απεβίωσε-ο-τέως-αντινομάρχης-χανίων-κ-28632
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ | 04.07.2017 | 14:01

Απεβίωσε ο τέως αντινομάρχης Χανίων, Κώστας Μουντάκης

Έφυγε σε ηλικία 81 ετών ο Κώστας Μουντάκης μια από τις γνωστές “Κισσαμίτικες” προσωπικότητες του νομού Χανίων.

Όπως σημειώνει το flashnews.gr, ο Κώστας Μουντάκης γεννήθηκε το 1936 στην Πολυρρήνια Κισάμου. Αποφοίτησε από το εξατάξιο Γυμνάσιο Καστελλίου και στη συνέχεια φοίτησε για τρία χρόνια στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης (Αγία Τριάδα Ακρωτηρίου).

Το 1959 διορίστηκε Κοινοτικός Υπάλληλος στην Κοινότητα Πολυρρήνιας, ενώ παράλληλα υπηρέτησε για οκτώ και τέσσερα χρόνια ως Κοινοτικός Υπάλληλος στις Κοινότητες Καλλεργιανών και Καλουδιανών αντίστοιχα.

Ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δράση με σημαντική κοινωνική προσφορά.

Διετέλεσε:

1962-67: Γενικός Γραμματέας του Εμπορικού Συλλόγου Κισάμου.

1976-82: Πρόεδρος του Συλλόγου Εμπόρων, Επαγγελματιών και Βιοτεχνών Κισάμου.

1978-92: Πρόεδρος του Συλλόγου Κοινοτικών Υπαλλήλων Νομού Χανίων.

1983-90: Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Κοινοτικών Υπαλλήλων (Π.Ο.Κ.Υ.)

1974-98: Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος και Γενικός Γραμματέας του Ποδοσφαιρικού – Γυμναστικού Συλλόγου Κισαμικός του οποίου ήταν επίτιμος Πρόεδρος

1981-89: Πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής του Εθνικού Σταδίου Κισάμου.

1990-94: Δημοτικός Σύμβουλος Κισάμου.

1994-96: Μέλος του Δ.Σ. της Αναπτυξιακής Εταιρείας Κισάμου.

1994-98: Νομαρχιακός Σύμβουλος Χανίων

1996-97: Γραμματέας του πρώτου αιρετού Νομαρχιακού Συμβουλίου Χανίων.

1997-98: Πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων, μέλος του Δ.Σ. και της Γραμματείας της Εταιρείας Τουρισμού Κρήτης, πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Επαγγελματικής Κατάρτισης και μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής της Νομαρχίας Χανίων

1997: Αντινομάρχης με αρμοδιότητες Δημόσιας Διοίκησης και Παραγωγικών Δραστηριοτήτων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων.

2002-2006: Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και δημοτικός σύμβουλος Κισάμου.

*Υπήρξε για πολλά χρόνια αντιπρόσωπος στην ΑΔΕΔΥ και μέλος της ομάδας εργασίας σε θέματα Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Ταμείου Υγείας Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων Ελλάδας (Τ.Υ.Δ.Κ.Υ.), ενώ διετέλεσε ακόμα μέλος σε Δ.Σ. Πολιτιστικών και άλλων Συλλόγων στην Κίσαμο.

Το αντίο από τον γιο του Αντώνη:

Να καλοστρατίσεις πατέρα… Σ’ ευχαριστώ για όλα!

Φθάνει κάποτε η τόσο δύσκολη, η τόσο άβολη στιγμή να εκπληρώσεις μια βαθιά επιθυμία. Να εκφράσεις απέναντι στον πατέρα σου όλα όσα έχεις συγκεντρώσει με τη μορφή ευχαριστιών αλλά και των πιο αδυσώπητων αποριών.

Πώς βρίσκεις το κουράγιο να μιλήσεις και να εκφράσεις ακόμη και μέσα από τα πιο επικριτικά σχόλια την αγάπη εξ’ αιτίας της οποίας ανοικοδομήθηκε μια μακροχρόνια σχέση;

Άλλοτε η αγάπη παραμένει ανεπίδοτο γράμμα. Όταν είσαι σε μικρή ηλικία, ο θυμός για την απουσία συνεννόησης οδηγεί στη ρήξη, η οποία όσο πιο θεαματική και εκτός ορίων είναι, ουσιαστικά συμβολίζει την υπέρβαση του πατρικού μοντέλου.

Το να είσαι αντικειμενικός όταν θέλεις να κρίνεις τον πατέρα σου είναι σαν θα θέλεις να αποφύγεις τη συγκίνηση. Περίεργη και ετεροβαρής η σχέση. Όσο πλησιάζεις να κατανοήσεις τη θέση και τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς γίνεσαι απρόσμενα διστακτικός.

Εάν ένας πατέρας τυγχάνει να περιβάλλεται από την αίγλη μιας σχετικής δημοσιότητας, τότε η δημόσια κριτική εισβάλλει αδυσώπητη στον ιδιωτικό χώρο της οικογένειας. Δεν είναι εύκολο να χρησιμοποιήσεις όρους για να προσδιορίσεις τα όρια της πατρικής ευθύνης παραβλέποντας έτσι τις ειδικές συνθήκες στις οποίες αναπτύσσεται η σχέση πατέρα και γιου.

Ήσουν δίπλα μου στα πιο δύσκολα και σημαντικά βήματα της ζωής μου. Σ’ εκείνα που ζητούσα πάντα τη βοήθεια και τη συμβουλή σου. Κι ήσουν πάντα εκεί, οδηγός και συμπαραστάτης, ακόμη κι αν σε κάποιες αποφάσεις μου διαφωνούσες. Δεν ήθελες όμως, όπως έλεγες, να μου στερήσεις την ευκαιρία να μάθω να πετώ με τα δικά μου φτερά.

Αγαπημένε μου πατέρα, κοιτάζοντας την άδεια θέση σου στην πολυθρόνα του σαλονιού, συνειδητοποιώ σιγά – σιγά ότι έφυγες. Είμαι βέβαιος όμως ότι δεν θα φύγεις ποτέ από την καρδιά και το μυαλό μου. Πως να γίνει άλλωστε; Τα σημάδια σου στην μέχρι σήμερα πορεία της ζωής μου, βαθιά και ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα μου. Και φυσικά, όλα όσα μου έμαθες, οι αρχές και οι αξίες που μου κληροδότησες, θα αποτελούν για μένα παρακαταθήκη και οδηγό από εδώ και στο εξής.

Δεν μου επιτρέπεται να παρεκκλίνω. Ξέρω ότι θα με παρακολουθείς από εκεί ψηλά, έτοιμος να μου δώσεις την πατρική, την ανιδιοτελή συμβουλή, χωρίς να προσπαθήσεις να μου επιβάλλεις τη γνώμη σου. Όπως έκανες πάντα!

Πάντα σε μια σχέση πατέρα – γιου ξεπροβάλλει το δειλό θαύμα της αγάπης. Αγάπη όπως και αυτή που βγαίνει από την ψυχή του «Τάρας Μπούλμπα», πρωταγωνιστή στο ομώνυμο βιβλίο του Νικολάι Γκόγκολ (Ρωσία 19ος αιώνας). Ο γιος του είναι δεμένος σε ένα πάσσαλο και βασανίζεται από τους Μογγόλους. Ξέρει ότι ο πατέρας του είναι ανάμεσα στο πλήθος και φωνάζει: «Πατέρα, δεν θα δειλιάσω, δεν φοβάμαι».

Για να λάβει την απάντηση: «Το ξέρω παιδί μου, γι αυτό είμαι εδώ κοντά σου»!