πώς-το-κεμπάπ-έγινε-πολιτικό-ζήτημα-139736
ΚΟΣΜΟΣ | 07.11.2015 | 17:00

Πώς το κεμπάπ έγινε… πολιτικό ζήτημα!

Οι πρόσφατες δηλώσεις του υποστηριζόμενου από το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο δημάρχου της πόλης Μπεζιέ στη νότια Γαλλία, ο οποίος σχεδιάζει να απαγορεύσει το άνοιγμα νέων εστιατορίων κεμπάπ στο κέντρο της πόλης, εκτιμώντας ότι αυτά δεν είναι «ιουδαιοχριστιανικά», αποτελούν το τελευταίο επεισόδιο βαθύτερης αντιπαράθεσης.

Η αντιπαράθεση αυτή, με ρίζες στο μεταναστευτικό, στον αστικό σχεδιασμό, στη γαστρονομία και την εθνική ταυτότητα της Γαλλίας, τροφοδοτείται τεχνηέντως και επίμονα από τη γαλλική άκρα Δεξιά. Λίγο πριν από τις δημοτικές εκλογές του 2014, το Εθνικό Μέτωπο έγραφε στην ιστοσελίδα του: «Η πληθώρα τέτοιων εστιατορίων σε περιοχές, όπως η Κοιλάδα του Λίγηρα, αλλοιώνει επικίνδυνα την εικόνα της χώρας μας. Μήπως πίσω από τέτοιες επιχειρήσεις κρύβεται επίσης ξέπλυμα “μαύρου” χρήματος;».

Το φαινόμενο της «κεμπαποφοβίας», εξηγεί σε άρθρο του στο Slate.fr ο δημοσιογράφος Ζαν-Λοράν Κασελί, ταυτίζεται με μία από τις κεντρικές φαντασιώσεις του Μετώπου, την πολιτιστική «ισλαμοποίηση» της Γαλλίας. Τα ζητήματα σίτισης, όμως, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ελαφρά τη καρδία, καθώς σχετίζονται με την κοινωνική συνοχή, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, καθώς και με πολιτικά και οικολογικά κινήματα (χορτοφαγία, κίνημα κατά της γλουτένης). Την ίδια στιγμή, η επικράτηση συγκεκριμένων ειδών εστίασης σχετιζόταν ανέκαθεν με τα μεταναστευτικά ρεύματα. Τη δεκαετία του 1970, ο Τούρκος μετανάστης στη Γερμανία Μεχμέτ Αϊγκούν άνοιγε το πρώτο κεμπάπ της χώρας.

Στη Γερμανία, όμως, το ταχυφαγείο κεμπάπ αναγνωρίστηκε από νωρίς ως ιδανικό μέσον και θετικό σύμβολο κοινωνικής ένταξης νεόφερτων μεταναστών, που ακολουθούν τη διαδρομή: μαθητεία, λάντζα, καθάρισμα, έως ότου φθάσουν στην επίζηλη θέση του χειριστή μαχαιριού. Το γαλλόφωνο τουρκικό περιοδικό Zaman επισημαίνει με παράπονο σε πρόσφατο άρθρο του: «Η καγκελάριος Μέρκελ αρέσκεται να φωτογραφίζεται τρώγοντας ντονέρ, ενώ στη Βρετανία ο πρώην ηγέτης των Εργατικών, Μίλιμπαντ, επαινούσε τους σκληρά εργαζόμενους υπαλλήλους τέτοιων εστιατορίων».