σκουρλέτης-μέτρα-για-την-αντιμετώπισ-57418
ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ | 01.03.2017 | 15:55

Σκουρλέτης: Μέτρα για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών

Στη λήψη μέτρων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών καθώς και την πρόληψη και η αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών στην οικογένεια, την εργασία και την κοινωνία, αναφέρθηκε ο  Υπουργός Εσωτερικών, Πάνος Σκουρλέτης, ο οποίος πραγματοποίησε την εναρκτήρια ομιλία στην σημερινή ημερίδα που διοργάνωσε η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων για την παρουσίαση του «Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Ισότητα των Φύλων 2016 – 2020».

Δείτε τα βασικά σημεία από την ομιλία του:

«Αγαπητοί προσκεκλημένοι

Φίλες και φίλοι

Θα ήταν παράλειψη να μην επισημάνω την χρονική σύμπτωση της σημερινής παρουσίασης, την πρώτη ημέρα ενός μήνα στον οποίο εντάσσεται τόσο η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού και των Διακρίσεων, όσο, βεβαίως, και η εμβληματική για τα δικαιώματα των γυναικών, 8η Μαρτίου. Εξάλλου, πριν έρθω εδώ, είχα μια πολύ σημαντική συνάντηση για αυτά ακριβώς τα ζητήματα με την Υπουργό Ισότητας της Σουηδίας, Asa Regnér, όπου διαπιστώθηκε η πολύ καλή συνεργασία των χωρών μας σε αυτό το πεδίο και επαναβεβαιώθηκε η διάθεση της Σουηδίας για την μεταφορά εμπειρίας και τεχνογνωσίας στα ζητήματα ισότητας, όπου η ίδια είναι πρωτοπόρος.

Έχουν ειπωθεί πολλά για τις ανισότητες μεταξύ ανδρών και γυναικών, για το που βρισκόμαστε και που πρέπει να πάμε. Το Εθνικό Σχέδιο που παρουσιάζεται σήμερα για την περίοδο 2016 – 2020, «καρπός» της εύστοχης και δημιουργικής εργασίας της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών, συνιστά μια απάντηση για το «πώς» θα προχωρήσουμε. Θέτει συγκεκριμένους στόχους, προτεραιότητες και βήματα. Προβλέπει εργαλεία, δράσεις και φορείς υλοποίησης, συστήνει μεθοδολογικές προσεγγίσεις αποτελώντας έναν διακριτό «οδικό χάρτη» ώστε να υπάρξει συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Κι αυτό, επιτρέψτε μου να επισημάνω, είναι κάτι που το έχουμε ανάγκη σε όλα τα επίπεδα Διοίκησης και στους τομείς άσκησης πολιτικής, στο πλαίσιο της γενικότερης προσπάθειάς μας να ανατάξουμε την χώρα και να κερδίσουμε ένα σημαντικό ποσοστό από το «χαμένο έδαφος» των τελευταίων ετών.

Το ερώτημα στο οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε είναι απλό. Θέλουμε σε 10 ή 20 χρόνια από σήμερα να προσπαθούμε να λύσουμε τα ίδια προβλήματα; Και για να το συνδέσω άμεσα με το Εθνικό Σχέδιο που παρουσιάζουμε, θέλουμε το 2020, σε τρία χρόνια από σήμερα, να αντιμετωπίζουμε την ίδια κατάσταση χωρίς έστω ένα βήμα προόδου; Θα ανεχτούμε την στασιμότητα στην κοινωνική εξέλιξη της χώρας μας; Και τι θα σημαίνει η μη πρόοδος σ’ αυτό τον τομέα σε σχέση με τη Δίκαιη Ανάπτυξη που επιθυμούμε και σχεδιάζουμε, προκειμένου να ανορθώσουμε την οικονομία μας και συνακόλουθα ολόκληρη την ελληνική κοινωνία;

Στο βαθμό που εξαρτάται από εμάς, η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και το ερώτημα: Όχι, δεν θέλουμε να αντιμετωπίζουμε ξανά και ξανά τα ίδια προβλήματα. Θέλουμε μια απτή αλλαγή προς το καλύτερο στα ζητήματα της ισότητας των φύλων. Και το Εθνικό Σχέδιο εκφράζει αυτή ακριβώς την θέληση και την αποφασιστικότητά μας. Πολύ περισσότερο που είναι φανερή – συμμερίζομαι πλήρως και σ’ αυτό το θέμα τις επισημάνσεις της κυρίας Κούβελα – η επιδείνωση της θέσης της εργαζόμενης γυναίκας στην γενικότερα αποδιαρθρωμένη αγορά εργασίας, ως αποτέλεσμα της πολιτικής που ασκήθηκε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στο όνομα της οικονομικής κρίσης.

Αυτή ακριβώς η κατάσταση είναι που μας υποχρεώνει να ξαναθυμηθούμε τις λογικές αλληλουχίες, όπου η άνεργη ή η εργαζόμενη υπό δυσμενείς όρους γυναίκα, δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας μιας συνολικής απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, με ένταση της εκμετάλλευσης και για τα δύο φύλα. Γι’ αυτό και η όποια προσπάθεια στο πεδίο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων, οφείλει να έχει ισορροπημένο θετικό ζητούμενο. Θεωρώ όμως, ότι στις κρίσιμες περιόδους είναι που αναδεικνύεται η πραγματική πρόοδος στα ζητήματα ισότητας των φύλων. Σ’ αυτές τις περιόδους της κρίσης, φαίνεται πιο καθαρά από ποτέ το αληθινό σημείο εκκίνησης των γυναικών και κατά πόσο οι τομές του παρελθόντος αποτέλεσαν μια ουσιαστική παρέμβαση, ανθεκτική στις αρνητικές μεταβολές ή μία προσχηματική συμμόρφωση με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Θα συμφωνήσετε όλες και όλοι ότι κάθε βήμα που κάνουμε πρέπει να αντανακλά μια αδιαμφισβήτητη πρόοδο, ένα κατακτημένο επίπεδο από το οποίο δεν θα υποχωρήσουμε ποτέ. Κι αυτό πράγματι, δεν είναι εύκολο. Η έμφυλη ισότητα είναι ένα αναντικατάστατο κομμάτι του υπέροχου «ψηφιδωτού» της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και του αλληλοσεβασμού ανάμεσα στους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το φύλο και τα άλλα χαρακτηριστικά τους.

