σκουρλέτης-για-παρέμβαση-παμε-ολισθη-363406
ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ | 17.12.2017 | 19:33

Σκουρλέτης για παρέμβαση ΠΑΜΕ: Ολισθηρός ο δρόμος του ΚΚΕ

«Ολισθηρό» χαρακτήρισε το δρόμο του ΚΚΕ, μέσω του ΠΑΜΕ, ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης, σχολιάζοντας με τον τρόπο αυτό την πρωινή παρέμβαση του ΠΑΜΕ και φοιτητών από τον ίδιο πολιτικό χώρο, όπου διεξάγεται το 2ήμερο περιφερειακό-αναπτυξιακό συνέδριο σε Μέγαρα και Ελευσίνα.

Ολισθηρό, όπως διευκρίνισε, όχι γιατί υιοθετεί τη λογική της διαμαρτυρίας, αλλά γιατί υιοθετεί τη λογική της αντι-συγκέντρωσης. Λογική από την οποία έχει υποφέρει η Αριστερά σε αυτόν τον τόπο, αντισυγκεντρώσεις που οδήγησαν σε ματαίωση συγκεντρώσεων της Αριστεράς, συμπλήρωσε ο υπουργός Εσωτερικών κάνοντας λόγο για «επικίνδυνο δείγμα γραφής». Κλείνοντας ο κ. Σκουρλέτης επιφυλάχθηκε να παρουσιάσει στοιχεία, αλλά στη Βουλή, για την εναντίωση του ΚΚΕ σε μέτρα υπέρ του κόσμου της εργασίας.

Αναλυτικότερα, ορισμένα σημεία της εισηγητικής τοποθέτησης του υπουργού:

«Αγαπητοί σύνεδροι επιτρέψτε μου πριν πω κάποιες σκέψεις και δώσω ένα περίγραμμα θέσεων να κάνω ένα σχόλιο για το πρωινό συμβάν.

Θεωρώ ότι είναι ολισθηρός ο δρόμος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας μέσω του ΠΑΜΕ, να υιοθετεί, όχι τη λογική της διαμαρτυρίας που είναι απόλυτα κατοχυρωμένη συνταγματικά και έχει κάθε δικαίωμα να την κάνει, αλλά τη λογική της αντισυγκέντρωσης. Η Αριστερά έχει υποφέρει σε αυτόν τον τόπο από αντισυγκεντρώσεις, έχει μπει στο  στόχαστρο της ματαίωσης των δικών της συγκεντρώσεων και πραγματικά είναι ένα πολύ επικίνδυνο δείγμα γραφής το να υιοθετεί τέτοιες μεθόδους. Θα μπορούσα να επεκταθώ πολύ περισσότερο στο ζήτημα, αλλά επιφυλάσσομαι.

Χθες, τουλάχιστον από την μεριά μου, ανοίγοντας τις εργασίες του συνεδρίου είχα τη δυνατότητα να θέσω κάποια ερωτήματα σχετικά με το στρεβλό και παθογενές μοντέλο ανάπτυξης που υιοθετήθηκε στην Δυτική Αττική. Το οποίο δεν είναι μοναδικό. Υπάρχει και σε άλλες περιοχές της χώρας, αλλά ιδιαίτερα σε αυτή την περιοχή εκφράστηκε και εμφανίστηκε με ένταση, με έναν ακραίο  τρόπο.

Είδαμε πως πρυτάνευσαν λογικές ενός γρήγορου κέρδους. Μια  πλήρης υποτίμηση του περιβάλλοντος. Χωρίς σχεδιασμό. Η αναρχία έγινε νόμος, έγινε νομότυπη επιλογή. Της μικροαυθαιρεσίας της  «κλείσαμε το μάτι» κι έγινε το άλλοθι για την μεγάλη, την νόμιμη αυθαιρεσία με αποτέλεσμα να ζήσουμε,  όχι για πρώτη φορά,  αλλά με έναν ιδιαίτερα ακραίο τρόπο την τραγωδία στην Μάνδρα και στην Νέα Πέραμο. Το ερώτημα λοιπόν πώς χτίζουμε, πώς χτίσαμε τις πόλεις μας, είναι δραματικά επίκαιρο και μας επιβάλει έναν διαφορετικού τύπου σχεδιασμό. Και για τις πόλεις και για το μοντέλο ανάπτυξης  που πρέπει να προκρίνουμε από εδώ και εμπρός. Που εκ των πραγμάτων, μπαίνει πλέον ως προτεραιότητα και με βάση τη νέα φάση που καλείται να διανύσει ο τόπος μας και η οικονομία, μετά τουλάχιστον τον Αύγουστο του 2018.

