Μηνύματα από ΣΕΒ και ΔΝΤ λίγο πριν την εκκίνηση της διαπραγμάτευσης

Λίγες μέρες πριν την έλευση των θεσμών στην Αθήνα πυρετώδεις είναι οι επαφές των τεχνικών κλιμακίων με στελέχη του υπ. Οικονομικών αλλά και συνολικά την ελληνική διαπραγματευτική ομάδα.

Ο γόρδιος δεσμός των δημοσιονομικών στόχων αλλά και των εργασιακών μπαίνουν σε πρώτο πλάνο. Στο φόντο αυτό αίσθηση κάνουν οι χτεσινές παρεμβάσεις του ΔΝΤ και του ΣΕΒ για δημοσιονομικά και εργασιακά.

Στο πρώτο μέτωπο ήδη από χτες υπήρξε μια ηχηρή παρέμβαση του ΔΝΤ με αποδέκτες τόσο το Βερολίνο όσο και την Αθήνα. Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ, πιο συγκεκριμένα, υπενθύμισε τις γνωστές θέσεις του Ταμείου, ότι δηλαδή για να υπάρξουν στόχοι χαμηλών πελονασμάτων τα επόμενα χρόνια θα πρέπει να μπει «μεγαλύτερο μαχαίρι» στο χρέος.

Υπογράμμισε πως το τρέχον πακέτο πολιτικών που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι συνεπές με πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ (δηλαδή τα μέτρα που έχουν ληφθεί οδηγούν σε πλεόνασμα 1,5% και όχι 3,5% του ΑΕΠ). Η Ελληνική πλευρά θεωρεί, υπό την πίεση και της Γερμανίας, ότι αν μπει από το 2019 ο στόχος για τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 2,5% του ΑΕΠ (από 3,5% που προβλέπεται σήμερα) είναι δυνατή η επίτευξη των ακαθάριστων αναγκών εξυπηρέτησης του χρέους που προβλέπει η συμφωνία με τους δανειστές, εντός μάλιστα του πλαισίου των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων που έχει οριοθετήσει το Eurogroup.

Το ΔΝΤ υποστηρίζει από την πλευρά του πως οποιοδήποτε στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 1,5% του ΑΕΠ θα απαιτήσει πρόσθετα μέτρα εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και πως για να χαρακτηριστεί βιώσιμο το χρέος απαιτούνται πρόσθετες παρεμβάσεις πέραν των συμφωνημένων.

«Δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα εάν η ελάφρυνση του χρέους προσαρμοστεί σε αυτό το στόχο. Μπορούμε να στηρίξουμε ένα πρόγραμμα βασισμένο σε ένα μακροπρόθεσμο στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει πως δεν ζητάμε πρόσθετη λιτότητα και νέα μέτρα», τόνισε χαρακτηριστικά ο Ράις.

Να σημειωθεί πως ήταν η πρώτη φορά που το ΔΝΤ έκανε λόγο για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ σε μακροπρόθεσμη βάση, δηλαδή πέραν της δεκαετίας που προσδιορίζει την μεσοπρόθεσμη βάση που έχει συμφωνήσει το Eurogroup με την Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση το αίτημα του ΔΝΤ για «προσαρμογή» των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για το χρέος σε στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ δείχνει πως το Ταμείο αμφισβητεί ανοικτά το γεγονός ότι οι αποφάσεις του Eurogroup της 25ης Μαΐου – τόσο για το χρέος όσο και για το πλεόνασμα- μπορούν να οδηγήσουν σε βιώσιμο χρέος.

Δείτε ακόμη:

Απειλή δανειστών για «κούρεμα» καταθέσεων

Από πότε ακριβαίνουν καύσιμα, τσιγάρα, καφές, τηλέφωνα

Μηνύματα για τα εργασιακά

Στο μεταξύ εν όψει της διαπραγμάτευσης ο Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών (ΣΕΒ) στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα ότι δεν θα πρέπει στο επίπεδο των συλλογικών διαπραγματεύσεων να γυρίσει η κατάσταση σε αυτό που ίσχυε πριν την κρίση. Στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικής συγκυρίας το οποίο εξέδωσε χθες αναφέρει πως στις χώρες όπου εφαρμόστηκαν ανάλογα προγράμματα με εκείνο της Ελλάδας «ο σκοπός δεν είναι να “μειώσουν” τα εργασιακά δικαιώματα όσων έχουν ήδη απασχόληση, αλλά να αυξήσουν τις δυνατότητες απασχόλησης».

Πιο συγκεκριμένα τονίζει ότι: «Πολλοί υποστηρίζουν ότι η απελευθέρωση του ρυθμιστικού πλαισίου της αγοράς εργασίας από το 2010 και μετά οδήγησε σε εξαθλίωση τους εργαζομένους και σε καταστρατήγηση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων. Απότοκο των απόψεων αυτών είναι, βεβαίως, ότι η επαναφορά των ρυθμιστικών κανόνων στην προτεραία κατάσταση των εργασιακών σχέσεων θα οδηγούσε σε βελτίωση της αγοράς και ανάκαμψη της οικονομίας. Οι αιτιάσεις αυτές είναι ανυπόστατες.

Στο παρελθόν, ο άκρατος κρατικός δανεισμός για τη χρηματοδότηση διευρυνόμενων δημοσιονομικών ελλειμμάτων και η πλασματική ζήτηση που δημιουργούσε στην αγορά είχαν ως αποτέλεσμα να βαθαίνει η απώλεια της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας και, έτσι, να οδηγηθεί η χώρα στην κατάρρευση. Θα πρέπει βέβαια στο σημείο αυτό να πούμε ότι τα Προγράμματα που κλήθηκαν να εφαρμόσουν οι Ελληνικές κυβερνήσεις ήταν πολύ πιο ισορροπημένα στον θεωρητικό τους σχεδιασμό από ό,τι τελικά εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται στην πράξη.

Δύο βασικές κριτικές υπάρχουν εδώ: ότι η δημοσιονομική προσαρμογή, προήλθε περισσότερο από αύξηση φόρων παρά από περικοπή δαπανών, και ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στις αγορές (πλην εργασίας) και στη δημόσια διοίκηση προχώρησαν με βήμα χελώνας, και σίγουρα εκτός φάσεως σε σχέση με τα δημοσιονομικά και τα εργασιακά. Έτσι ο παραγωγικός ιστός και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα υπέστησαν τις συνέπειες των μέτρων χωρίς να τρέχουν παράλληλα δράσεις βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Αυτή η μη-ισόρροπη εξέλιξη στα διαφορετικά μέτωπα θα έπρεπε να αποτελέσει πρωταρχικό αντικείμενο δημοσίας συζήτησης.έχουν δουλειά».

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι με βάση τα χτεσινά στοιχεία από την έκθεση του πληροφοριακού συστήματος “Εργάνη”, τον Οκτώβριο του 2016, σημειώθηκε ρεκόρ απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα (κύρια λόγω της εποχικότητας του τουρισμού), ενώ το 61% των νέων προσλήψεων ήταν με σύμβαση ελαστικής απασχόλησης (μερικής, εκ περιτροπής).

Γιώργος Αλεξάκης