Δήμος Πειραιά: Περισσότερα από 1.000 τα ερειπωμένα κτίρια (εικόνα)

Δήμος Πειραιά: Η απογραφή του Τομέα Πολεοδομίας και Χωροταξίας ΕΜΠ έβγαλε περισσότερα από 1.000 ερειπωμένα κτίρια σε όλη την έκταση της πόλης του Πειραιά σε ένα σύνολο 28.000 κτιρίων. Αυτό αναφέρει σε ανάρτησή του στο fb ο Νίκος Μπελαβίλας, επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο δήμο.

Η πλειοψηφία βρίσκεται στην περιοχή Καστέλλας-Προφήτη Ηλία-Ευαγγελίστριας όπου το 7% των κτιρίων είναι ερείπια. Ακολουθούν το Κέντρο και τα Μανιάτικα-Αγία Σοφία-Άγιος Δημήτριος με ένα ποσοστό 4% και σε καλύτερη κατάσταση βρίσκονται το Νέο Φάληρο-Καμίνια με 3% και η Πειραϊκή με 2%.

Βέβαια σε απόλυτο αριθμό τα πράγματα για το Νέο Φάληρο και τα Καμίνια μπορεί να είναι καλά, αλλά σε πραγματικά γεωμετρικά μεγέθη είναι άσχημα. Εκεί βρίσκονται οι ερειπωμένοι «γίγαντες» της βιομηχανίας: ΑΗΣ Νέου Φαλήρου, ΧΡΩΠΕΙ, Ήβη, Κεράνης, Γεωργή-Νικολετόπουλου, Εργοστάσιο ΣΠΑΠ, Ρετσίνα.

Στην Καστέλλα εντυπωσιακά είναι τα εγκαταλειμμένα νεοκλασικά: Οικία Πατσιάδου στην πλατεία Αλεξάνδρας, Εκπαιδευτήριο Μπαχλιτζανάκη, Οικία Μαυρομιχάλη, Οικία Αξελού και ας μην ξεχνάμε τις κομψές ξεχασμένες επαύλεις του Νέου Φαλήρου και το στοιχειωμένο γιαπί του κληροδοτήματος Ζαχαρίου.

Ένας πολύ μεγάλος αριθμός από αυτά τα κτίρια, περισσότερα από εκατό και τα μεγαλύτερα όλων, ανήκουν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στους ασφαλιστικούς οργανισμούς ή σε κοινωφελή ιδρύματα. Ένας επίσης σημαντικός αριθμός μεγάλων ακινήτων ανήκει σε τράπεζες ή σε εταιρείες της κτηματαγοράς. Η αίσθηση ότι για την ερήμωση ευθύνονται οι μικροιδιοκτήτες και οι πολλοί κληρονόμοι που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν αφορά κυρίως μικρά ακίνητα στις γειτονιές. Το χοντρό παιχνίδι βρίσκεται στα χέρια του Δημοσίου, του Δήμου Πειραιά, των τραπεζών και του real estate. Εκεί υπάρχει επιλογή μη αξιοποίησης και όχι αδυναμία.

Τέλος ένας μύθος είναι τα διατηρητέα και οι δεσμεύσεις της αρχαιολογίας. Από την απογραφή μας προκύπτει ότι λίγο περισσότερα από τα μισά (το 51%) βρίσκονται εκτός των ορίων της αρχαιολογικής ζώνης του Πειραιά. Δεν εμποδίζει καμία αρχαιολογία την επισκευή τους. Από το σύνολο το 90% δεν είναι κηρυγμένα διατηρητέα κτίρια, είναι απλώς ερείπια.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απόλυτη απουσία στρατηγικής για τα ακίνητα. Έλλειψη σχεδίου απεγκλωβισμού των κτιρίων από τις βασικές αιτίες της ερήμωσης και αξιοποίησης του τεράστιου αποθέματος με αμοιβαίο οικονομικό όφελος για τους ιδιώτες, το Δημόσιο και τον Δήμο και με ξεκάθαρο κοινωνικό πρόσημο.

Διότι μιλάμε για ένα σύνολο χιλίων κτιρίων, που αντιστοιχεί σε εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα – όσα σχεδόν υπόσχεται το διαβόητο έργο του Ελληνικού. Με τη διαφορά ότι εδώ τα τετραγωνικά υπάρχουν, δεν είναι φούσκα, είναι μέσα στην πόλη, επικίνδυνα, απρόσιτα, πληγές για τις γειτονιές, για τους μεγάλους δρόμους, για το θαλάσσιο μέτωπο, για τους κατοίκους, για την εικόνα του Πειραιά.

Στην εικόνα το ερείπιο που αναφέρεται ως οικία του δημάρχου Πέτρου Ομηρίδου Σκυλίτση του μέσου 19ου αιώνα, στην είσοδο της πόλης.