Είχα την ευκαιρία επισκεπτόμενος και την Μάνδρα και την Νέα Πέραμο, αλλά και την Αιτωλοακαρνανία πριν από περίπου δέκα ημέρες, να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι τραγικά εγκλήματα στον τρόπο που χωροθετήθηκαν χρήσεις, στον τρόπο που χτίστηκαν σπίτια και στον τρόπο που θεωρήσαμε – επειδή ζούμε σε έναν ευλογημένο τόπο που τα ακραία καιρικά φαινόμενα ήταν κάτι σπάνιο – ότι  δεν θα βρισκόμασταν μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις που ζήσαμε. Είδα σπίτια τα οποία ήταν χτισμένα μέσα σε ρέματα, είδα ρέματα τα οποία είχε να ασχοληθεί ο δήμος, η Περιφέρεια εδώ και είκοσι – τριάντα χρόνια. Είδα παππούδες 75 ετών να μου λένε «ναι εμείς χτίσαμε αυτό το ρέμα τις άκρες του», τα πρανή. Και από τότε δεν είχε προστεθεί τίποτα.

Ήταν λοιπόν περίπου προδιαγεγραμμένο ότι σε ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με τέτοιου είδους καταστάσεις. Βεβαίως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που ονομάζουμε κλιματική αλλαγή, θα μας δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες όπου όλο και πιο συχνά, όχι μόνο στην Ελλάδα, ιδιαίτερα βέβαια στην Νότια Ευρώπη, αλλά συνολικά στην Ευρώπη θα είμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες καταστάσεις. Μάλιστα φαντάζομαι ότι ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας, ο Γιάννης Καπάκης θα έχει και αντίστοιχα στοιχεία από τις εξειδικευμένες μελέτες που έχουν γίνει, οι οποίες  ακριβώς προβλέπουν αυτή την επιδείνωση των ακραίων καιρικών φαινομένων. Δεν είναι άλλοθι λοιπόν, όταν τα επικαλούμαστε. Αντίθετα όμως, μας επιβάλλεται να προσαρμοστούμε μπροστά σε αυτό το σήμα κινδύνου το οποίο έρχεται με έντονο τρόπο και το οποίο θα μας θέσει προ των ευθυνών μας.

Νομίζω όμως, ότι κοιτώντας όλα αυτά που μας έχουν συμβεί την προηγούμενη χρονιά, είτε τα ακραία καιρικά φαινόμενα με τις αντίστοιχες πλημμύρες είτε οι φωτιές του καλοκαιριού, οι οποίες δεν ήταν περισσότερες από άλλες χρονιές, είτε οι σεισμοί και η αντιμετώπισή τους, οδηγούμαστε  σε ένα συμπέρασμα: Τουλάχιστον το στοίχημα της άμεσης ανταπόκρισης, το κερδίσαμε. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, η κρατική μηχανή  έδωσε τέτοια δείγματα γραφής που έδειξε ότι μπορεί να ανταποκρίνεται άμεσα. Το πρόβλημα ξεκινά από εκεί και έπειτα. Με τί Μέσα; Διότι η επισήμανση ότι δεν διαθέτουμε τα κατάλληλα Μέσα, νομίζω ότι δεν πρέπει να αμφισβητηθεί από κανέναν. Και δεν τα διαθέτουμε, όχι γιατί υπήρξε ένας κακός προγραμματισμός –  όχι μόνο – τα προηγούμενα χρόνια, αλλά διότι η χώρα είναι λαβωμένη από τις πολιτικές λιτότητας, οι οποίες δυστυχώς και σε αυτόν τον τομέα έβαλαν το αποτύπωμά τους. Προμήθειες, ανταλλακτικά, πυροσβεστικά μέσα μας λείπουν.

Θέλω στο σημείο αυτό να υπογραμμίσω κάτι το οποίο άκουσα από παντού. Κάτι που ακούστηκε από απλούς ανθρώπους, αλλά και από δημάρχους, Περιφερειάρχες. Την χωρίς προηγούμενο αυταπάρνηση του Σώματος της Πυροσβεστικής, των ειδικών δυνάμεων, οι οποίοι υπερέβαλλαν εαυτόν κάτω από αντίξοες συνθήκες και ανταποκρίθηκαν στο έργο τους. Νομίζω ότι έχουμε υποχρέωση να τους το αναγνωρίσουμε όλοι.

Το θέμα  όμως είναι, όχι με τι Μέσα καλούμαστε, αφού έχει συμβεί το κακό, να αντιμετωπίσουμε ακραίες καταστάσεις. Το θέμα είναι τι κάνουμε πριν. Τι κάνουμε πριν στον σχεδιασμό των πόλεων. Τι κάνουμε πριν στην πρόληψη των φαινομένων. Για παράδειγμα, στα θέματα των ρεμάτων που κατά κόρον συζητήθηκαν, πόσο οι αρμόδιοι φορείς είχαν ανταποκριθεί στην ώρα τους σε αυτό που έπρεπε να κάνουν; Θα σας  πω ότι η εικόνα διαφοροποιείται, αλλού είχαμε περιπτώσεις που έγινε αυτό που έπρεπε να γίνει. Αλλού δεν υπήρχε, δεν έγινε, υπήρχε κενό. Αλλά πάλι, συζητώντας γύρω από αυτή την εμπειρία των τελευταίων μηνών, αναδεικνύεται κάτι ακόμα. Η αρμοδιότητα. Ειλικρινά ως υπουργός Εσωτερικών δεν έχω καταλάβει ποιος είναι αρμόδιος και σε ποιο βαθμό για το θέμα διαχείρισης των ρεμάτων. Οι δήμοι; Ποιοι δήμοι, οι ορεινοί; Οι πεδινοί; Οι Περιφέρειες; Αν κοιτάξει κάποιος και καταγράψει την συγκεκριμένη νομοθεσία, θα διαπιστώσει ότι έχουμε αντιφατικές κατευθύνσεις και αντιφατικές ευθύνες, με βάση την κείμενη νομοθεσία.

Θέλω λοιπόν να πω ότι είναι εξαιρετικά επίκαιρη η δουλειά που κάνουμε τώρα στο υπουργείο Εσωτερικών με την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου της αυτοδιοίκησης, του «Καλλικράτη», στο πεδίο των αρμοδιοτήτων. Και νομίζω ότι θα είναι πετυχημένη αυτή η δουλειά αν μπορέσουμε αυτό το κουβάρι των αλληλεπικαλυπτόμενων αρμοδιοτήτων να το ξεδιαλύνουμε. Για να ξέρει κάποιος τί κάνει, πότε το κάνει και με ποια Μέσα. Δεν συζητάμε μόνο την αναθεώρηση του «Καλλικράτη» για τον εκλογικό σύστημα δήμαρχε, όπως αναφέρει ο Πρόεδρός σας, της ΚΕΔΕ ή ο πρόεδρος της ΕΝΠΕ, συζητάμε και για αυτό, αλλά και για άλλα πολλά κρίσιμα ζητήματα.

