Συμβουλές για να μιλήσουμε στα παιδιά για τις φυσικές καταστροφές

Τι μπορούμε να πούμε στα παιδιά μας που είδαν στην τηλεόραση ή έζησαν από πιο κοντά τα τραγικά γεγονότα της πρόσφατης πυρκαγιάς στην Αττική; Όταν οι ίδιοι δυσκολευόμαστε να δούμε τις εικόνες της πυρκαγιάς και των τραγικών αποτελεσμάτων της στην τηλεόραση, πώς μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά μας, να τα καθησυχάσουμε, να τα βοηθήσουμε να νιώσουν ασφάλεια;

Και, ακόμη πιο σημαντικό και πιο δύσκολο, πώς μπορούμε να μιλήσουμε σε ένα παιδί που βίωσε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μια φυσική καταστροφή.

Οι ειδικοί που συνεργάζονται με το συμβουλευτικό κέντρο της Μέριμνας, μοιράζονται μαζί μας χρήσιμες συμβουλές και οδηγίες για το πώς στηρίζουμε τα παιδιά στις φυσικές καταστροφές.

13 συμβουλές για να μιλήσουμε στα παιδιά για τις φυσικές καταστροφές

1 Διατηρούμε την ψυχραιμία μας. Αφού πάρουμε τα αναγκαία μέτρα, δίνουμε στο παιδί το μήνυμα ότι είναι ασφαλές.

2 Ανοίγουμε το διάλογο με το παιδί γύρω από το γεγονός. Ακούμε με προσοχή τι πιστεύει ότι έχει συμβεί. Προσδιορίζουμε τι θα ήθελε να μάθει.

3 Ενημερώνουμε το παιδί με απλό, κατανοητό και ειλικρινή τρόπο για τι το έχει συμβεί και διορθώνουμε τυχόν λαθεμένες αντιλήψεις του.

4 Δίνουμε πληροφορίες για τα μέτρα ασφαλείας που έχουμε πάρει και τις πιθανές αλλαγές που αντιμετωπίζει άμεσα η οικογένεια.

5 Ενθαρρύνουμε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματα και τις απορίες του χωρίς να τα λογοκρίνουμε. Παίρνουμε στα σοβαρά τους φόβους και τις ανησυχίες του.

6 Μοιραζόμαστε μαζί του και τα δικά μας συναισθήματα χωρίς όμως να το κατακλύσουμε με τις προσωπικές μας ανησυχίες.

Δείτε ακόμη:

Mαρτυρία: Μείναμε στην παραλία στο Μάτι τουλάχιστον οκτώ ώρες αβοήθητοι

Μηνύσεις για απόδοση ευθυνών από συγγενείς των θυμάτων της πυρκαγιά

7 Ας θυμόμαστε ότι λειτουργούμε ως πρότυπο για το παιδί. Η δική μας στάση θα επηρεάσει και τη δική του.

8 Αποφεύγουμε ή περιορίζουμε την έκθεση του παιδιού σε ειδήσεις και σχετικές εκπομπές στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

9 Προωθούμε στο μέτρο του δυνατού τη συνηθισμένη ρουτίνα ζωής, για παράδειγμα, ώρες φαγητού και ύπνου, τους κανόνες πειθαρχίας.

10 Ενθαρρύνουμε τη συμμετοχή του παιδιού σε δραστηριότητες και αποφάσεις που αφορούν την ανασυγκρότηση της οικογενειακής ζωής.

11 Αναγνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες του “ευάλωτου” παιδιού και παρακολουθούμε διακριτικά τις αντιδράσεις του σε μακροχρόνια βάση.

12 Δεν παραγνωρίζουμε την ένταση και τη διάρκεια των δυσκολιών που μπορεί να παρουσιάσει το παιδί και αναζητούμε στήριξη και συμβουλή από ειδικούς όταν παρατηρούμε ανησυχητικές εκδηλώσεις.

13 Ενθαρρύνουμε τη συμμετοχή του παιδιού στις εκδηλώσεις μνήμης ή σε άλλες συλλογικές δραστηριότητες σχετικές με το γεγονός, εφόσον το επιθυμεί.

Πηγή: Shape.gr