εύη-τατούλη-να-επιστρέψει-η-νδ-στις-αρχ-167012

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ - 'ΑΡΘΡΑ | 17.05.2015 | 11:45

Εύη Τατούλη: Να επιστρέψει η ΝΔ στις αρχές του ιδρυτή της παράταξης και του Κώστα Καραμανλή

Την πολιτική διάσταση της αποκλίνουσας σκέψης ως στοιχείο για το σχεδιασμό της στρατηγικής για την Παιδεία παρουσίασε στην ομιλία της στις προσυνεδριακές εκδηλώσεις της ΝΔ στην Τρίπολη η πολιτευτής και υποψήφια Βουλευτής στις εκλογές του Ιανουαρίου Εύη Τατούλη.

Η Εύη Τατούλη κάλεσε την παράταξη να επιστρέψει στο ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό του ιδρυτή της παράταξης, αλλά και να αναζητήσει ξανά το μίνιμουμ της συμφωνίας που πέτυχε ο Κώστας Καραμανλής επαναφέροντας την ισορροπία στο πολιτικό εκκρεμές, ώστε να συνυπάρξουν οι διαφορετικές φωνές της παράταξης ορίζοντας την σύγχρονη κεντροδεξιά στον τόπο μας.

Η πολιτευτής της ΝΔ στην Αρκαδία ξεκαθάρισε ότι δεν αποτελεί λύση η αλλαγή ηγεσίας αλλά η διαμόρφωση πολιτικής για την ανατροπή της ανθρωπιστικής κρίσης στην βάση τεσσάρων σημείων:

1. Επαναπροσδιορισμό της ταυτότητας της παράταξης στις αρχές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού

2. Ανάδειξη πολιτικών συναίνεσης και συμφωνίας των συνιστωσών της κεντροδεξιάς παράταξης

3. Καθορισμό οραματικής ατζέντας με ορίζοντας για την επόμενη ημέρα της μεταμνημονιακής Ελλάδας και,

4. Δημοκρατικές αλλαγές στο κόμμα με άνοιγμα στην κοινωνία και όχι στον αυτισμό μιας ηγετικής παλιοπαρέας

Στην τοποθέτηση της η κα Τατούλη εξήγησε πως μπορεί να αποτελέσει η Παιδεία το εργαλείο για τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος μέσω αλλαγής των προτύπων στην εκπαίδευση. Η πολιτευτής της ΝΔ κατήγγειλε την κυβέρνηση για γονιδιακή χρεοκοπία γιατί όπως χαρακτηριστικά ανέφερε «μέσα από την στερεοτυπική παιδεία που προάγει έχει σκοπό την αέναη αναπαραγωγή της νοοτροπίας που καλεί τους νέους ανθρώπους να αναπτύσσουν τις λιγότερες δυνατές ικανότητες τους».

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία της κ. Τατούλη:

Κύριοι βουλευτές, κύριε γραμματέα, κυρίες και κύριοι,
Καλωσήλθατε στην Αρκαδία, καλωσήλθατε στην Τρίπολη

Θα ξεκινήσω με μια φράση ενός νέου κοριτσιού, που διάβασα σήμερα στο τουίτερ «Κάποτε ονειρευόμασταν σε αυτήν την ηλικία να γίνουμε αστροναύτες. Τώρα τα παιδιά ονειρεύονται σε αυτήν την χώρα να μην γίνουν πολύ φτωχά». Είναι μια σοκαριστική διαπίστωση που δεν χωράει κομματική εκμετάλλευση, παρά μόνο πολιτικό στοχασμό.

Υπάρχουν λοιπόν δύο λόγοι για τους οποίους σήμερα βρισκόμαστε εδώ και συζητάμε το πώς να αναθεωρήσουμε την δημόσια εκπαίδευση. Ο πρώτος είναι οικονομικός: Προσπαθούμε να βρούμε πως θα μπορούσαμε να προσαρμόσουμε την εκπαίδευση στις παγκοσμιοποιημένες οικονομίες του 21ου αιώνα.

Ο δεύτερος λόγος είναι πολιτισμικός: Προσπαθούμε να βρούμε τρόπο να εκπαιδεύσουμε τις νέες γενιές να έχουν πολιτισμική ταυτότητα ώστε οι κοινωνίες μας να τις εμποτίσουν με τα πολιτισμικά γονίδια της ιστορικής μας παράδοσης.

Για να μην μακρηγορώ είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που έγινε με τον νόμο που ψηφίστηκε τις προηγούμενες ημέρες αφορά την αλλαγή μόνο στον άξονα της πολιτισμικής διάστασης. Αφορά το σχεδιασμό με τον οποίο θα μπολιαστούν οι νέες γενιές με τα γονίδια μιας οπισθοδρομικής εποχής. Δεν θα αναφερθώ περισσότερο στην λεγόμενη αντιμεταρρύθμιση της κυβέρνησης και αυτό διότι οι προηγούμενες μεταρρυθμιστικές προσπάθειες ήταν κι αυτές χωλές. Κι αυτό γιατί όλες στόχευαν να υπηρετήσουν το πελατειακό σύστημα που οδήγησε τη χώρα μας στην σημερινή κατάσταση.

Θα τολμήσω λοιπόν να μιλήσω για μια άλλη προσέγγιση που έχει εκφραστή έναν σημαντικό ακαδημαϊκό, τον Κεν Ρόμπινσον. Να κινηθούμε δηλαδή προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση και να υιοθετήσουμε την αποκλίνουσα σκέψη ως μέσο προόδου. Η αποκλίνουσα σκέψη λοιπόν δεν είναι συνώνυμο, αλλά, μια απαραίτητη ιδιότητα της δημιουργικότητας. Είναι η ικανότητα να βλέπεις πολλές απαντήσεις σε μία ερώτηση, πολλούς διαφορετικούς τρόπους να ερμηνεύσεις μια ερώτηση, να σκέφτεσαι ΠΛΑΓΙΑ, ΛΟΞΑ. Να σκέφτεσαι όχι μόνο με γραμμικούς ή συγκλίνοντες τρόπους. Να βλέπεις πολλαπλές απαντήσεις κι όχι μία.

Για την αριστερή κυβέρνηση της χώρας, βέβαια αυτό το εγχείρημα έχει ένα γονιδιακό default. Μια γονιδιακή χρεοκοπία. Γιατί μέσα από την στερεοτυπική παιδεία που προάγει, έχει σκοπό την αέναη αναπαραγωγή της νοοτροπίας που καλεί τους νέους ανθρώπους να αναπτύσσουν τις λιγότερες δυνατές ικανότητες τους. Όσες δηλαδή χρειάζονται προκειμένου να κυβερνιόνται με αρχές του «πίστευε και μη ερεύνα» στη βάση της ελάσσονος προσπάθειας ως μέτρο προόδου για τον τόπο. Και από αυτό το σημείο ξεκινά το έλλειμμα δημοκρατίας και η μεταρρυθμιστική αδράνειας της κοινωνίας που αρνείται την πρόοδο προς όφελος μιας νωθρής και θολής κοινωνικής ισόπεδωσης προς τα κάτω. Και αυτό είναι το μεγάλο διακύβευμα της πρόκλησης που απλώνεται μπροστά μας.

Η αποκλίνουσα σκέψη λοιπόν είναι όπλο των επόμενων γενιών. Είναι όμως και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας γενιάς πολιτικών που έχει ανάγκη ο τόπος μας. Αυτής της γενιάς που σιχάθηκε τα διλήμματα, που μισεί τον φόβο, γνωρίζει την σημασία των λέξεων και δίνει σημασία στην ουσία και όχι στην επικοινωνία. Έχει δύναμη να συνεργαστεί γιατί δεν είναι κομπλεξική. Έχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητές της και γνωρίζει ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Η αποκλίνουσα σκέψη ωστόσο είναι και το ζητούμενο στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων.

Κυρίες και κύριοι, φίλες και φίλοι,

Είτε θέλουμε να το δούμε είτε το αρνούμαστε πεισματικά, ο χώρος της κεντροαριστεράς απέκτησε νέο ισχυρό εκφραστή στο πρόσωπο της σημερινής κυβέρνησης. Έναν εκφραστή που επιχειρεί να δημιουργήσει ερείσματα στο κέντρο (και αναφέρομαι στην λεγόμενη ηγετική ομάδα) με παράλληλες συνιστώσες που διαθέτουν αναφορές στα άκρα είτε προς τα αριστερά είτε προς τα δεξιά. Αυτή η συνύπαρξη μπορεί σε εμάς να φαίνεται περίεργη, αλλά δεν θα πρέπει ούτε μια στιγμή να γελαστούμε πιστεύοντας ότι θα αποβεί σε αυτοδιάλυση.
Αφενός διότι η εξουσία (και ορισμένοι εδώ μέσα το γνωρίζουν κι από δική τους πείρα) είναι η ίδια η ισχυρότερη δυνατή συγκολλητική ουσία και αφετέρου διότι με αυτόν τον τρόπο λειτουργεί η αριστερά: χαοτικά.

Είναι δική μας υποχρέωση να προχωρήσουμε με απόλυτη σοβαρότητα στην ανασύσταση της κεντροδεξιάς.

Ειδάλλως η εσωτερική ισορροπία του τρόμου με την παράλληλη συνύπαρξη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε ένα μόνο σώμα – αυτό του ΣΥΡΙΖΑ- θα μπορούσε να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνη για τον τόπο. Η χώρα χρειάζεται ισχυρή και εποικοδομητική αντιπολίτευση, που γρήγορα θα μπορέσει να εμπνεύσει ρεαλιστική ελπίδα για τους πολίτες.

Πώς θα γίνει αυτό;

Καταρχήν χρειάζεται να ξεκαθαρίσουμε οι ίδιοι ποιοι είμαστε. Χωρίς ενοχές να δηλώσουμε εκ νέου την πίστη μας στο ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό του ιδρυτή της παράταξης. Να επιβεβαιώσουμε την πίστη μας στην ελεύθερη οικονομία, τον σεβασμό μας στον ιδιώτη, την εμπιστοσύνη μας σε ένα ισχυρό και δίκαιο κράτος.

Σε δεύτερο επίπεδο χρειάζεται να βρούμε ξανά το μίνιμουμ εκείνης της συμφωνίας προκειμένου να επιτευχθεί και πάλι αυτό που όλοι αναγνωρίζουμε στον Κώστα Καραμανλή. Έναν ηγέτη που πέτυχε να επαναφέρει την ισορροπία στο πολιτικό εκκρεμές και επέτρεψε να συνυπάρξουν οι διαφορετικές φωνές της παράταξης ορίζοντας την σύγχρονη κεντροδεξιά στον τόπο μας.

Σε τρίτο επίπεδο: Χρειάζεται να βάλουμε εμείς την ατζέντα. Με τεκμηριωμένο σχέδιο, με μακρόπνοο οραματικό ορίζοντα χρειάζεται να μιλήσουμε για την επόμενη ημέρα της χώρας. Την επόμενη ημέρα της μετα- προγραμματικής Ελλάδας.

Τελευταία: χρειαζόμαστε βαθιές αλλαγές στο κόμμα. Η εποχή που η εκάστοτε …παλιοπαρέα έπαιρνε λάμψη από την λάμψη του αρχηγού και την γυρνούσε πίσω ομίχλη έχει τελειώσει από παλιά. Χρειαζόμαστε να ξανακούσουμε τους ανθρώπους μας, όλους όσους, ακόμη και σήμερα σε αυτές τις δύσκολες εποχές, είναι σήμερα εδώ, αλλά και όσους σήμερα μας γύρισαν την πλάτη.

Φίλες και φίλοι,

Κάποιοι από εσάς βρίσκεστε σε αυτήν την παράταξη εδώ και δεκαετίες. Με κάποιους από εσάς, εδώ στην Αρκαδία βρεθήκαμε μαζί από τις αρχές της δεκαετίας του 90. Έχουμε όλοι αναρωτηθεί τι έφταιξε! Όχι τι έφταιξε και δεν είμαστε σήμερα στην εξουσία. Αλλά τι έφταιξε και δεν μπορέσαμε να κάνουμε το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα, έτσι όπως από τον αξιακό μας κώδικα το νοιώθουμε.

Χρειαζόμαστε νέες πολιτικές και νέους πολιτικούς (και δεν αναφέρομαι στο ηλικιακό θέμα), ανθρώπους που ζουν στην κοινωνία , που έχουν μια ευγενή μαγκιά, που δεν μεγάλωσαν στους κομματικούς σωλήνες, που δεν απόλαυσαν θέσεις από τα νιάτα τους σε δημόσιους οργανισμούς και ακαδημαϊκά ιδρύματα, όχι επειδή ήταν ικανοί, αλλά επειδή ήταν …παιδιά ενός συγκεκριμένου και κλειστού συστήματος.

Ποια είναι η λύση για όλες αυτές τις προκλήσεις που έχουμε όλοι εμείς μπροστά μας; Ασφαλώς και δεν είναι η αλλαγή ηγεσίας. Αυτό το ζήτημα, που απασχολεί ιδιαίτερα τους λίγους, είναι αυτό που απασχολεί λιγότερο τους πολλούς. Αυτό που απασχολεί περισσότερο τους πολλούς, κύριοι βουλευτές , είναι η ανθρωπιστική κρίση, που με απορία – και θλίψη- διαπίστωσα ότι υπάρχουν ορισμένα στελέχη της δικής μας παράταξης, που λένε- ή χειρότερα νοιώθουν – ότι …πρόκειται για ένα ακόμη ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ… Διότι εδώ – λένε- δεν είμαστε Αφρική… αλλά και ο αφρικανός – λέω εγώ- δεν είναι βουλιαγμένος στα δάνεια…άνεργος και με παιδιά…

Κυρίες και κύριοι,

Η αποκλίνουσα σκέψη ως όπλο των νεότερων γενιών είναι η απάντηση στην αποκλίνουσα συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων των τραβεστί πολιτικών και της ευφάνταστης επικοινωνιακής διγλωσσίας. Αυτές τις γενιές χρειάζεται να χτίσουμε όσοι επιδιώκουμε να αναλάβουμε την ευθύνη. Ως πολίτες. Ως γονιοί. Ως πολιτικοί.

Ευχαριστώ πολύ.