Αλλά, στον τομέα της πρόληψης πρέπει να βγάλουμε και άλλα συμπεράσματα. Ας μιλήσουμε για τη δασοπροστασία. Μπορούμε να δαπανάμε εκ των υστέρων εκατομμύρια για αναδασώσεις, για έργα που πρέπει να γίνουν έτσι ώστε να μην φεύγουν τα βουνά με την πρώτη βροχή ή πρέπει να προλαβαίνουμε καταστάσεις; Μέσα από τον απαιτούμενο καθαρισμό που πρέπει να γίνει στα δάση, μέσα από μια, κατά τη διάρκεια όλου του έτους πια,  πρόνοια να φροντίζουμε καταστάσεις έτσι ώστε όταν υπάρξει φωτιά να είναι περιορισμένη η έκτασή της. Αλλά και να μη δαπανούμε, εκ των υστέρων, τεράστια κεφάλαια για να επουλώσουμε τις πληγές. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα πρέπει να δούμε με έναν διαφορετικό τρόπο και το ζήτημα των εποχιακών  πυροσβεστών. Να πάλι που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το μνημόνιο. Και με τα θέματα των προσλήψεων. Μα αν τα προσεγγίσει κανείς αυτά τα ζητήματα με στενά οικονομικούς όρους θα διαπιστώνει ότι κάνουμε την πιο σπάταλη επιλογή. Αρνούμενοι να ασχοληθούμε περισσότερο με τον τομέα της πρόληψης. Και να ασχολούμαστε με την εκ των υστέρων επούλωση των μεγάλων ζημιών.

Ως υπουργείο Εσωτερικών κατορθώσαμε φέτος, νομίζω περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία χρόνια και είχαμε μια άμεση ανταπόκριση στα αιτήματα που μας κατέθεσαν οι δήμοι σε εκείνες τις περιοχές που επλήγησαν από θεομηνίες, για να χρησιμοποιήσουμε τον συνήθη όρο. Αυτό αποτυπώθηκε και στα χρήματα που διαθέσαμε για την αντιμετώπισή τους. Ο προϋπολογισμός του 2017 είχε ένα μικρό ποσό της τάξης των 7 εκατ. ευρώ. Στην πράξη ξεπεράσαμε τα τριάντα. Και το κάναμε με ένα τέτοιο δείγμα γραφής όπου ο κάθε δήμαρχος, ανεξάρτητα από ποιον είχε στηριχθεί, βρήκε ανταπόκριση στο αίτημά του. Για εμάς υπάρχουν πρώτα οι ανάγκες των πολιτών και όχι εάν ο τάδε δήμαρχος, των Μεγάρων, του Αγρινίου ή της Πρέβεζας έχει υποστηριχθεί από τη μία ή την άλλη πολιτική δύναμη. Δεν υπάρχουν χρώματα σε αυτές τις περιπτώσεις. Υπάρχει η ανάγκη της άμεσης ανταπόκρισης απέναντι σε αυτά τα οποία έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Και θεωρώ ότι αυτό αναγνωρίστηκε και αναγνωρίζεται από την πλειοψηφία των αιρετών σήμερα και έχει δημιουργήσει άλλου είδους σχέσεις         επικοινωνίας και ειλικρινούς συνεννόησης, ανάμεσα στο υπουργείο Εσωτερικών και τον κόσμο της Αυτοδιοίκησης που είναι και αυτός που πέφτει πρώτος πάνω στο πρόβλημα.

Και εδώ θέλω να σταθώ λίγο σε κάτι που δεν έχει να κάνει  με τα θεσμικά μέτρα.

 Όπου είδαμε δημάρχους και Περιφερειάρχες, οι οποίοι άμεσα ανταποκρίθηκαν στο να οργανώσουν μαζί με την Πολιτική Προστασία τα πρώτα μέτρα, στο να βάλουν μπρος την καταγραφή που γίνεται κάθε φορά σε τέτοιου είδους περιπτώσεις, τότε είδαμε και τον κόσμο παρά την ζημιά που είχε υποστεί με έναν λογικό τρόπο να αντιμετωπίζει καταστάσεις. Αντίθετα είδαμε και περιπτώσεις αιρετών οι οποίοι πριμοδότησαν το χάος. Περισσότερο νοιάστηκαν να έχουν παρουσία στα τηλεπαράθυρα παρά να ασχοληθούν με την καταγραφή των ζημιών, την οργάνωση των δύσκολων καταστάσεων που πέρναγαν οι πολίτες. Και εν πάση περιπτώσει, με αυτόν τον τρόπο, να γίνονται και έρμαια αυτής της γνωστής αντικυβερνητικής προπαγάνδας που τη βλέπουμε σε κάθε πια πλευρά της καθημερινότητάς μας και της πολιτικής ζωής, από συγκεκριμένες κατευθύνσεις.

