάξεων του δικαίου της Ένωσης».

Κατόπιν τούτου το Δικαστήριο καταλήγει ότι ο εθνικός δικαστής υποχρεούται να ερμηνεύσει και να εφαρμόσει όλες τις διατάξεις του εσωτερικού δικαίου (εν προκειμένω τις διατάξεις του άρθρου 8 παρ. 3 ν. 2112/1920 – σκ.63) προκειμένου στο πλαίσιο της ρήτρας 5 της οδηγίας 1999/70 να αποτραπεί η καταχρηστική χρησιμοποίηση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, μολονότι εθνικές διατάξεις συνταγματικής φύσης απαγορεύουν απολύτως τέτοια μετατροπή όσον αφορά το δημόσιο τομέα.

Με δήλωσή του στην aftodioikisi.gr o γνωστός εργατολόγος Χρήστος Νικολουτσόπουλος από τη δικηγορική εταιρεία «Χ. ΝΙΚΟΛΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ-Φ. ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗ-Π. ΚΑΜΠΙΤΗΣ-Δ. ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ» τονίζει ότι: «Η ουσία της σπουδαίας αυτής απόφασης συνιστάται στο ότι καταρρίπτεται το βασικό επιχείρημα του ελληνικού δημοσίου περί συνταγματικής απαγόρευσης της μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου άρθρο (103 παρ. 8 Συντάγματος), αναδεικνύεται δε ρητά από το δικαστήριο ο σημαντικός ρόλος του νόμου 2112/1920 (άρθρο 8 παρ. 3) με την εφαρμογή του οποίου αντιμετωπίζεται επαρκώς η καταχρηστικότητα στη σύναψη των συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Οι δικηγόροι που ασχολούμαστε με τις υποθέσεις των συμβασιούχων στο δημόσιο τομέα είμαστε σίγουροι ότι οι Έλληνες Δικαστές έχουν πλέον ένα σημαντικότατο όπλο για να αντιμετωπίσουν επαρκώς την κατάχρηση σε βάρος των συμβασιούχων εργαζομένων στον δημόσιο τομέα”, καταλήγει ο κ. Νικολουτσόπουλος.