Σε φόρμα συναίνεσης το 3ο μνημόνιο

Σε δύο μέτωπα κρίνεται η πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης με την οποία επιχειρεί να άρει το αδιέξοδο και να προχωρήσει σε «αναίμακτο» άνοιγμα των τραπεζών και προώθηση της αναδιάρθρωσης του χρέους. Αφενός οι Θεσμοί και αφετέρου η Βουλή θα κρίνουν αν το σχέδιο, που προτείνει η ηγεσία της κυβέρνησης θα έχει τύχη, ώστε με αυτόν τον τρόπο, να ξεκλειδώσει χρηματοδότηση 12 δισεκ για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών, αλλά και τη μεταφορά δανείων ύcους 53,5 δισεκ στον ESM.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εισηγητική έκθεση προβλέπει ότι εφόσον δοθεί το πράσινο φως ο ESM θα δώσει 53,5 δισ. ευρώ σε μία 3ετία για τις ανάγκες αποπληρωμής δανείων της χώρας (ΔΝΤ, ΕΚΤ, κράτη μέλη, ύψους 46 δισ. ευρώ) και επιπλέον 7,5 δισ. ευρώ που κάλυψαν το 2015 δόσεις από το ελληνικό δημόσιο και πρέπει να αναχρηματοδοτηθούν. Στο σχέδιο επίσης εμπεριέχεται δέσμευση των δανειστών για να τεθούν υπό διαπραγμάτευση περαιτέρω μέτρα ελάφρυνσης του μακροχρόνιου χρέους μετά το 2022.

Με αυτά τα δεδομένα αλλά και με το βαρύ φορτίο των μέτρων που οι περισσότεροι τα προσδιορίζουν στο ύψος των 12 δισεκ ευρώ ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει σε πρώτη φάση να πείσει τους βουλευτές σε μια πρωτόγνωρη κοινοβουλευτική διαδικασία. Επιθυμεί να του δώσουν την εντολή για διαπραγμάτευση και λύση. Ουσιαστικά κατ΄ απαίτηση των θεσμών η Ελληνική Βουλή καλείται για πρώτη φορά σε συντριπτική πλειοψηφία να δώσει το OK σε ένα μνημόνιο που αναμένεται να βάλει τη χώρα για τρίτη φορά τα τελευταία πέντε χρόνια σε πρόγραμμα σταθεροποίησης.

Ο Πρωθυπουργός εν όψει μιας διαδικασίας που δεν έχει προηγούμενο καλείται να δείξει διαπιστευτήρια κυβερνησιμότητας αλλά και να αποδείξει ότι όσα του καταμαρτυρούν ότι παραμένει δεσμώτης της αριστερής πλατφόρμας δεν ισχύουν. Η διαφοροποίηση του Παναγιώτη Λαφαζάνη και του Πάνου Καμένου μπορεί να είναι προπομπός εξελίξεων, αλλά ταυτόχρονα λύνει τα χέρια του Πρωθυπουργού για αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα. Ιδού η Ρόδος λοιπόν.

Γιώργος Αλεξάκης