Γηροκομείο χωρίς άδεια λειτουργεί με δικαστική απόφαση

«Αντι για κλείσιμο γηροκομείου χωρίς άδεια – Συνέχιση Λειτουργία με δικαστική απόφαση». Αυτό καταγγέλει με ανακοίνωση του, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής και σε ανακοίνωση του, σημειώνει: 

Δεν ξέρουμε πως να χαρακτηρίσουμε εξελίξεις, που σχετίζονται με το μη κλείσιμο Μονάδων Φροντίδας Ηλικιωμένων, για τις οποίες οι αρμόδιες υπηρεσίες εισηγούνται το κλείσιμό τους.

Η σημασία δε τέτοιων περιστατικών εν μέσω πανδημίας covid-19 είναι μεγαλύτερη.

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η δικαστική Απόφαση για το μη κλείσιμο Μονάδας, που όχι μόνο δεν διέθετε Άδεια Λειτουργίας, αλλά είχε και σημαντικές παραβάσεις, παρά τις εκθέσεις των αρμόδιων υπαλλήλων και την Απόφαση της Περιφέρειας.

Κυβέρνηση και όλοι οι αρμόδιοι θεσμικοί φορείς οφείλουν να απαντήσουν:

Πως προστατεύονται ηλικιωμένοι, που φιλοξενούνται σε Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΜΦΗ) που συνεχίζουν να λειτουργούν χωρίς Άδεια Λειτουργίας, που συνεχίζουν να έχουν πλήθος παραβάσεων, όταν στις Αποφάσεις των υπηρεσιών των Περιφερειών για κλείσιμο βγαίνουν δικαστικές αποφάσεις αναστολής, ακόμα και ακύρωσης;

Δείτε ακόμη:

Κινητοποίηση απολυμένων σχολικών καθαριστριών στο ΥΠΕΣ

ΟΕΝΓΕ: Απαράδεκτη η 2η ΥΠΕ-Να διορθώσει άμεσα τις συμβάσεις γιατρών

Με τι σθένος, μπορούν να συνεχίζουν τους ελέγχους οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι κοινωνικοί σύμβουλοι, οι επόπτες δημόσιας υγείας κλπ όταν στους επανειλημμένους ελέγχους και παρατηρήσεις τους, «εισπράττουν» την αδιαφορία, την ατιμωρησία των υπευθύνων και την διαιώνιση των παραβάσεων ;

Το σίγουρο είναι ότι όταν δίνονται «συγχωροχάρτια» σε όσους δεν τηρούν ούτε τους στοιχειώδεις προβλεπόμενους όρους λειτουργίας, μπαίνει σε κίνδυνο η δημόσια υγεία, μπαίνει σε κίνδυνο η υγεία και ασφάλεια όλων όσων φιλοξενούνται σε αυτές τις Μονάδες.

Φτάνουν πια οι κυβερνητικές εξαγγελίες για αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου.

Η φροντίδα των γερόντων και των ευάλωτων ομάδων δεν μπορεί να αφήνεται στα χέρια των επιχειρηματιών και των «φιλάνθρωπων», να αποτελεί πεδίο για επενδύσεις και μπίζνες κερδοφορίας, να αντιμετωπίζεται ως ατομικό πρόβλημα.

Αγωνιζόμαστε και απαιτούμε η φροντίδα τους να αποτελεί κοινωνική – κρατική υποχρέωση και να αναπτυχθεί ένα δημόσιο σύστημα υγείας – πρόνοιας που να υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.