στε-εκδίκαση-προσφυγής-πολιτών-για-τα-708826

ΚΟΙΝΩΝΙΑ | 03.12.2019 | 20:01

ΣτΕ: Εκδίκαση προσφυγής πολιτών για τα έργα εγκιβωτισμού του ρέματος Πικροδάφνης

Στις 4/12/10 εκδικάζεται στο ΣτΕ για πολλοστή φορά η Αίτηση Ακύρωσης συλλόγων και πολιτών για τα ¨έργα διευθέτησης του ρ. Πικροδάφνης από Λ. Βουλιαγμένης ως εκβολές¨ της Περιφέρειας Αττικής.

Όπως αναφέρει το ΔΙΚΤΥΟ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ η συγκεκριμένη υπόθεση κόστισε στον Έλληνα φορολογούμενο 2,5 εκ. ευρώ.

«Μία μελέτη ¨στο πόδι¨ σαν αυτές που έχουμε συνηθίσει εδώ και χρόνια από τους μελετητές της Διοίκησης, με ουσιαστικές παραλείψεις και λάθη, που θέλει να μετατρέψει την Πικροδάφνη από φυσικό και ζωντανό οικοσύστημα σε εγκιβωτισμένο ανοικτό οχετό, με συρματοκιβώτια και τσιμέντο.

Το ρ. της Πικροδάφνης αποτελεί το καταφύγιο άγριας ζωής στην νότια Αθήνα και φιλοξενεί μεγάλο αριθμό προστατευόμενων και απειλούμενων ειδών ζώων και πουλιών. Με το πρόσχημα του πλημμυρισμού και των καταπτώσεων των πρανών προτείνει έργα 7,2 χλμ από συρματοκιβώτια, και 2,5 χλμ από σκυρόδεμα και πασαλότοιχους. Θα απαιτηθεί το κόψιμο περίπου 1000 δέντρων και εκρίζωση του συνόλου της θαμνώδους, της χαμηλής παραποτάμιας βλάστησης, και κυρίως των καλαμιώνων, του χώρου δηλ. φωλιάσματος, τροφής και αναπαραγωγής δεκάδων ειδών πανίδας και κυρίως μεταναστευτικής ορνιθοπανίδας.

Τα προτεινόμενα έργα, αξίας εκατομμυρίων, εκτός από καταστροφικά για το οικοσύστημα του ποταμού αυξάνουν τον πλημμυρικό κίνδυνο, επιταχύνουν την ροή και μεταθέτουν την πλημμύρα στην συμβολή του ρέματος με τη Λ. Ποσειδώνος, θέτοντας έτσι σε μεγάλο κίνδυνο ζωές, και περιουσίες ανθρώπων. Όλα αυτά την στιγμή που η Πικροδάφνη σύμφωνα με τα Διαχειριστικά Σχέδια βάσει της Οδηγίας 2007 ΕΕ, της ΕΓΥ του ΥΠΕΝ, δεν ανήκει στις ζώνες υψηλού δυνητικού κινδύνου πλημμύρας και μόνον σε μεγάλα πλημμυρικά επεισόδια, μεγαλύτερα των περιόδων εκατονταετίας, υπερχειλίζει τοπικά στις εκβολές της.

Σύμφωνα με τις μελέτες και τεχνικές εκθέσεις του ΕΜΠ, για την πλήρη αντιπλημμυρική επάρκεια του ρέματος θα αρκούσε μόνον η απομάκρυνση των επιχωμένων τμημάτων του και η ανακατασκευή των λάθος τεχνικών έργων, με οικονομικό κόστος μηδαμινό μπροστά στο τεράστιο κόστος του προωθούμενου έργου και συνάμα με τεράστιο οικολογικό όφελος.

Το ΣτΕ μετά από 2 αναβολές και 2 εκδικάσεις έχει δώσει στην Περιφέρεια την ευκαιρία να προσκομίσει την οριοθέτηση του ρέματος σε πρόταση Π.Δ. Αυτήν την στιγμή η πρόταση οριοθέτησης που προωθείται , υιοθετεί οριογραμμές άσχετες από αυτές της παλαιάς (ιστορικής) κοίτης του ρέματος, ακόμα κι εκεί όπου αυτό είναι εφικτό. Η ιστορική κοίτη τεκμαίρεται από την μελέτη φωτοερμηνείας του ΥΠΕΝ, βάσει των αεροφωτογραφιών του ΄39 και από τους εγκεκριμένους χάρτες του καθ. Λαμπαδάριου (1922), προτού δηλ επιχωθεί από τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις.

Στερείται κατ΄ αυτόν τον τρόπο από το ποτάμι ο απαραίτητος ζωτικός χώρος για την διοχέτευση των μεγάλων πλημμυρών του, ενώ την ίδια στιγμή ¨σώζονται¨ όλες οι καταπατήσεις και τους παρέχεται η δυνατότητα νομιμοποίησης. Ταυτόχρονα αφαιρεί σημερινούς ελεύθερους χώρους που ιστορικά αποτελούσαν μέρος της κοίτης και των όχθεων του ποταμού και τους αποδίδει προς εκμετάλλευση και κάλυψη.

Στην περίπτωσή μας συμβαίνει το παράλογο να προηγείται η μελέτη των έργων διευθέτησης σε μία αυθαίρετη κοίτη, και να έπεται η οριοθέτηση της, γεγονός αντιεπιστημονικό κι αντισυνταγματικό.

Ελπίζουμε το Δικαστήριο να μην ανατρέψει την πάγια νομολογία του ΣτΕ, που ορίζει τα ρέματα να οριοθετούνται ως οικοσυστήματα στην φυσική τους κοίτη και τα έργα διευθέτησης να πραγματοποιούνται μόνον όταν αυτή δεν επαρκεί για την διοχέτευση της πλημμύρας.

Κοινή πεποίθηση της πλειοψηφίας των πολιτών αποτελεί η παραδοχή ότι, ο φυσικός πλούτος

μιας χώρας αποτελεί δημόσιο αγαθό και σαν δημόσιο αγαθό πρέπει να τον διαχειριζόμαστε! Αυτό

σημαίνει ότι η επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν από τη διαχείρισή του, οφείλει να δίνει

προτεραιότητα στο δημόσιο συμφέρον, δηλαδή στα οφέλη που αποκομίζει το σύνολο της κοινωνίας των πολιτών. Το ρέμα της Πικροδάφνης, το τρίτο μεγαλύτερο ποτάμι της Αθήνας, μετά τον Κηφισό και τον Ιλισό αποτελεί δημόσιο αγαθό μεγάλης σημασίας και σπουδαιότητας για την Αττική.

Για το λόγο αυτό, δε μπορούμε να καλούμαστε να βρίσκουμε λύσεις με κυρίαρχο μέλημα την προστασία των καταπατήσεων και όχι του ίδιου του ρέματος και επιπλέον με υψηλού κόστους έργα.

Πιστεύουμε ότι η άσχημη οικονομική κατάσταση της χώρας μας οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό,

στην κατασπατάληση όχι μόνο του οικονομικού, αλλά και του φυσικού μας πλούτου».

Tags: