θοδωρής-αγγελόπουλος-h-νύχτα-των-τσακα-138348

Θοδωρής Αγγελόπουλος*: H νύχτα των τσακαλιών

Ζούμε  ημέρες τσακαλιών. Ημέρες  όπου όλο το ντόπιο φασιστό ρατσιστικό σκουπιδαριό, αλλά και οι   εθνικιστικές Λεπενικές παρέες της  Ευρώπης, και των νεοναζιστικών μετώπων,  κυρίως, της Ανατολικής Ευρώπης  κάνουν  τη φωνή τους δυνατή,  βροντερή, σκληρή,  υπόκωφη,  ένα  ουρλιαχτό.

Όλοι  αυτοί, κάθονται γύρω από τα ακρωτηριασμένα πτώματα του Μπατακλάν,  με ένα κομμάτι κρέας στο στόμα τους.

Το μίσος τους στρέφεται,  χωρίς διάκριση στον μεταναστευτικό πληθυσμό. Όμως,   ας το  θυμόμαστε όλοι,  η τρομοκρατία, οι σφαγές του ΙΣΙΣ   και οι  ηγεμονικοί πόλεμοι στην περιοχή,  είναι αυτοί που δημιούργησαν το σημερινό μεταναστευτικό κύμα, να μην ξεχνάμε ότι ο άμαχος πληθυσμός είναι  το πρώτο θύμα.

Ακριβώς αυτό το μίσος θα χρησιμεύσει  για να διευρύνει  και  να κάνει ακόμη πιο σκληρή τη σύγκρουση. Μέσα από  την προπαγάνδα,  που επιτίθεται αδιακρίτως σε κάθε άτομο που μιλάει αραβικά και έχει πιο σκούρο δέρμα από το δικό μας, ο μεταναστευτικός πληθυσμός, γίνεται, στην πραγματικότητα, είτε μας αρέσει είτε όχι, ο ακούσιος συνένοχος  του Ισλαμικού ναζιστικού Χαλιφάτου, ένα είδος  στρατοπέδου συγκέντρωσης με χαρακτηριστικά  συνευθύνης.

Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο  θα εξωθείται  η Ευρώπη, στην αύξηση των  διακρίσεων  μεταξύ ΄΄εθνικών΄΄ και ΄΄εξωτερικών΄΄ πληθυσμών, τόσο περισσότερο θα γεννιούνται  στην Ευρώπη νέοι μάρτυρες, νεαρής  ηλικίας,  έτοιμοι να πυροβολήσουν εν ψυχρώ, να αποκεφαλίσουν μπροστά στις κάμερες και να ανατιναχτούν.

Και από την άλλη πλευρά, η λειτουργία του φαύλου κύκλου  της πολιτικής προπαγάνδας   να ταυτίζει έντεχνα το μεγάλο μέρος του  μουσουλμανικού κόσμου με το αυτοαποκαλούμενο Χαλιφάτο. Ουσιαστικά μια τέτοια προπαγάνδα που βλέπουμε να εξελύσετε αυτές τις ημέρες,  στην πραγματικότητα επιβραβεύει και   βάζει στη κορυφή του βάθρου  της προβολής αυτό το συνοθύλευμα μαχαιροβγαλτών, αδίστακτων  και ιδεολογικοποιημένων, βάζοντας  τους – μεταφορικά  – ως εκφραστές ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων. .

Και αυτό , όταν είσαι σε  πόλεμο, είναι χειρότερο από έγκλημα: είναι λάθος ….

Είναι πλέον προφανές σε όλους, ότι  η μάχη που θα δοθεί, θα δοθεί σε πολλά  μέτωπα,  με  το στρατιωτικό, εντελώς παράδοξα, να μην είναι το πιο καταστροφικό.

Ο  ΙΣΙΣ   επεκτείνεται  αξιοποιώντας  κυρίως τις πολιτικές διαφορές ανάμεσα στις δυνάμεις της περιοχής: δεν υπάρχει ουσιαστικά,  ένας πραγματικός διεθνής συνασπισμός που  να τον πολεμήσει σε καθαρό πλαίσιο.  Όλοι κάνουν  ένα διπλό ή τριπλό παιχνίδι ενεργοποιώντας την παρουσία των ναζιισλαμιστών  στη περιοχή για να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα και να αυξήσουν τους  τομείς επιρροής τους.  Ορισμένοι μάλιστα, όπως  κάποιες χώρες του Κόλπου αλλά και γειτονικές μας χώρες,  τους παρείχαν  προστασία και  χρηματοδότηση, κάτω από το τραπέζι.

Αν (και  λέω αν) επιθυμούμε πραγματικά το  ξεκλήρισμα των  ΄΄αγωνιστών του Χαλιφάτου΄΄ από τη Συρία και το Ιράκ, είναι σαφές ότι θα πρέπει επίσης να υπάρξει  μια διεθνής πολιτική συμφωνία,  για το τι θα συμβεί στη περιοχή την επόμενη, από αυτό το γεγονός,  στιγμή.  Το παράδειγμα της Λιβύης –το θυμάστε- με τους  “γενναίους  βομβιστές του συνασπισμού”  για να κυνηγήσουμε  τον Καντάφι και να μοιραστούμε  τα λάφυρα, είναι ένα καθαρό παράδειγμα για το πώς πετυχαίνουμε τα  αντίθετα αποτελέσματα: ουσιαστικά μάννα εξ ουρανού, και  νέα εδάφη χαρισμένα στο Χαλιφάτο.

Σίγουρο είναι ότι εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε λυπημένοι,  και απελπισμένοι για ό, τι συνέβη  στο Παρίσι.  Είμαστε συγχρόνως βαθύτατα θυμωμένοι. Το χτύπημα του Παρισιού δεν επηρεάζει μόνο τη Γαλλία.