Η ευθύνη μας είναι ακόμη μεγαλύτερη σήμερα που οι αξίες μας, οι αξίες και οι αρχές ολόκληρης της Ευρώπης, με τις δικές μας ιδιαίτερες παραδόσεις που τις συμπληρώνουν, δοκιμάζονται από το προσφυγικό ζήτημα, αλλά και από τις συνέπειες της τεράστιας απώλειας εισοδημάτων στα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.

Τις επόμενες ώρες οι ιδιαίτερες πλευρές του Εθνικού Σχεδίου θα αναλυθούν από τους ειδικούς. Θέλω όμως, να δώσω έμφαση στους βασικούς στόχους – άξονες παρέμβασης αυτού του σχεδίου.

– Πρώτος, συνολικός στόχος μας, είναι η λήψη μέτρων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών. Εκ των πραγμάτων, η έμφαση εδώ δίνεται στις ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, τις γυναίκες μετανάστριες και τις γυναίκες πρόσφυγες.

– Δεύτερο πεδίο παρέμβασης αποτελεί η πρόληψη και η αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών στην οικογένεια, την εργασία και την κοινωνία. Οι παρεμβάσεις μας εδώ θα έχουν, εκ των πραγμάτων, έναν πολύ μεγαλύτερο ορίζοντα, εξαιρουμένων των άμεσων μέτρων.

– Το τρίτο σημείο που θα εστιάσουμε έχει να κάνει με την στήριξη της απασχόλησης των γυναικών και την άρση των συνεπειών της μείωσης της ανδρικής απασχόλησης όσον αφορά στις έμφυλες ταυτότητες και τις σχέσεις των δύο φύλων. Μπορούμε κι εδώ να διακρίνουμε τις αλληλεπιδράσεις, αλλά και το όφελος από μια συνολική προσπάθεια που θα εκτονώνει τις πιέσεις και στα δύο φύλα.

– Τέταρτος στόχος μας είναι η προώθηση της ισότητας στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό, τα μέσα ενημέρωσης και τον αθλητισμό. Πρόκειται για απαιτητικούς τομείς, μα και καθοριστικούς για την αλλαγή των αντιλήψεων στην ελληνική κοινωνία. Ειδικά η εκπαίδευση μπορεί να κάνει τη διαφορά, οδηγώντας σε γενιές οι οποίες όχι μόνο θα σκέφτονται διαφορετικά, αλλά και θα δρουν έχοντας διαμορφώσει ένα άλλο πρότυπο για τις σχέσεις ανάμεσα στα φύλα, για την ανεκτικότητα, για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

– Ακόμη ένας σημαντικός στόχος είναι η άρση των έμφυλων ανισοτήτων στην υγεία όπου μπορούν ακόμη να γίνουν πολλά.

– Τέλος, ένας κρίσιμος παράγοντας τόσο για τις πολιτικές αποφάσεις του μέλλοντος, όσο και για τη συλλογική προσέγγιση στο ζήτημα της ισότητας, είναι αυτός της ισόρροπης συμμετοχής των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Δεν θα πω περισσότερα για τις προτεραιότητες και το περιεχόμενο του Εθνικού Σχεδίου Δράσης, θα επισημάνω όμως ότι άμεσα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την πιο απροκάλυπτη μορφή διακρίσεων κατά των γυναικών, η οποία εκφράζεται με την ενδοοικογενειακή βία. Οι δομές υποστήριξης και φιλοξενίας που λειτουργούν σήμερα προσφέρουν σημαντικό έργο και θα συνεχίσουμε να τις στηρίζουμε και να τις ενισχύουμε.

Σ’ αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω όλες και όλους όσοι εργάστηκαν για αυτό το αποτέλεσμα, αλλά και να ζητήσω την ένθερμη συνδρομή όλων όσων εμπλέκονται στην υλοποίηση του Σχεδίου για να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα τα χρόνια που έρχονται.

Νομίζω ότι είναι τέτοιο το θέμα που συζητάμε σήμερα, που πέρα από αποφάσεις, νομοθετήματα, απαιτεί μια τολμηρή προσέγγιση. Πρέπει να τολμάμε να δοκιμάζουμε πράγματα. Αυτή η πορεία της εφαρμογής ακόμη και μέτρων, προτάσεων που μπορεί να μην έχουν μια καθολική αποδοχή, ανοιγει δρόμους. Εμπεριέχει το σπέρμα της σύγκρουσης, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει άλλος τρόπος για να μπορούμε να κατακτούμε ένα ανώτερο επίπεδο στα ζητήματα των δικαιωμάτων, στα ζητήματα των σχέσεων των δύο φύλων, στα θέματα της ταυτότητας φύλου. Είναι μεγάλα ζητήματα τα οποία, μπορεί εδώ και χρόνια να συζητούνται, αλλά, δεν πρέπει να φεύγει από το μυαλό μας ότι ως κοινωνία έχουμε ένα αισθητό έλλειμμα στην αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων.