k-mητσοτάκης-για-κάθε-απόλυση-θα-γίνετ-227158
ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ | 13.03.2014 | 15:48

K. Mητσοτάκης: “Για κάθε απόλυση θα γίνεται μία πρόσληψη”

Σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο ΠΑΣΟΚ για την άρνησή του να υπερψηφίσει την κάργηση ενός από τους 23 υπό κατάργηση φορείς του Δημοσίου (ΕΙΑΔ) άσκησε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής.

Σημεία Ομιλίας Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Κυριάκου Μητσοτάκη, στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά την τρίτη ημέρα συζήτησης του σχεδίου νόμου «Διοικητικές απλουστεύσεις – Καταργήσεις, συγχωνεύσεις νομικών προσώπων και υπηρεσιών του Δημόσιου Τομέα – Τροποποίηση διατάξεων π.δ. 318/1992 (Α΄ 161) και λοιπές ρυθμίσεις»:

Θέλω να κάνω χρήση της δευτερολογίας μου για να δώσω κάποιες απαντήσεις σε ερωτήματα τα οποία τέθηκαν από συναδέλφους Βουλευτές, κυρίως, του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και να ξεκινήσω πρώτα με το ζήτημα της αξιολόγησης, το οποίο προκάλεσε και πολλά σχόλια από σχεδόν όλους τους ομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρώτον, κύριε Λαφαζάνη, ζητώ συγγνώμη όταν στην πρωτολογία μου είπα ότι δεν έχετε εναλλακτική πρόταση για την αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα. Έχετε. Αναφερθήκατε στην ομιλία σας στην ανάγκη να υπάρχει συμμετοχική αξιολόγηση. Συμμετοχική αξιολόγηση, προσέξτε τη λέξη. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείτε. Αν εννοείτε την έννοια της αυτοαξιολόγησης, πραγματικά είναι υπό προϋποθέσεις ένα χρήσιμο εργαλείο, κύριε Λαφαζάνη. Βέβαια, οφείλω να πω ότι οι συνδικαλιστές σας στο χώρο της εκπαίδευσης το πολεμούν λυσσαλέα.

Αλλά δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι τελικά σε κάθε αξιολόγηση, κύριοι συνάδελφοι, υπάρχει αξιολογητής και υπάρχει αξιολογούμενος. Υπάρχει, δηλαδή, μια έννοια της ιεραρχίας, η οποία ιεραρχία είναι μια έννοια η οποία είναι ξένη σε εσάς. Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, τι ακριβώς εννοείτε με τη συμμετοχική αξιολόγηση. Ποιος θα γράφει τις εκθέσεις αξιολόγησης; Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι; Οι συνδικαλιστές μήπως; Είναι στα πρότυπα αυτή η λογική της συνδιοίκησης των δημόσιων οργανισμών, την οποία φαντάζομαι ότι το κόμμα σας και οι συνδικαλιστές σας ιδιαίτερα αγαπούν;

Φοβάμαι πως δεν ανταποκρίνεται η πρότασή σας σε μια ρεαλιστική και συγκεκριμένη έννοια περί αξιολόγησης. Κάθε αξιολόγηση ενέχει το στοιχείο της κρίσης και της επίπτωσης, φυσικά, που αυτή η κρίση συνεπάγεται για τον αξιολογούμενο. Έγινε πολλή κουβέντα για το ζήτημα της συγκριτικής αξιολόγησης. Και έκανε μάλιστα και ο κ. Μητρόπουλος αναφορά και στην Έκθεση του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής, που εγείρει ορισμένα ερωτηματικά για το ζήτημα της συγκριτικής αξιολόγησης. Και πραγματικά μου κάνει εντύπωση αυτή η Έκθεση, διότι το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής προφανώς δεν γνωρίζει ότι η έννοια της συγκριτικής αξιολόγησης υπάρχει για τους ίδιους τους υπαλλήλους της Βουλής.

Βρήκα στον Κανονισμό της Βουλής, για το σύστημα αξιολόγησης μόνιμου προσωπικού, μια πολύ ενδιαφέρουσα παραπομπή, την οποία σας διαβάζω: «Όταν προτείνονται περισσότεροι του ενός ομοιόβαθμοι υπάλληλοι, οι οποίοι έχουν αξιολογηθεί με τον ίδιο βαθμό, ο αξιολογητής» -προσέξτε, ακούστε το αυτό- «υποχρεούται να τους αξιολογήσει περαιτέρω και να τους κατατάξει κατά φθίνουσα σειρά προτεραιότητας». Σας ρωτώ, λοιπόν: Δεν είναι συγκριτική αξιολόγηση; Από τη φύση της η έννοια της αξιολόγησης είναι συγκριτική, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

Και ψεύδεστε, όταν λέτε ότι το 15% των δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι θα πάρουν το βαθμό κάτω του μετρίου οδεύει προς απόλυση. Δεν αναφέρεται. Δεν λέτε ότι το άρθρο 33, παράγραφος 5 του νομοσχεδίου το οποίο καταθέτουμε, αναφέρει ρητά ότι οι εκθέσεις αξιολόγησης οι καινούργιες για το 2013 δεν θα ληφθούν υπ’ όψιν κατά τη διαδικασία αποτίμησης των προσόντων των υπαλλήλων για τη θέση τους σε διαθεσιμότητα ή κινητικότητα με βάση τα άρθρα 90 και 91 του 4172/2013. Γιατί το λέτε, λοιπόν, αυτό; Δεν είναι ρητά διατυπωμένο;

Έρχομαι τώρα στο θέμα των καταργούμενων νομικών προσώπων. Και επιτρέψτε μου να κάνω μια αναφορά σε κάποια από αυτά. Τις γενικές παρατηρήσεις τις έκανα χτες. Ξεκινώ με Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού.

Πραγματικά, μου προκάλεσε μια μικρή έκπληξη η στάση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, του κ. Κουκουλόπουλου, σχετικά με την διαφαινόμενη πρόθεση του ΠΑΣΟΚ να καταψηφίσει το σχετικό άρθρο. Διότι στην Επιτροπή εκφράστηκαν ορισμένοι προβληματισμοί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντελήφθην αυτήν την πρόταση του κόμματος του ΠΑΣΟΚ.

Γιατί ερχόμαστε και λέμε ότι θέλουμε να καταργήσουμε το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρωπίνου Δυναμικού; Για έναν πολύ απλό λόγο: Επιτελεί ένα έργο, το οποίο επιτελούν και βασικές, κύριες δομές του Υπουργείου Εργασίας. Για όσους δεν το γνωρίζουν, αναφέρω ότι στο Υπουργείο Εργασίας υπάρχει μια Γενική Γραμματεία Διαχείρισης Κοινοτικών Πόρων με πέντε ειδικές υπηρεσίες, η οποία συμβάλλει στην άσκηση ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης και κοινωνικής ένταξης.

Φυσικά, υπάρχει και ο ΟΑΕΔ, ο οποίος ασκεί και ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης και παθητικές πολιτικές ανακούφισης της ανεργίας. Πρόκειται για δύο σημαντικές δομές για πολιτικές εργασίας. Γιατί χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια τρίτη; Αυτή έρχεται και κάνει ένα πράγμα: Υλοποιεί ένα μικρό κομμάτι –120.000.000 ευρώ από το σύνολο των 3 δις ευρώ- του επιχειρησιακού προγράμματος για την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού; Γιατί χρειαζόμαστε μια δομή ακόμα, όταν έχουμε μια ισχυρή κεντρική Υπηρεσία και έναν ισχυρό Οργανισμό Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού;

Ένα πράγμα μπορώ να δεχθώ μόνο. Ένα επιχείρημα μπορώ να δεχθώ, ότι πράγματι η απότομη κατάργηση του Ινστιτούτου Εργασίας θα μπορούσε ενδεχομένως –δεν το πιστεύω- να δημιουργήσει ένα πρόβλημα στην υλοποίηση του σχετικού Προγράμματος, το οποίο τρέχει σήμερα με πολύ μεγάλη –οφείλω βέβαια να επισημάνω καθυστέρηση- διότι το Πρόγραμμα αυτό θα έπρεπε να έχει υλοποιηθεί από το τέλος του 2012.

Σε όσους ισχυρίζονται «μα, πως είναι δυνατόν να κλείνετε το Ινστιτούτο, τη στιγμή που η ανεργία είναι στο 28%;», ανταπαντώ ότι προφανώς η παρουσία του Ινστιτούτου δεν απέτρεψε την ανεργία από το να φτάσει στο 28%. Έτσι δεν είναι, κύριοι συνάδελφοι; Μπορώ, λοιπόν, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, να δεχθώ να συζητήσω να υπάρχει μια μεταβατική περίοδος, ενδεχομένως μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, λειτουργίας του Ινστιτούτου Εργασίας, προκειμένου να διευθετήσει την αποστολή του, να ολοκληρώσει τις σχετικές καταβολές και να κλείσει το συγκεκριμένο επιχειρησιακό Πρόγραμμα, αναλαμβάνοντας φυσικά την αυτονόητη δέσμευση ότι δεν πρόκειται να «τρέξει» άλλα προγράμματα. Αυτό μπορώ να το ακούσω.

Όμως, οφείλω να ενημερώσω και την Εθνική Αντιπροσωπεία ότι οι φορείς, οι οποίοι ήρθαν στην Επιτροπή και εξέφρασαν τον προβληματισμό τους σχετικά με την κατάργηση ή μη του Ινστιτούτου Εργασίας, αναφέρθηκαν μόνο –το τονίζω- στην υλοποίηση του Προγράμματος. Αν, λοιπόν, το ζήτημα είναι αυτό, μπορώ να συζητήσω, κύριοι συνάδελφοι, μια εξάμηνη παράταση λειτουργίας του Ινστιτούτου, προκειμένου να ολοκληρώσει ένα πρόγραμμα, το οποίο βέβαια θα έπρεπε να έχει κλείσει εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Έρχομαι τώρα σε κάποιες παρατηρήσεις οι οποίες έγιναν κυρίως από την ΔΗΜΑΡ για την κατάργηση των Οργανισμών Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Πράγματι, οι συνάδελφοι είχαν την καλοσύνη να επικαλεστούν και την ευαισθησία την οποία έχω σε ζητήματα ρυθμιστικού σχεδιασμού, χωροταξικής και πολεοδομικής πολιτικής.

Θέλω να ενημερώσω τους συναδέλφους ότι στο πλαίσιο του καινούργιου Οργανισμού του Υπουργείου για πρώτη φορά συστήνεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος «Γενική Διεύθυνση Χωροταξίας». Αυτό είναι κάτι εξαιρετικά σημαντικό, διότι δυστυχώς στη χώρα μας η χωροταξία ήταν πάντα το «αποπαίδι» της πολεοδομίας. Για πρώτη φορά στον Οργανισμό του Υπουργείου αυτές οι δύο Γενικές Διευθύνσεις θα αποκτήσουν την ίδια ισχύ και θα μπορούν προφανώς να εκπονούν ρυθμιστικές πολιτικές και για τις μεγάλες πόλεις.

Μπορώ, λοιπόν, να δεχθώ στο πλαίσιο της ομαλής μετάβασης από το υφιστάμενο σχήμα σε ένα καινούργιο σχήμα –καθώς εκτιμώ ότι οι Οργανισμοί των Υπουργείων θα είναι έτοιμοι μέχρι το καλοκαίρι- μια δίμηνη παράταση της λειτουργίας των Οργανισμών αυτών –δηλαδή, να μην κλείσουν στα τέλη Απριλίου, αλλά στα τέλη Ιουνίου- προκειμένου η μετάβαση αυτή να γίνει πιο ομαλά. Θα εισηγηθώ κάτι τέτοιο με σχετική νομοτεχνική βελτίωση, την οποία θα καταθέσω άμεσα στη Βουλή.

Μου έκανε πολλή εντύπωση στις καταργήσεις των φορέων ότι είδα, κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, πως θέσατε και ζήτημα ονομαστικής ψηφοφορίας για το άρθρο 17. Μάλιστα, μου έκανε εντύπωση, κύριε Μητρόπουλε, ότι αναφερθήκατε στο Εθνικό Ίδρυμα Μελετών Θεόδωρος Κολοκοτρώνης «ο Γέρος του Μοριά». Πιστεύετε πραγματικά ότι για να μείνει ζωντανή η μνήμη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη χρειαζόμαστε ένα νομικό πρόσωπο; Να φτιάξουμε, λοιπόν, και ένα για τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Αθανάσιο Διάκο, το Γεώργιο Καραϊσκάκη και δεν ξέρω για ποιον άλλον! Μπορεί να λέγεται αυτό το πράγμα σοβαρά, κύριε συνάδελφε, σήμερα, ότι χρειαζόμαστε νομικό πρόσωπο το οποίο στην πράξη δεν λειτούργησε ποτέ, γιατί αλλιώς προσβάλλεται η μνήμη του μεγάλου αγωνιστή της Επανάστασης;

Θα μπορούσατε τουλάχιστον, κύριοι συνάδελφοι, για να διατηρήσετε λίγα ψήγματα αξιοπιστίας, από αυτούς τους είκοσι τρεις φορείς τους οποίους καταργούμε, να απομονώσετε κάποιους και να δεχθείτε επιτέλους ότι «ναι, ήταν φορείς-σφραγίδες, κλείστε τους». Αλλά ούτε αυτό δεν μπορείτε να κάνετε. Ούτε αυτό δεν έχετε το θάρρος να κάνετε. Μέχρι και για το Γέρο του Μοριά θα δώσετε τον μεγάλο τον αγώνα, τον καλό.

Θα κάνω μια αναφορά στις απολύσεις. Με μπλέξατε. Με έμπλεξε ο κ. Στρατούλης, κύριε Λαφαζάνη, χθες. «Θα επαναπροσληφθούν όλοι όσοι απολύθηκαν». Είναι η επίσημη θέση του κόμματός σας; Είναι η συνιστώσα Στρατούλη; Είναι η άποψη του κ. Λαφαζάνη; Η άποψη του κ. Τσίπρα; Όλοι όσοι απολύθηκαν; Και οι 156 δημοτικοί αστυνομικοί που εντοπίσαμε με πλαστά δικαιολογητικά; Μόνο αυτοί που προέρχονται από καταργούμενους φορείς; Διευκρινίστε το και πείτε μας και πού θα βρείτε και τα λεφτά, για να επαναφέρετε το δημόσιο στο μέγεθος στο οποίο εσείς το θέλετε.

Και κάτι ακόμα, κύριε Μητρόπουλε, για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό μια και καλή γιατί επανέρχεστε συνέχεια στα ίδια νούμερα. Έχω κουραστεί να λέω τα ίδια πράγματα στην Επιτροπή και να μην τα ακούτε. Δεν υπάρχει καμία μνημονιακή δέσμευση να φτάσει το δημόσιο στους 450.000 υπαλλήλους. Πείτε το επιτέλους! Υπάρχει μια δέσμευση ξεκάθαρη, η οποία λέει ότι εντός πέντε ετών, από το 2011 μέχρι το τέλος του 2015, πρέπει ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων να μειωθεί κατά 150.000.

Επαναλαμβάνω ότι ο ένας ποσοτικός στόχος, τον οποίο έχει αναλάβει η Κυβέρνηση, είναι για 15.000 μέχρι το 2014. Δεν υπάρχει άλλος ποσοτικός στόχος. Και για κάθε μία απόλυση η οποία γίνεται, θα γίνεται και μια πρόσληψη.

Για όλους τους απέξω, αυτούς που σήμερα παρακαλούν, ψάχνουν να βρουν μια δουλειά και θα τους δοθεί η δυνατότητα με βάση αυτό το εργαλείο να διεκδικήσουν περισσότερες θέσεις στο δημόσιο από όσες υπήρχαν για αυτούς, δεν θα μιλήσει κανείς; Κανείς δεν μιλά γι’ αυτούς; Μας ενδιαφέρουν μόνο οι μέσα; Οι απέξω δεν μας ενδιαφέρουν; Εν πάση περιπτώσει, έχω πει και άλλες φορές ότι εμείς δρομολογούμε και ένα πολύ συγκεκριμένο αριθμό προσλήψεων στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχουμε αναλάβει και θα δώσουμε αυτές τις περιορισμένες ευκαιρίες, τις οποίες μπορούμε, σ’ αυτούς οι οποίοι είναι απέξω σήμερα και για τους οποίους δεν φαίνονται πολλοί να ασχολούνται.