Η  οργή μας εστιάζεται σε  λόγους ακριβώς αντίθετους,  από  εκείνους  των  ουρλιαχτών  του φασιστο ρατσιστικό σκουπιδαριού.  Ο  θυμός μας είναι για την αιματηρή επίθεση στις θεμελιώδεις αρχές που διαμορφώθηκαν στην Επανάσταση του 1789 και τον διαφωτισμό. Αυτά τα οποία μισούν όχι μόνο οι άνθρωποι του Χαλιφάτου αλλά και όλοι της ακραίας  Ευρωπαϊκής Δεξιάς που καθημερινά, αρνούνται, δυσφημούν και πολεμούν αυτές τις αξίες.

Με την επίθεση στο Παρίσι,  θέλησαν  να χτυπήσουν – κυρίως – τη χώρα και τους  ανθρώπους που διεκήρυξε  τις θεμελιώδεις αρχές της σύγχρονης εποχής: τη χώρα που με την επανάσταση  έβγαλε τον κόσμο από το Μεσαίωνα, εγκαινιάζοντας μια νέα εποχή, με τρεις λέξεις:  “Liberté,  Égalité,  Fraternité” .

Ελευθερία ,   η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1789),   καθιερώνει το  κοσμικό κράτος δίνοντας  την πρωτοκαθεδρία στο λόγο,  σε αντίθεση με τον σκοταδισμό του μεσαίωνα και την κατάχρηση της θρησκείας.

Ισότητα, γιατί όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι και ο νόμος πρέπει να είναι ίσος προς όλους,  ανεξάρτητα από τη κοινωνική τους θέση, βάζοντας έτσι τέλος στην αυταρχική κυριαρχία της αριστοκρατίας  και του κλήρου .

Αδελφότητα, ως έκφραση της αίσθησης της ηθικής , σε αντίθεση με  τη βαρβαρότητα: ” Δεν κάνουμε στους άλλους αυτό που δεν θέλουμε να γίνει σε εμάς”.

Έτσι,  τώρα, σε μια στιγμή βαθύ πόνου και θυμού,  δεν πρέπει να ενδώσουμε στη  βαρβαρότητα.

Τι κάνουμε?  Πρέπει να ξαναβάλουμε στις καρδιές και τα μυαλά  μας αυτές τις αρχές, αυτές τις αξίες. Δεν τις αφήνουμε να ξεθωριάζουν,  να ξεχαστούν,  ή χειρότερα να γίνουν  επιγραφές για μνημεία ή φράσεις για να ικανοποιήσουμε τις  ιντερνετικές μας ματαιοδοξίες. Πρέπει να αγωνιστούμε. Όπως στη περίοδο της δικτατορίας.

Δεν μας ενώνουν οι θρησκευτικές μας πεποιθήσεις. 1.700  χρόνια μετά την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων, το θεμα της ανεκτικότητας επανέρχεται επίκαιρο. Ούτε  Χριστιανοί, ούτε  Εβραίοι, ούτε Μουσουλμάνοι.  Είμαστε λαοί. Διεκδικούμε το κοσμικό χαρακτήρα του  κράτους.  Όχι πια  ΄΄ταυτότητες΄΄  στη βάση του θρησκεύματος μας , που περισσότερα δεινά και διακρίσεις έχουν δημιουργήσει. Ευπρόσδεκτη υποδοχή και  αλληλεγγύη σε όσους έχουν την ανάγκη μας.  Όχι πια  ρατσισμός και  κοινωνικός αποκλεισμός, αλλά  περισσότερα δημόσια σχολεία και περισσότερος πολιτισμός.

Και τέλος, και το πιο σημαντικό: πρέπει να αγωνιστούμε ενάντια στην  κερδοσκοπική  απληστία της αδίστακτης  συσσώρευσης  χρημάτων για τους λίγους και της λιτότητας και  φτώχειας που επιβλήθηκε στους πολλούς,  πράγματα  που είναι το τέλειο γόνιμο έδαφος για  κάθε ολοκληρωτική ιδεολογία.

Ειναι αλήθεια ότι μπορείς να  βομβαρδίσεις  το Χαλιφάτο και να σκοτώσεις όλους τους ναζί ισλαμιστές, τζιχαντιστές .  Μπορεί να αγωνιστείς και να ανακαταλάβεις το Κομπάνι  , όπως κάνουν οι γενναίοι Κούρδοι μαχητές, αλλά αν δεν κερδίσεις  τις καρδιές και τα μυαλά των ανθρώπων θα είναι άχρηστο.  Είναι  γνωστό   ότι για κάθε σκοτωμένο  μαχητή,   άλλοι εκατό  γεννιούνται, έτοιμοι να συνεχίσουν  τον  πόλεμο τόσο στη Μέση Ανατολή όσο κα  σε οποιαδήποτε πόλη της Ευρώπης. Mε τρομερή σκληρότητα, εκείνοι που   έχουν λίγα ή τίποτα να χάσουν και με απόλυτη αποφασιστικότητα μπορούν να αποδείξουν ότι είναι ικανοί να μας τρομοκρατήσουν. Θα το επιτρέψουμε ? Θα γίνουμε μέρος της προπαγάνδας των ακραίων συντηρητικών της Ευρώπης ?

Η Ευρώπη αλλάζει πρόσωπο. Να αποδείξουμε ότι μπορούμε να κατοχυρώσουμε μια Ευρώπη των δικαιωμάτων και των ευκαιριών.

*Ο Θοδωρής Αγγελόπουλος είναι Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής