γ-παπασωτηρίου-οι-τζιχαντιστές-που-εξ-165870

Γ.Παπασωτηρίου*: Οι τζιχαντιστές που εξόπλισε η Δύση ερημώνουν τη Συρία

«Λατρεύουμε το θάνατο, όσο κι εσείς τη ζωή», κραυγάζει ο τζιχαντιστής, κραδαίνοντας το όπλο του, ενώ ο ακραίος φανατισμός του παραπέμπει σ’ εκείνο το αρχαίο τοτέμ που πίνει το νέκταρ της επιβεβαίωσης από το κρανίο των δολοφονημένων. Λατρεύουν το θάνατο γι’ αυτό εκδικούνται τη ζωή, σκοτώνοντας με τους πιο φρικτούς τρόπους. Ο τζιχαντιστής μπορεί και να είναι ένα παιδί από τη Δύση, από αυτά που αναζητούν στο Ισλάμ το χαμένο νόημα των δυτικών δημοκρατιών, όπως λέει ο καθηγητής της νομικής της Νέας Υόρκης. Μόνο που οι τζιχαντιστές της ISIS δεν είναι τα παιδιά της Δύσης, που ανακάλυψαν αίφνης το Ισλάμ για να βρουν το χαμένο νόημα της δυτικής δημοκρατίας, όπως λέει ο κύριος καθηγητής, είναι οι νέοι που οι αμερικανοί στρατολόγησαν απ’ όλο τον κόσμο προκειμένου να χτυπήσουν τον Άσαντ. Οι μιντιακοί στρατολογητές είναι οι ίδιοι που οιμώζουν τώρα για τα αρχαία ερείπια της Παλμύρας. Είναι οι ίδιοι που προετοίμασαν αυτόν τον πόλεμο, επικαλούμενοι δυτικές αξίες και νοήματα που υπάρχουν όσο και τα χημικά του Άσαντ ή τα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν.

Κι ενώ οι δυτικές αξίες, που επικαλούνται, φαίνεται ότι αντιμάχονται τις ανατολικές, ωστόσο έχουν την ίδια βάση. Ο ισλαμικός φονταμενταλιστικός μύθος έχει την ίδια αφετηρία με το μύθο για την αλλαγή του κόσμου που είναι η βάση των δυτικών πολιτισμικών και πολιτικών αξιών. Μιλώ για το διαχρονικό αμερικανικό προτεσταντικό δόγμα, αλλά και για τον σημερινό άγριο νεοφιλελευθερισμό, αυτόν που σκοτώνει συμβολικά εκατοντάδες εκατομμύρια ανέργους στο όνομα του άγιου κέρδους. Τελικά, ο δυτικός φονταμενταλισμός όσο και η Αλ Κάιντα ή το Ισλαμικό Κράτος είναι προϊόντα της δυτικής νεωτερικότητας και των μονοσήμαντων δογμάτων της για την αλλαγή του κόσμου (Τζον Γκρέι). Ο σημερινός ιδιότυπος και ακήρυχτος πόλεμος μεταξύ Δύσης και Ισλάμ είναι ένας θρησκευτικός πόλεμος. Γατί οι Αμερικανοί πιστεύουν με θρησκευτικό τρόπο πως η αμερικάνικη κοινωνία είναι το «μοναδικό βιώσιμο μοντέλο» ανθρώπινης ανάπτυξης. Αλλά και στην Ευρώπη υπάρχει ένας αντίστοιχος «θρησκευτικός τρόπος», που μπορεί να μην είναι προτεσταντικός αλλά υπερασπίζεται με θρησκευτικό φανατισμό τις «δυτικές αξίες», δηλαδή τον νεοφιλελευθερισμό. «Τα κράτη της αγοράς» συνιστούν σήμερα τη μοναδική θεμιτή μορφή διακυβέρνησης και η Δύση εκλαμβάνει τον εαυτό της ως το μοναδικό μοντέλο ενός οικουμενικού πολιτισμού. Μόνο που αυτό πίστευαν και οι ναζί, θεωρώντας πως όσοι δεν υπάκουαν σ’ αυτή την αντίληψη έπρεπε να εξαφανιστούν(Τζούλια Κρίστεβα)!

Το γεγονός ότι τα δύο μοντέλα «φανατισμού» και «σωτηρίας του κόσμου» όχι μόνο αντιμάχονται αλλά έχουν και την ίδια ιδεολογική αφετηρία, εμφαίνεται στη γένεση καθώς και στη συνεργασία τους. Οι Ταλιμπάν του Αφγανιστάν είναι δημιούργημα των δυτικών προκειμένου να χτυπήσουν την τότε Σοβιετική Ένωση. Όταν αποχώρησε η ΣΕ, οι Ταλιμπάν αυτονομήθηκαν και έπαψαν να είναι όργανα των δυτικών. Δείτε σήμερα τους τζιχαντιστές του «Ισλαμικού κράτους», τα όπλα με τα οποία σκοτώνουν είναι αμερικανικά (τουφέκια Μ-16, ρουκέτες Μ-79, οχήματα Χάμβι) σύμφωνα με έρευνα της οργάνωσης Conflict Armament Research! Οι τζιχαντιστές της ISIS δεν είναι τα παιδιά της Δύσης, που ανακάλυψαν αίφνης το Ισλάμ για να βρουν το χαμένο νόημα της δυτικής δημοκρατίας, όπως λέει ο αμερικανός καθηγητής, είναι απλά οι νέοι που οι αμερικανοί στρατολόγησαν απ’ όλο τον κόσμο προκειμένου να χτυπήσουν τον Άσαντ.

Αλλά μήπως και τη Χαμάς δεν τη δημιούργησαν οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί για να αποδυναμώσουν τον Αραφάτ; Το ίδιο εξάλλου συνέβη και με τις συμμορίες της Αφρικής και ειδικά της Λιβύης, τις οποίες χρησιμοποίησαν για να χτυπήσουν τον Καντάφι, ενώ τώρα τις χρησιμοποιούν ως φρουρά για τις πετρελαιοπηγές τους. Και επειδή οι συμμορίες έχουν αυτονομηθεί και είναι πλέον ανεξέλεγκτες ετοιμάζονται να τις βομβαρδίσουν. Είναι οι ίδιοι οι οποίοι, σήμερα, ενισχύουν τους νεοναζί στην Ουκρανία προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον Πούτιν. Δεν θ’ αργήσει ο καιρός που οι ΗΠΑ θα βρουν και τους νεοναζί μπροστά τους. Όλα αυτά εντάσσονται στην πολιτική της λεγόμενης «ανορθολογικής λογικής», της διαρκούς οικονομικής κρίσης και των πολλών μικρών πολέμων ή των εμφυλίων αντί ενός «μεγάλου πολέμου», στη λογική της λεγόμενης στρατηγικής του Χάους.

Οι αμερικανοί δημιουργούν το χάος και την αταξία για να επιβάλλουν στη συνέχεια την τάξη με τους δικούς τους όρους. Σήμερα, οι ΗΠΑ αντί του δόγματος της δήθεν «εισαγωγής της δημοκρατίας» με βομβαρδισμούς (Αφγανιστάν, Ιράκ), χρησιμοποιούν το δόγμα «εισαγωγής της δημοκρατίας» μέσω του «Δρόμου». Σύμφωνα με το δόγμα αυτό γίνεται εκμετάλλευση της δυσαρέσκειας των πολιτών και εξουδετερώνεται το συμφιλιωτικό ισοζύγιο των αντίρροπων δυνάμεων στο εσωτερικό των διαφόρων χωρών, που επιφέρουν την ισορροπία. Στη συνέχεια πυροδοτούν την εξέγερση και τον εμφύλιο πόλεμο. Ουσιαστικά, παντού έχουμε αναπαραγωγές της νέας στρατηγικής με στόχο την παρέμβαση και τον εκμηδενισμό των «δυσάρεστων» κυβερνήσεων: υποκινημένες διαδηλώσεις, συντονισμένη και πολλαπλή χειραγώγηση από τα μέσα ενημέρωσης, αγωνιώδεις κραυγές για σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αναζήτηση της διεθνούς καταδίκης και της ένοπλης επέμβασης, αν είναι αναγκαίο. Κυρίαρχο ρόλο, όπως προείπαμε, διαδραματίζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη βάση της ρήσης του Ουίλιαμ Ράντολφ Χιρστ: «Διευκολύνετε εσείς τα πλάνα, και θα σας βάλω εγώ τον πόλεμο». Στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ουκρανία, τώρα στη Βενεζουέλα, τα ΜΜΕ χειραγωγούν, ψεύδονται, σταυρώνουν κατά βούληση. Λειτουργούν, με άλλα λόγια, ως προπομποί της ανατροπής για να ρίξουν το ηθικό του αντιπάλου, να ενοχοποιήσουν την κυβέρνηση και να ανοίξουν εύκολο και θριαμβευτικό πέρασμα στην αυτοκρατορία. Μάλιστα, ενώ τα παλιά αυταρχικά καθεστώτα λειτουργούσαν με βάση την «παραγωγή της άγνοιας» (λογοκρισία), τα σύγχρονα βασίζονται στην παραπλάνηση, στην κατασκευή ή τη διαμόρφωση των προτιμήσεων που συντελούν στην εκούσια συμμόρφωση ή υποταγή στην αθέμιτη κυριαρχία των ισχυρών, που ασκείται κυρίως στο συμβολικό πεδίο της επικοινωνίας, των ιδεών, των πεποιθήσεων, ακόμη και της κοινωνικοποίησης των νέων. Έτσι οδηγούμαστε σε ποικίλους και ιδιαίτερους τρόπους απομώρανσης της κρίσης, καθώς και στην προαγωγή και συντήρηση κάθε είδους παραλογισμού και απατηλής σκέψης, μεταξύ των οποίων είναι και η φυσικοποίηση της αδικίας.

Στη Συρία έχουμε μία νέα εκδοχή της στρατηγικής καθώς οι ΗΠΑ επιθυμούν την… ισοπαλία μεταξύ καθεστώτος και αντιφρονούντων. Δηλαδή έχουμε μία εμφυλιοπολεμική ισορροπία, που θα σημάνει ενδεχομένως τη διχοτόμηση ή τη διάλυση της Συρίας. Στην Ουάσινγκτον υπάρχουν εκείνοι που είναι υπέρ μιας άμεσης στρατιωτικής επέμβασης αλλά και εκείνοι που προκρίνουν τη διαιώνιση της σύγκρουσης. Γι’ αυτό μέχρι τώρα Οι ΗΠΑ αποφεύγουν να ρίξουν το βάρος τους τόσο προς την πλευρά της αντιπολίτευσης όσο και προς την πλευρά του καθεστώτος. Δεν είναι τυχαίο πως μετά τη νίκη του Κουσάιρ, οι ΗΠΑ θέλουν να εμποδίσουν τυχόν θρίαμβο του συριακού καθεστώτος και ενίσχυσαν τους αντάρτες, θέτοντας σε πολιτικό-ηθικό επίπεδο την περίφημη κόκκινη γραμμή της μη χρήσης χημικών όπλων από την κυβέρνηση Άσαντ. Αλλά γιατί οι ΗΠΑ θέλουν ισόπαλο το αιματηρό “παιγνίδι” στη Συρία; Γιατί, άραγε, διακινδυνεύουν την ανάφλεξη σε ολόκληρη την περιοχή; Επειδή, προδήλως, τις συμφέρει ένας μακροχρόνιος εμφύλιος που θα έχει εγκλωβισμένους και θα αλληλοεξουδετερώνει(αυτή είναι η έννοια της ισοπαλίας) τους σουνίτες και τους σιίτες, δηλαδή σχεδόν ολόκληρο το Ισλάμ. Κατ’ αυτό τον τρόπο, τόσο το Ισραήλ όσο και οι μοναρχίες-δικτατορίες της περιοχής θα είναι απλοί θεατές της άγριας αλληλοεξουδετέρωσης των ισλαμιστών. Έτσι το Ισλάμ ως μία συμπαγής αντιδυτική ιδεολογία αλλά και ως μία πολιτικο-στρατιωτική δύναμη –δημιούργημα των δυτικών-, που τώρα αντιπαρατίθεται στα τοπικά φιλοδυτικά καθεστώτα και τη Δύση, θα αποδυναμωθεί. Υπ’ αυτή την οπτική, στη Συρία αυτή τη στιγμή διαμορφώνεται ένας αστερισμός κοινών συμφερόντων μεταξύ των αντίπαλων στρατοπέδων σε τοπικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Για την ακρίβεια λαμβάνει χώρα, συγχρόνως, μία τοπική(με την έννοια της λαϊκής εξέγερσης) και μία περιφερειακή, διεθνής γεωπολιτική σύγκρουση. Αν επικρατήσει η επιλογή της στρατηγικής της ισορροπίας δυνάμεων στη Συρία, τότε η αιματηρή σύγκρουση θα συνεχιστεί, με σωρεία καταστροφών και νεκρών, αλλά και με τον κίνδυνο επέκτασης σε ολόκληρη την περιοχή, όπως συνοψίζει ο τίτλος μιας έκθεσης της ICG, «Οι μεταστάσεις της σύγκρουσης στη Συρία». Το Ιράκ, η Ιορδανία και ο Λίβανος βρίσκονται ήδη παγιδευμένοι στη σύγκρουση. Ιρακινοί και Λιβανέζοι πολεμιστές της Χεζμπολάχ, Σουνίτες και Σιίτες, έρχονται αντιμέτωποι. Και όσο οι πλανητικοί “παίκτες” θα εξακολουθούν να βλέπουν τη σύγκρουση ως ισόπαλο παιχνίδι, τόσο ο Γολγοθάς της Συρίας θα συνεχίζεται. Με τον κίνδυνο, μάλιστα, να συμπαρασύρει ολόκληρη την περιοχή στο χάος, κατακερματίζοντας τη Συρία και δημιουργώντας νέα προτεκτοράτα.

Τι απομένει από τη νέα τακτική υλοποίησης των γεωστρατηγικών συμφερόντων των πλανητικών επικυρίαρχων; Νέα αυταρχικά καθεστώτα, νέες διαιρέσεις, ο τρόμος και η βία από παραστρατιωτικές, φασιστικές-εγκληματικές ομάδες και μία επιταχυνόμενη κίνηση προς την αποκάλυψη και το χάος…

*To άρθρο του νομικού επιστήμονα και δημοσιογράφου Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα artinews.gr