Για τη χρονιά που έρχεται, το 2018, έχουμε διαμορφώσει μαζί με το υπουργείο Οικονομίας, ένα νέο χρηματοδοτικό εργαλείο το οποίο θα έχει ως στόχευση, ανάμεσα σε άλλα που δεν σχετίζονται με το θέμα μας, τη χρηματοδότηση μικρών αντιπλημμυρικών έργων. Αυτό το Πρόγραμμα θα λειτουργεί συμπληρωματικά σ’ αυτά τα οποία οι Περιφέρειες διαχειρίζονται μέσω των ΠΕΠ, ή τα μεγαλύτερης εμβέλειας έργα που δρομολογούνται και φαντάζομαι ότι με εκτενή τρόπο θα τα πει ο συνάδελφος, ο κ. Σπίρτζης. Το Πρόγραμμα θα χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και θα το διαχειρίζεται το υπουργείο Εσωτερικών. Ουσιαστικά είναι ένας δανεισμός της χώρας, ο οποίος όμως δεν θα αποπληρώνεται από τους δήμους που θα συμμετέχουν στο Πρόγραμμα, αλλά θα αποπληρώνεται από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Θα είναι δηλαδή μια επιχορήγηση, ουσιαστικά, προς τους δήμους. Και ήδη, αν δεν κάνω λάθος, έχουν κατατεθεί, σε κάποιο νομοσχέδιο που συζητείται τώρα, συγκεκριμένες νομοθετικές διατάξεις για να μπει σε εφαρμογή από τους πρώτους μήνες του 2018.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω το εξής. Υπάρχει ένα θέμα που μας έρχεται από παντού. Εντάξει, ξέρουμε τις ανάγκες. Έχουμε την αρνητική εμπειρία του κακού, του αποσπασματικού σχεδιασμού. Την εμπειρία, παλαιότερα, των έργων τα οποία ενώ στοίχιζαν τρία, πληρωνόντουσαν επί τρία, εννιά δηλαδή.  Έχουμε την εμπειρία των προηγούμενων δεκαετιών κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος. Είμαστε μια κυβέρνηση που έχει βάλει φρένο σε όλα αυτά, αλλά, αυτό που πρέπει να βελτιώσουμε, είναι ο  χρόνος.  Τον χρόνο υλοποίησης των έργων. Αδειοδοτήσεις, πολλαπλές εγκρίσεις, έλεγχοι επί των ελέγχων. Εδώ, προφανώς βοηθάει η προσπάθεια που γίνεται και από το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, έτσι ώστε όλες οι διαδικασίες μας να είναι ψηφιοποιημένες, άρα πιο αξιόπιστες, πιο αδιάβλητες, πιο αντικειμενικές και πιο γρήγορες.  Αυτό είναι μια καθολική προσπάθεια. Αλλά θα ήθελα να ακούσω τον Χρήστο Σπίρτζη, ο οποίος έχει γίνει κυρίως αποδέκτης αυτών όλων των παρατηρήσεων, για το τι αλλαγές σκοπεύουμε να κάνουμε στον 4412 για να έχουμε πιο γρήγορα τα έργα για τα οποία έχουμε εξασφαλίσει πόρους, είναι δρομολογημένα και που χρειάζονται για να προλάβουμε καταστάσεις.

Τελειώνοντας αυτή την παρέμβαση, θέλω να πω ότι δεν μας επιτρέπεται να ξαναβρεθούμε του χρόνου, ή σε δύο χρόνια, ξανά εδώ με τις ίδιες επισημάνσεις. Τουλάχιστον, δεν το επιτρέπουμε εμείς στους εαυτούς μας. Πρέπει από σήμερα, από αύριο, μέσα στο 2018 να βάλουμε νέες βάσεις σε όλο τον τρόπο του σχεδιασμού των πόλεων, της αντιπλημμυρικής θωράκισης. Σε όλο τον τρόπο που τελικά προσεγγίζουμε το μέγα θέμα – γιατί εκεί καταλήγουν όλα αυτά –  του νέου παραγωγικού μοντέλου το οποίο, πια, είναι αναγκαίο να το προσεγγίσουμε με νέους όρους στην επόμενη χρονική φάση.»